Στις αφηγήσεις όλων όσων επισκέφθηκαν την Ιαπωνία και ειδικά το Τόκυο, μια είναι η κυρίαρχη ανάμνηση που τελικά αποτυπώθηκε στο μυαλό τους: η άψογη και καθόλα ταιριαστή και φυσιολογική συνύπαρξη του μοντέρνου με το παραδοσιακό. Καθόλου απίθανη η εικόνα του ψαροκάικου τεχνικής 17ου αιώνα που προσαράζει στις υπερσύγχρονες μαρίνες, του παραδοσιακού γάμου που περνά μέσα από 30όροφους όγκους από μπετόν και τιτάνιο, του χαϊκού που καταγράφεται στην ψυχή λίγο αφού ένα πολύπλοκο λογισμικό έχει δημιουργηθεί στο ίδιο γραφείο.
Στα ίδια μήκη κινείται το 'Jaku', ο όγδοος δίσκος του DJ Krush, για άλλη μια φορά δείχνοντας ένα νέο πρόσωπο καθώς περιφέρεται ανάμεσα σε παραδοσιακές ανατολίτικες ενορχηστρώσεις, βαριές hip-hop μπασογραμμές και ευφάνταστα όσο και ενδοσκοπικά downtempo περάσματα μιας υβριδικής trip hop που πλέον σπάνια ξεπροβάλλει από τα ηχεία μας.
Από το εναρκτήριο 'Still Island', μια εκ βαθέων αποκάλυψη για το τι πρόκειται να ακολουθήσει στο δίσκο, με τις λίγο πριν τον εφιάλτη koto strings ενορχηστρώσεις και τον απελπισμένο μονόλογο από τo shakuhachi φλάουτο του Shuuzan Morita που συνοδεύουν απαλά πλέον αναγνωρίσιμα χαμηλόστροφα breaks του Krush, στο εσωστρεφές hip hop μπάσο του 'Road to Nowhere', τον εξόχως νεοκαμπαρέ κινηματογραφικό οίστρο με jazz πινελιές του 'Stormy Cloud' , το Bristol-goes-Nippon του 'Pretense' ή (και εκεί νιώθεις τον απαλλοτροίωτο 'παγκόσμιο' νου του DJ Krush) τις δύο καταπληκτικές συνεργασίες με τον Mr Lif ('Nosferatu') και τον Aesop Rock ('Kill Switch') και οι δυο τέκνα της Def Jux. Δύο εξαιρετικά δείγματα της πλαστικότητας τόσο του hip hop αλλά κυρίως του εγκεφαλικού Ιάπωνα που απλώνει μοναδικά Ανατολίτικα ηχητικά χαλιά συγκρουόμενα ανάμεσα σε μια αλλοπρόσαλη ambient-ική πλευρά της σύγχρονης μαύρης μουσικής και σε μια ουσιαστική προσέγγισή της από την Ιαπωνική κουλτούρα για να πατήσουν έτσι με ιδιαίτερη βαρύτητα τα φωνητικά των δύο super guests. Και τι πιο ωραίο κλείσιμο από το 'Song 2', ένα αφηγηματικό υβρίδιο αρμονικών breaks και παύσεων από τη μια και shakuhachi παρεμβάσεων με την kalimba να διατηρεί την αθωότητα στο ρυθμό από την άλλη, σε ένα επιλογικό κομμάτι που αποτελεί μάλλον την απόλυτη σύνοψη του 'Jaku'.
Ο τίτλος που διάλεξε να δώσει στη νέα του δουλειά ο DJ Krush μεταφράζεται στα ελληνικά ως γαλήνη ή ηρεμία. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι αυτή είναι η δική του εικόνα για μια χώρα που όλες οι υπόλοιπες πιστεύουν πως κινείται αδιάκοπα και φλερτάρει αποκλειστικά με το μέλλον, μια 'μικρή Δύση' ριζωμένη στην άπω Ανατολή. Αυτή την εικόνα πλασάρει αβίαστα ο Krush σε ένα δίσκο ηλεκτρονικής μουσικής ισάξιο μιας σημαντικής διαπολιτισμικής έρευνας για το σμίξιμο της Δύσης με την Ανατολή. Ο DJ Krush άγγιξε με χάρη το leftfield hip hop πάνω που όλοι νομίζαμε οτι δύσκολα θα ξανακούγαμε άξιο εκπρόσωπο του είδους.
