Μεταφοραί εκδρομαί ο Μήτσος

1. ΣΚΟΝΗ, ΠΕΤΡΕΣ, ΛΑΣΠΗ
2. ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡΜΑΡΚΕΤ
2α. ΗΠΣΑΛΣΕΡΤΕΠΗΝΟΚΣ
3. ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ
3α. ΕΝΑ *****ΕΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ
4. ΜΩΡΟ ΜΟΥ
5. ΚΑΛΛΙΟ ΜΙΑΣ ΩΡΑΣ

α1. ΑΛΕΓΡΙΑ
β2. ΠΡΩΤΟΓΟΝΗ ΖΩΗ
1. ΧΤΕΣΙΝΑ ΤΡΑΙΝΑ
1β. ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
2. ΠΕΣ ΜΟΥ ΒΡΕ ΤΡΕΛΛΗ
2β. ΕΝΑ *****ΕΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ
3. ΑΝΕΥ ΟΥΣΙΑΣ, ΑΝΕΥ ΣΗΜΑΣΙΑΣ
4. ΣΑΝ ΔΥΟ ΠΟΥΛΑΚΙΑ
5. Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΠΑΙΔΙΑ

Δεν μπορώ να μην μνημονεύσω εξαρχής το φίλο και γείτονα Γιώργο: απ' αυτόν γνώρισα σε τρυφερή ηλικία τον Πουλικάκο (με την μπάντα Εξαδάχτυλος) και απ' αυτόν, σχεδόν 25 χρόνια μετά, ξαναβρίσκω το κλασικό βινύλιο του Μεταφοραί Εκδρομαί "Ο Μήτσος". Συγκίνηση. Ακούγοντας πάλι τα κομμάτια του βινυλίου, χιλιογρατζουνισμένα από τα παιξίματα, συνειδητοποιώ ότι "Ο Μήτσος" αποτελεί, ιδιαίτερα σήμερα, ένα ιστορικό μουσικό ντοκουμέντο. Σε μια CD επανέκδοση που κυκλοφόρησε πριν από μερικά χρόνια το Ποπ & Ροκ έλειπε το πιο απίθανο κομμάτι του, το "Μωρό μου". Ποιος να ξέρει γιατί δε θέλησε ο Πουλίκας να συμπεριληφθεί. Ίσως να έκανε τότε μια ειλικρινή ερωτική εξομολόγηση για την οποία δεν αίσθανεται πλέον άνετα. Ο διπλός εκείνος ρομαντικοσουρεαλιστικός μονόλογος, μαζί με το τάβλι του "Κάλλιο μιας ώρας", το βήχα του "Σκόνη Πέτρες Λάσπη", τις μπουζουκιές του "Πες μου βρε τρελλή", τα κοκοράκια του "Σουπερμάρκετ" και το τανγκό του "Σαν δυο πουλάκια" είναι μόνο λίγα από τα πολλά μουσικά τεχνάσματα που μεταχειρίστηκε ο Πουλικάκος για να φτιάξει ένα πρωτοποριακό για τα ελληνικά δεδομένα ροκ δίσκο.

Θα έλεγα ότι εκείνη την εποχή ήταν ο Έλληνας Frank Zappa. Χρησιμοποιούσε το χιούμορ περισσότερο από τη μουσική για να επιτύχει τους στόχους του. Το κλασικό ροκ τζαζ ηχητικό υπόβαθρο δεν έχει τόση μεγάλη σημασία, φτάνει μόνο το γεγονός ότι περιλαμβάνει ηχογραφήσεις της περιόδου '70-'75 (μερικές από τις οποίες μονοφωνικές), τότε που λίγοι ροκάδες μπορούσαν να επιβιώσουν και να κυκλοφορήσουν κάποιο δίσκο. Αν πρέπει απαραιτήτως να σταθούμε στην καθαρά μουσική του προσφορά, αυτή πιθανώς εξαντλείται σε λίγες στιγμές: στο πειραματικό "Αλεγρία" και στα στρέιτ ροκάκια "Σκόνη Πέτρες Λάσπη" και "Χτεσινά Τραίνα" που είναι πνιγμένα και στα πνευστά. Αν συνυπολογίσουμε όμως το ανεξάντλητο χιούμορ, τους χαζοπανέξυπνους στίχους και την καυστική διάθεση των συμμετεχόντων τότε μπορούμε να μιλάμε για τον "παππού" των περισσότερων σύγχρονων ροκ προσπαθειών. Ο Θείος Νώντας άνοιξε πολλούς δρόμους και γι' αυτό αξίζει τις περισσότερες τιμές. Μιας μικρής αναφοράς χρήζει και το οπισθόφυλλο, με τον ποντικό που τρώει μια εξαδάχτυλη παλάμη. Οι παλιοί φίλοι του αφεντικού μας κάτι θα θυμούνται από αυτό...