Ρομαντική Οδός
[το περιοδικο τευχος 4, δεκεμβριος 2003]
Το όνειρο της Αλεξάνδρας : 1. Εγώ θα υπαγορεύω, 2. Ένα αίνιγμα, 3. Αν κι εσύ έβλεπες, 4. Η νύχτα, 5. Μια αλυσίδα, 6. Το παραμύθι, Το όνειρο του Ντάνη : 7. Ποθοσταγής, 8. Ο ορίζοντας, 9. Της μέλισσας ο βόμβος, 10. Τα δόντια τους, 11. Φτερά και προσχήματα, 12. Έγραψα τη ζωή μου, Το όνειρο του Θανάση : 13. Η τέχνη, 14. Κολυμπώ, 15. Τα συρτάρια μου, 16. Κάποτε η νύχτα, 17. Εκείνος ο κύκνος, 18. Να εξεγερθώ
Θάθελα νάναι η ζωή μου / ένα αίνιγμα / για μένα και για όλους.
Ο νέος σύμπακτος δίσκος των Ρετιρέδων μας βρήκε σε κρίσιμη καμπή. Ο Δεκέμβρης επρομηνούσε όσα επέπροντο. Ή μήπως όχι; Πέραν τούτου, τούτοι δω συνεχίζουν ακάθεκτοι. Χτυπάνε τη γροθιά τους στο καρφί του τοίχου μέχρι να το μπήξουν τελείως. Κι εξηγούμαι ευθύς αμέσως.
Πρώτον, διαλέγουν ως συνεργάτες κάποιους φίλους ή και εκείνους που είχαν επικοινωνήσει άμεσα μαζί τους για ν' αγοράσουν το προηγούμενο τεύχος τους. Έτσι τους χρίζουν αυτομάτως συνενόχους και τους αποκλείουν από την αγορά του τρέχοντος τεύχους, αφού το δικαιούνται πλέον δωρεάν ως συμμετέχοντες.
Δεύτερον, τους στέλνουν τα κείμενα ή τους προσκαλούν να ηχογραφήσουν δια ζώσης την απαγγελία τους ή το τραγούδισμά τους. Τοιουτοτρόπως ενεργώντες, βάζουν τρικλοποδιά στην ίδια τους την έμπνευση. Διότι θα πρέπει εκ των υστέρων να βάλουν μουσική σε όλ' αυτά τα αλλοπρόσαλλα τερετίσματα. Χώρια που θα πρέπει να φιλτράρουν και τις αγριοφωνάρες μερικών.
Έγραψα, ααα / τη ζωή μου έγραψα /
μιαν ανορθογραφία τη ζωή μου, τη ζωή μου έγραψα /
ανάμεσα στην οφειλή και την ωφέλεια.
Τρίτον, διαλέγουν μια παρωχημένη και ξεπερασμένη ειδυλλιακή εποχή για ν' αναπτύξουν τα όνειρά τους. Τι περιμένουν άραγε; Να αποστασιοποιηθούμε από το σήμερα για να το δούμε καλύτερα; Να ταυτιστούμε μ' έναν κόσμο που πίστευε πως ήταν ονειρικά πλασμένος; Να κάνουμε ξύπνημα στον εφιάλτη μας;
Τέταρτον και μάλλον έσχατον, μήπως πρέπει να επαναδιφήσουμε στο "Απόλυτο και το τάβλι" του Νίκου Δήμου; Εν- εκ- συν- προς- προ- ανά- κατά- μετά- παρά- δια- περί- αντί- αμφί- από- υπό- υπέρ- ρομαντική εν- εκ- συν- προς- προ- ανά- κατά- μετά- παρά- δια- περί- αντί- αμφί- από- υπό- υπέρ- ποίηση. Ιδού λοιπόν ένα παζλ, "ένα αίνιγμα για όλους και για μένα..."
