40 λεπτά από τη νοσταλγία
[το περιοδικο τευχος 5, ιουνιος 2003]
40 [και ένα και κάτι] λεπτά [πριν] από τη Νοσταλγία Νο 1. 40+2 κομμάτια. Κι αυτή η αναφορά στα 20 χρόνια που θα κλείσουν τον Οκτώβριο τι νόημα έχει; Το 20 είναι το μισό του σαράντα, άρα λοιπόν βρίσκονται στη μέση, όπως πάντα. Οι εποχές είναι πολλαπλάσια του 5 αλλά όχι του 10. Αμφιβολία, Βόλτα, Πρώτο βήμα, Απογοήτευση. Θεωρία αριθμών και πρακτική γραμματική ή θεωρία γραμμάτων και πρακτική αριθμητική. Παιχνίδια της γλώσσας μετά μουσικής και ταυτόχρονα μια βαλβίδα ασφαλείας για να μην τρελαθούμε. Η σάτιρα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει! Αν συμφωνώ, θα σεβαστώ τη λαϊκή ετυμηγορία!! Αν δεν συμφωνώ όμως...
Το τρίο Ρετιρέ ξεσπαθώνει και πάλι. Η φαρέτρα με τις κοφτερές λέξεις αδειάζει και γεμίζει εναλλάξ. Τα βέλη τους είναι μονόλεπτα και ευθύβολα. Ποτισμένα στην ευπλασία του λόγου σημαδεύουν τη δυσπλασία του μυαλού. Λειτουργούν ως ηχώ των γεγονότων, ως είδωλο μες απ' το σπασμένο καθρέφτη του ακατάστατου κατεστημένου. Επιτίθενται στην αδράνεια των εγκεφαλικών μας κυττάρων. Τα βομβαρδίζουν με ενέργεια και επιζητούν ενάργεια. Τα θέτουν σε τροχιά, τα βάζουν σε σκέψη. Τα βάζουν με όλα ακόμη και με τον εαυτό τους. Γυρίζουν αυτοβούλως και το άλλο τους μάγουλο.
Η απλότητα του παρόντος σιντί αντιδιαστέλλεται με την πολυπλοκότητα του προηγουμένου τεύχους. Κάπου φαίνεται να υποβόσκει μια κόπωση. Όχι πνευματική αλλά υλικοτεχνική. Ουκ εν τω πολλώ το ευ. Μια απογοήτευση ελλοχεύει στους θάμνους. Ακόμη δεν έβαλαν μυαλό αυτοί οι συνειδητοποιημένοι ωτακουστές μας; φαίνεται ν' αναρωτιούνται. Μήπως εμείς δεν είχαμε ποτές μας αυτό που θέλουμε να βάλουν οι άλλοι; ακολουθεί δεύτερο και εξίσου αναπάντητο ερώτημα. Μήπως έτσι εφησυχάζουν αντί να εγείρονται; Τι είναι η πόλη μας; Μην είναι τα τσιμέντα, μην είναι τα φρεάτια, μην είν' τα σώματα ανασφαλείας; Μπήκατε στο ολυμπιακό νόημα του καλοκαιριού; Δεν θέτε; Μα γιατί;
Στην πράξη, βέβαια, αυτά είναι δικά μου ερωτήματα. Εγώ ξυπνάω, εγώ αμφιβάλλω, εγώ νοιώθω κούραση, εγώ τρελαίνομαι. Εγώ υψηπατώ, εγώ υπνοβατώ, εγώ εξίσταμαι, εγώ [σπ]αράζω. Εγώ γελώ με τα χάλια μου. Κι ακόμη δεν είδατε τίποτε! Που να σφίξουν κι οι ζέστες!!! Όπως και νάχει οι εκπλήξεις είναι πολλές σ' αυτό το τεύχος και σας περιμένουν να τις ζήσετε. Τώρα όμως, όχι όταν θα γίνετε 50 ή όταν θα πεινάσετε και θα σας πει ο γείτονας να 'ρθείτε αύριο που θάχει πιλάφι χθεσινό. Μην αφήνετε την πόρτα να κλείσει ενώ εσείς θα ξύνετε το κεφάλι σας.
9,950 [βαριά βαριά]
ΥΓ: Τον Οκτώβρη περιμένουμε το ΔΡ6 με σκηνές από τα προσεχώς της επόμενης εικοσαετίας.
