Make it better

Είσαι ξανθιά, σε λένε Sarah, έχεις φατσούλα γλυκιά και παιχνιδιάρικη και πλαισιώνεσαι και από δύο μαντράχαλους, που κάνουν τη βρώμικη δουλειά για χάρη σου. Όλα αυτά δε σημαίνουν όμως ότι γράφεις και την καλύτερη 'ανάλαφρη pop' του πλανήτη! Άλλωστε το συγκρότημα σου είναι οι Dubstar, και τελικά έκανε λάθος ο αναγνώστης που νόμιζε ότι μιλάμε για τους.. .
Το τρίτο βήμα των Dubstar, από το New Castle, τους οδηγεί με απόλυτη ασφάλεια στο γκρεμό... και ένα μεγάλο χασμουρητό ακολουθεί την προσπάθειά μου να βρώ έστω και ένα τραγούδι για 'ραδιοφωνική χρήση' οπότε φανταστείτε τώρα πώς θα βγει ολόκληρη δισκοκριτική! Θα μπορούσαμε να καθόμαστε και να λέμε κοινοτοπίες του στυλ: "οι Dubstar γράφουν ολοφώτεινα ποπ διαμαντάκια, γεμάτα αφέλεια και αφελή ευαισθησία, smarty & catchy, τα ποτίζουν με τους χυμούς της pop-electronica ηχητικής ευεξίας και... έρχονται όχι για να σας αλλάξουν τη ζωή, αλλά για να σας φτιάξουν τη διάθεση". Ψέματα όλα θα ήταν! Τίποτε από τα παραπάνω δε συμβαίνει στο 'Make it better' έστω και αν κάποτε η παρέα της Sarah Blackwood κατάφερε να μας κάνει να χαμογελάσουμε με τραγούδια όπως το 'Stars' και το 'Not So Manic Now'.
Ο νέος δίσκος πάσχει σχεδόν από τα πάντα. Από έναν ήχο που μοιάζει να μαζεύει τα απομεινάρια και τις στάχτες από τα στουντιακά κόλπα του Butch Vig και να αφήνει τον 'αφρό' αυτών να τον προσπερνάει πανυγηρικά. Οι Dubstar πρέπει να έβγαλαν τα synthie τους από τα κουτιά μόλις... προχθές, για αυτό και 'παίζουν' μόνο τα βασικά. Η δε παραγωγή κάνει την τελευταία δουλειά των Blondie να φαντάζει 'υπερθέαμα'. Όσο για την ποιότητα των συνθέσεων... αυτές είναι ικανές να αναγάγουν τη Debbie Harry -αναλογικά συγκρινόμενη- σε θηλυκό Brian Wilson!.
Μα ούτε μισό τραγούδι καλή μου κοπέλα! Ούτε καν ένα χαζό-ρεφραίν της προκοπής, έτσι για να μας καρφωθεί στο μυαλό, έστω και με την ανοησία του. Έχουμε και λέμε: το 'Take it' δεν το λογαριάζω καν ως προσπάθεια , το 'Ι' ούτε στα χειρότερα των Shampoo δεν πάει, λίγο παρακάτω ο στίχος "I'm free like Mercury" κατ'ευθείαν στο νούμερο ένα για τις ανόητες δηλώσεις της χρονιάς, ενώ άφησαν για λίγο πριν το τέλος το πιο κακόγουστο τραγούδι της τελευταίας πενταετίας ουρλιάζοντας χαζοχαρούμενα και με εκνευριστική αποφασιστικότητα "you've got to rise TO THE TOP! TO THE TOP!".
Πάντως θα "διασκεδάσετε" (τον πόνο σας... αν τυχόν αγοράσετε το δίσκο) με τους στίχους της Sarah που όλο για γκόμενους μιλάει, που κάτι κακό της κάνουνε, και αυτή τα δίνει όλα, μα εκείνοι δεν την καταλαβαίνουν, ενώ η καημένη έχει και 'πλήρη συνείδηση του εαυτού της' και κουρασμένη είναι από τη διασημότητα και άλλα τέτοια 'έξυπνα'. Του δε 'Swansong' στο τέλος ήθελε να του δώσει έναν χαρακτήρα κάπως δραματικό, κάπως επικό, λίγο να σπαράξει η κοπέλα στο φινάλε και τελικά γράφει το τραγούδι που ο Καρβέλας -άγνωστο γιατί...- άφησε έξω από τους "Δαίμονες"! Δεν αντέχω άλλο, λίγο έλεος βρε Sarah!.
Και αν ασχολήθηκα τόσο πολύ είναι για να έχω ήσυχη τη συνείδηση μου! Κάποτε τους συμπαθούσα τους Dubstar και μάλιστα παρακίνησα και μια φίλη μου να αγοράσει έναν δίσκο τους... οπότε αν παρασύρθηκε και πήρε και αυτόν εδώ κάπως πρέπει να δικαιολογηθώ!