Our days mind the tyme

Λέγονται The Dolly Rocker Movement.
Είναι Αυστραλοί.
Από το Sydney.
Με keyboard-ίστα από τη Νέα Ζηλανδία.
Δεν έχουν καμία σχέση με τους αγαπημένους White Rose Movement.
Αποτελούνται από πέντε άτομα.
Κάνουν παρέα από το 2003.
Μου αρέσει που δεν είναι αμερικάνοι.
Είναι κάπως νεο-hippies.
Τους αρέσουν και τα λουλούδια.
Αλλά δεν φοράνε πολύχρωμα, λουλουδένια καφτάνια.
Ούτε είναι αξύριστοι.
Και δε ζουν σε κοινόβιο.
Παίζουν αρκετή ψυχεδέλεια, λίγη garage, λίγο rock'n'roll, λίγο απ' όλα.
Έβγαλαν νέο άλμπουμ.
Το βρήκα σούπερ κολλητικό.
Είναι η τρίτη, κατά σειρά, δουλειά τους.
Λέγεται Our days mind the tyme.
Δεν είχα ξανακούσει κανέναν από τους δύο προηγούμενους δίσκους τους (Electric sunshine, A purple journey).
Και τους δύο τους είχαν κυκλοφορήσει την ίδια χρονιά (2006).
Δύσκολο να είναι πιο όμορφοι από αυτόν.
Λατρεύουν τον Syd Barrett και τον Sky Saxon.
Παίζουν πιο πολύ με το φως.
Πειραματίζονται παρόλα αυτά και στο σκοτάδι.
Φέρνουν κάτι σε The Brian Jonestown Massacre.
Φέρνουν και κάτι από Dandy Warhols.
Έχουν διαολεμένη φαντασία.
'Ίσως επειδή παίρνουν drugs.
Δεν είναι ακόμη γνωστό αν πίνουν τα ίδια με τον Anton Newcombe.
Το μπάσο χαϊδεύει ο Ricky Drabsch.
Μία κιθάρα γρατζουνάει ο Jak Housden.
Στα πλήκτρα συναντάμε τον Martin Walters.
Τα τύμπανα τα βαράει ο Chris Rudge.
Τραγουδιστής, στιχουργός και επίσης κιθαρίστας είναι ο Daniel Poulter.
Ο Daniel Poulter εμφανίζεται επί σκηνής ως Dandy Lyon.
Ο Dandy Lyon είναι η μια παρανοϊκή, αεικίνητη, psycho-περσόνα.
Ακροβατεί κάπου μεταξύ λογικής και παραφροσύνης.
Πάντοτε βέβαια, στις συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, της πορφυρής, ονειρικής στρατόσφαιρας των TDRM.
Η σχέση Poulter - Lyon θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως σχέση ιθύνοντα νου - εκτελεστή, αντίστοιχα.
Κάτι σαν Dr. Jekyll και Mr. Hyde.
Πάντως, ο Dandy Lyon τα σπάει.
Όλα τα τραγούδια τους ξεχειλίζουν από ηλεκτρισμό.
Έχουν δύο tracks (Coffin love, Our brave new world) που θυμίζουν λίγο από Dancing barefoot.
Ένα κομμάτι τους, αρκετά μπαρόκ (A sound for two), ξυπνάει Golden brown αναμνήσεις.
Θαυμάζουν τα σπαγγέτι westerns (Borne with gills) και διασκευάζουν (ή μάλλον psychedeli-άζουν) το The ecstasy of gold του Ennio Morricone (The ecstacy once told).
Οι TDRM πρόσθεσαν μια (εκ των ελαχίστων) λευκή πιτσιλιά στη μαύρη ψυχεδελική λίστα μου.
Όσο πολυποίκιλο και ενδιαφέρον είχα βρει το Thirteen tales from urban Bohemia, άλλο τόσο βρίσκω και το Our days mind the tyme.
Κυκλοφορεί από την Αυστραλέζικη Off The Hip.
Στην Ευρώπη θα κάνει την εμφάνισή του μες στο φθινόπωρο.
Τότε, θα το βρεις στη Δανική Bad Afro.
Τώρα, ψάξου on line.
Άντε λοιπόν.
Up the dollies!