Το 'Jaku' είναι η ειλικρινής απάντηση που μάλλον ανατρέπει τις λάθος εντυπώσεις.
(* για όσους ενδιαφέρονται, ρίξτε μια ματιά κτίρια του Ιάπωνα αρχιτέκτονα Tadao Ando, μια εξαιρετική σύνθεση Ιαπωνέζικης παράδοσης και σύγχρονου μινιμαλισμού: αρχιτεκτονικό jaku..) (8)
Γιάννης Ασπιώτης
_ _ _
Μπορεί κανείς να "παντρέψει" την Trip Hop με τον παραδοσιακό Γιαπωνέζικο ήχο; Ναι είναι η απάντηση και η τρανή απόδειξη αυτού είναι το Jaku...
Δύο χρόνια μετά από τη τελευταία κυκλοφορία του, ο Ιάπωνας παραγωγός DJ Krush επιστρέφει με το 8ο κατά σειρά album του.
Επί της ουσίας... το Jaku πρόκειται για μια μίξη Γιαπωνέζικων παραδοσιακών μουσικών οργάνων όπως Shakuhachi (ξύλινο φλάουτο), koto (γιαπωνέζικα strings) κλπ αλλά και samples από παραδοσιακά μουσικά κομμάτια αλλά και προσευχές ('Slit Of Cloud'), εμπλουτισμένα με hip hop beats που φέρει ως αποτέλεσμα ένα υπέροχο abstract hip hop album. Σαν ιδέα ίσως να μην ακούγεται τόσο πρωτότυπη αλλά στο άκουσμα και μόνο διανοείσαι ότι δεν έχεις ξανά ακούσει κάτι παρόμοιο. Η ατμόσφαιρα που δημιουργείται σε γοητεύει, σε ταξιδεύει στο χώρο αλλά και στον χρόνο και σου αφήνει την αίσθηση ότι ένα μέρος του Ιαπωνικού πολιτισμού - από τα παλαιά χρόνια έως το σύγχρονο Τόκιο - τρύπωσε και φώλιασε μέσα σου.
Συνένοχοι και συμπρωταγωνιστές... οι συμμετοχές του album δρουν καταλυτικά καθώς οι συμμετέχοντες αρκετές φορές κλέβουν την παράσταση είτε παίζοντας κάποιο μουσικό όργανο είτε ερμηνευτικά. Αξίζει να αναφερθεί ότι ανάμεσα στους καλλιτέχνες που συνέβαλαν στη δημιουργία του δίσκου βρίσκονται και δύο από τους σημαντικότερους MCs της Def Jux σε δύο κομμάτια αντίστοιχα ('Nosferatu' with Mr. Lif και 'Kill Switch' with Aesop Rock) δημιουργώντας δύο απίστευτα ethnic - rap τραγούδια.
Highlights... αν και όλα τα κομμάτια του δίσκου είναι υπέροχα και δύσκολα ξεχωρίζεις κάποια από αυτά, για λόγους προσωπικών αρεσκειών και μόνο θα αναφέρω το 'Song 2' με το οποίο κλείνει ο δίσκος το οποίο έχει υπέροχη σκοτεινό-μελαγχολική ατμόσφαιρα, το 'Slit of cloud', το 'Beyond raging waves' (κάτι σαν παραδοσιακός χορός) και - και - και... ...όλα!
Συμπέρασμα... Από πλευράς τεχνικής και αισθητικής είναι ό,τι καλύτερο έχει παρουσιάσει καθ' όλη την διάρκεια της δισκογραφικής του πορείας.
Τέλος... Το ότι έχει κυκλοφορήσει εδώ και λίγο καιρό (πριν από το καλοκαίρι) αλλά έπεσε στα χέρια μου τώρα δε με λυπεί καθόλου διότι από πλευράς αισθητικής είναι το καλύτερο "soundtrack" για να ξεκινήσει ο φετινός χειμώνας.
Επίσης, θέλω να εκμυστηρευτώ ότι θα ταίριαζε απλά να γράψω την (μεταξύ σοβαρού και αστείου) "δισκοκριτική" που πρότεινε ο καλός μου φίλος Νικήτας όσων αφορά αυτό το album: "Το album είναι υπέροχο! Go buy the album!" ... Καλή ακρόαση, καλό ταξίδι...