Ορίζοντας / είναι ο άξονας της συμμετρίας μου / μ' ανθρώπους που ποτέ / δε θα συναντήσω.
Το υλικό της "Ρομαντικής Οδού" τα έχει όλα και συμφέρει. Παραμυθικές μελωδίες συνοδεία της φωνής του Ντάνη. Ήχους απρόσμενα οικείους σε προσδόκιμη θέση και δέση (πόρτα, ζάρια, μπάλα μπάσκετ, τάβλι). Οπερετικά, δρώντων ή και δι' απαγγελίας φωνητικά από λαρύγγια ταλαιπωρημένα από γρύπες και κρυώματα, που να ρετάρουν, πότε γόνιμα και πότε φαλτσεπίφαλτσα. Δείγματα ήχων που συμβάλλουν ηλεκτρονικά στην μαρμίτα (Χατζιδάκις, Μπητλς).
Το μεγαλύτερο όμως ατού τους ήταν και παραμένουν τα κείμενα. Μην κολλήσετε πουθενά αλλού παρά μόνον σε αυτά. Όσα προσκόμματα κι αν θέτουν οι Δ.Ρ. στα εξήντα και πλέον λεπτά των αναζητήσεών τους, αγνοήστε τα και εστιάστε σ' αυτά που λέγονται με αυτοσαρκαστική φυσικότητα. Ο αυτοσαρκασμός αφορά και αναφέρεται στο ανθρώπινο γένος ως σύνολον κι όχι σε άτομα ή μόρια. Μην ξεχνάμε άλλωστε πως κάθε όνειρο είναι και μια προσωπική αναζήτηση. Σε ελεύθερο στιλ.
Κολυμπώ σ' ένα βαθύ μεγάλο τίποτα / που αντηχεί / κι απ' την ηχώ γίνεται κάτι...
Σίγουρα δεν πρόκειται για μια εύκολη δουλειά ούτε καν για μια 'δουλειά' με οποιαδήποτε έννοια του όρου αυτού. Θα χρειαστούν αρκετές ακροάσεις και λίγη υπομονή μέχρι να φτάσετε στον πυρήνα ή μέχρι να αφεθείτε στην ουσία των νοημάτων και των πραγμάτων.
Αν σ' ελευθέρωνε η εργασία, / αν ουρανό χρειαζόσουν να πετάς, /
αν με την τέχνη μιλούσε η εξουσία, / στη φαντασία σου αν κάπου περπατάς...
Τα βέλη τους είναι αιχμηρά και πληγώνουν καίρια, αλλά δεν σκοτώνουν. Επιχειρούν να μας δώσουν δύναμη να συνεχίσουμε. Η γνώση και η επίγνωση, η είδηση και η συνείδηση είναι ένα επικίνδυνο λούκι, ένα ρίσκο και μια στάση ζωής. Απαιτείται όμως και κάποια απόσταση, μια αστρική προβολή που σου προσφέρεται απλόχερα μέσα από την τέχνη.
Εγώ θα υπαγορεύω / κι εσύ θα γράφεις συνέχεια /
χωρίς να εκκινείς από πουθενά / χωρίς να καταλήγεις πουθενά.
Η αυτογνωσία είναι μια καλοχτενισμένη φενάκη, το φαίνεσθε μας τυλίγει απειλητικά. Κι αυτά που τώρα διαβάζετε, δεν είναι παρά τετριμμένα λόγια του διαδικτυακού αέρα. Κολυμπάμε όμως, δε θα πνιγούμε. Η σοφία είναι μερικές φορές ύπτια και ουδέποτε ιπτάμενη.
Είμαστε ό,τι κάνουμε ε-ε -ε-ε / για ν' αλλάξουμε αυτό που είμαστε...
To επόμενο 5o τεύχος του υπερδραστήριου τρίο θα είναι μετεκλογικό και αναμένεται να κατατεθεί στις 5 Μαϊου 2004. Στο έαρ του έαρος.
