The dresden dolls
Αυτή η δισκοκριτική έρχεται αρκετά αργοπορημένη μια και το ομώνυμο δισκάκι των Dresden Dolls έχει αρκετούς μήνες που κυκλοφόρησε, ωστόσο είναι απαραίτητη καθώς σε καμία περίπτωση δεν του αξίζει να περάσει απαρατήρητο.
Μη ξεγελαστείτε από το όνομα τους και τους νομίσετε Γερμανούς, είναι δύο αμερικανάκια απο την Βοστώνη, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, που την έχουν δεί κάπως διαφορετικά. Η Amanda Palmer στα φωνητικά/πιάνο και ο ντράμερ Brian Viglione. Αυτοπεριγράφουν τη μουσική τους ως μπρεχτική καμπαρέ πανκ και νομίζω ότι αυτός ο χαρακτηρισμός περιγράφει απόλυτα τον ήχο τους. Συνήθως όταν αναφερόμαστε σε νέα συγκροτήματα, τα συγκρίνουμε με κάποια παλιά και έτσι έχει γεμίσει η μουσική δισκογραφία με υποψήφιους νέους Nirvana, νέους Joy Division κτλ. Δεν μπορώ να παρομοιάσω τους Dresden Dolls με κανένα συγκρότημα, γιατί είναι πραγματικά μοναδικοί, αν και είμαι σίγουρος, οτι στο μέλλον θα τους μιμηθούν και άλλοι, όπως έγινε και με τους υπόλοιπους πρωτοπόρους του ροκ.
Για εμένα πρόκειται σίγουρα για ότι καλύτερο έχω ακούσει την τελευταία πενταετία, ένας δίσκος δραματικός, σκοτεινός, οργισμένος και απίστευτα συναισθηματικά φορτισμένος. Από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις όταν αναφέρεσαι σε αυτόν το δίσκο. Ξεκινάει με το ειρωνικό "Good day", ένα τραγούδι που μιλάει για τη διαφορά ζωής και επιβίωσης. Στο "Girl Anachronism" η Amanda Palmer παίρνει το ρόλο μιας ψυχασθενούς, ενώ το αυτοκατοστροφικό "Missed me" θα μπορούσε να τραγουδιέται σε κάποιο καμπαρέ της Δρέσδης κατά τη διάρκεια του βομβαρδισμού της, το 44. Ακολουθoύν οι κορυφαίες στιγμές του δίσκου, το εξουθενωτικό "Half Jack" και το ψυχωτικό "Coin Operated Boy". Στο ίδιο πνεύμα και τα "Gravity", "Bad Habit", "The Perfect Fit". Ενώ το "Jeep Song" είναι η πιο pop στιγμή του δίσκου που κλείνει με το ξεσηκωτικό φινάλε του σχεδόν εννιάλεπτου "Truce". Την παραγωγή έχει κάνει ο Martin Bisi που έχει κάνει παραγωγές για Swans και Sonic Youth.
Ελπίζω να σας έπεισα να ακούσετε αυτόν το δίσκο και σας δίνω το λόγο μου οτι θα αναγνωρίσετε τη σημαντικότερη τραγουδίστρια της τελευταίας πενταετίας.
