Ακόμη ένας δίσκος στην πολυτάραχη πορεία του Joe Shithead Keithley και του προσωπικού τελικά οχήματός του των D.O.A. Εδώ οι συνεργάτες του είναι όπως και στο 'Win The Battle' ο The Great Baldini δηλαδή ο Jan Rodgerson των Dog Eat Dogma στα ντραμς, ενώ νέο μέλος είναι ο Damned Dan Yaremko στο μπάσο.
Από όσο μπορώ να καταλάβω ή έστω να φανταστώ, δύο είναι οι λόγοι που βγήκε αυτός ο δίσκος. Ο ένας οι Αμερικάνικες εκλογές. Έτσι τα περισσότερα από τα είκοσι τραγούδια του δίσκου εναντιώνονται στη πολιτική των Η.Π.Α (με αποκορύφωμα το παλαιότερο 'Fucked up Ronnie', που εδώ για τις ανάγκες της εποχής γίνεται 'Fucked up Bush'), στην απάθεια των Αμερικανών για αυτά που συμβαίνουν στην χώρα τους και φυσικά μεγάλο μέρος καλύπτουν τα δύο αγαπημένα τους θέματα που αφορούν την παγκόσμια ειρήνη και τις καταστροφικές συνέπειες της μόλυνσης.
Μουσικά ο δίσκος παρουσιάζει σκαμπανεβάσματα. Μπορεί το hardcore και οι υψηλές ταχύτητες να είναι και πάλι παρόντα, παιγμένα και πάλι με μοναδική μαεστρία, όμως μερικά κομμάτια έχουν εμπλουτιστεί με αρκετά πνευστά και άλλα με πιάνο σε μία πιο ska εκδοχή τους, μεγάλη έκπληξη για τους ακροατές. Υπάρχουν και τρεις διασκευές: τα 'Masters Of War' του Bob Dylan, το 'Eve Of Destruction' μεγάλη επιτυχία του Barry McGuire και το 'Bad Moon Risin'' των Credence Clearwater Revival, και τα τρία θαυμάσια παιγμένα και με σεβασμό στους συνθέτες τους. Ακόμη ένα παλιό συνήθειο που παραμένει και σε αυτό το δίσκο είναι οι επαναλήψεις παλαιότερων τραγουδιών. Συγκεκριμένα εδώ επαναλαμβάνονται το 'Agony And The Ecstasy', το 'You Won't Stand Alone', το 'Kill Ya Later' και το 'Marijuana Motherfucker' που όμως σε καμία περίπτωση δεν κουράζουν, αντίθετα θα έλεγα χαροποιούν.
Δεύτερος λόγος κυκλοφορίας του συγκεκριμένου άλμπουμ φαίνεται πως είναι η προώθηση μέσω αυτού του βιβλίου "I, Shithead" (a life in punk). Πρόκειται για την αυτοβιογραφία του Joey Keithley στην οποία ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία, την τύχη και την χαρά να γνωρίσει ακόμη περισσότερα για την πορεία μέσω της μουσικής του αυτής της μεγάλης μορφής του Rock που εδώ και περίπου τριάντα χρόνια συντροφεύει τους απανταχού θαυμαστές του. Όπως και στο 'Get In the Van' του άλλου μεγάλου, έτσι και εδώ περνάνε χρονολογικά όλα τα πάθη, όλες οι δυσάρεστες στιγμές που μπορεί να περάσει ένα γκρουπ αυτής της μορφής, αλλά και όλες οι προσπάθειες για καθιέρωση και ανάδειξη σε αυτό που είναι σήμερα.
Όπως θα έλεγαν πολλοί, αυτό το βιβλίο είναι ένα must. Προσπαθήστε να το αποκτήσετε.