Υπήρξε η εποχή που το r'n'r ήταν fun, πριν πάρει στα σοβαρά την αποστολή να σώσει τον κόσμο και οπωσδήποτε πριν το διαζύγιο με τη soul. Δυσκολευόμαστε είναι αλήθεια να τη θυμηθούμε σήμερα, οι Detroit Cobras όμως έρχονται απ' ευθείας από εκεί και μαζί τους φέρνουν όλα τα τραγούδια, σε ομάδες ισάριθμες με τις μέχρι τώρα δουλειές τους, επιλεγμένα κάθε φορά απ' την -πολύ ενδιαφέρουσα όπως φαίνεται- δισκοθήκη τους και αφομοιωμένα στο διαχρονικό ιδίωμα που υπηρετούν. Γνωρίζουμε λοιπόν ότι κι εδώ θα συναντήσουμε ξεχασμένα r'n'b, αναβαπτισμένα στην ανεπιτήδευτη, αλλά στιβαρή, garage-soul όπου ειδικεύεται η παρέα αυτή απ' το Detroit και περασμένα απ' τον παιχνιδιάρικο αισθησιασμό της Rachel Nagy.
Κινητικό garage ('Nothing But A Heart Ache'), soul-pop ('What's Going On?') και ενεργητικό rockabilly ('Leave My Kitten Alone', 'If You Don't Think'), μαζί με δόσεις ψυχεδέλειας ('Green Light'), είναι αυτά που περιμένουμε απ' τους Cobras, όσα δηλαδή στοιχειοθετούν το γνώριμο retro-garage σκηνικό που η Nagy κι η έμπειρη παρέα της (όπου συμμετέχει κι ο Greg Cartwright, στυλοβάτης της garage σκηνής του Detroit) μπορούν ν' αναπαράγουν με την ευκολία που αναπνέουν και που θα ζήλευε κάθε πολύφερνος σημερινός αναβιωτής. Οι καλύτερες, βέβαια, στιγμές ανήκουν στη νυκτερινή soul φιληδονία και τις mid-tempo ατμόσφαιρες των 'Puppet On A String', 'You'll Never Change', 'Only To Other People', τραγούδια που αναδεικνύουν τον απέριττο αισθησιασμό της Nagy. Σε καλύτερη οπωσδήποτε διάθεση εδώ απ' την προηγούμενη δουλειά τους οι Cobras, έχουν δείξει άλλωστε απ' την υποδοχή ακόμη της αφοπλιστικής garage-pop του 'As Long As I Have You' ότι μπορούν να είναι εξίσου αποτελεσματικοί και με χαμηλότερους τόνους.
Σταθερές, λοιπόν, οι παράμετροι των Cobras σε κάθε προσφορά τους, μικρές μόνο διακυμάνσεις και στην ποιότητα, αυτά είναι όσα χρειάζεται να καταγραφούν για το 'Tied & True', αντί κριτικής, καθώς τα τραγούδια των DC λειτουργούν στο άμεσο πρώτο επίπεδο. Σε κάποιο άλλο επίπεδο βέβαια, υπάρχουν πολλά να ειπωθούν για την αντιπαραβολή της cover band πρότασής τους απέναντι στα μαζικά κύματα αναβιώσεων και απομιμήσεων που μας κατακλύζουν. Σύμφωνα με τη ρήση του Keith Richards όμως, "το r'n'r απευθύνεται στο ανθρώπινο σώμα απ' τον λαιμό και κάτω" και, οι Detroit Cobras κάνουν ακριβώς αυτό, έστω και με δανεικά πόδια, καθώς ουδέποτε προσποιήθηκαν ότι είναι κάτι περισσότερο από entertainers, με συνέπεια και φρεσκάδα όμως που θα θέλαμε να συναντούμε συχνότερα.