Monkeys (Original Version), The Pictures On My Wall (Original Single Version), Read It In Books (Original Single Version), Villiers Terrace (John Peel Session), Rescue, Simple Stuff, Stars Are Stars, All That Jazz, Crocodiles, The Puppet, Do It Clean, Show Of Strength, Over The Wall, A Promise, Heaven Up Here, All My Colours, Broke My Neck (Long Version), No Hands (John Peel Session), Fuel, The Subject, The Back Of Love, The Cutter, Way Out And Up We Go, Clay, Heads Will Roll, Gods Will Be Gods (Alternate Version), Never Stop (Discotheque), Watch Out Below (John Peel Session), The Killing Moon (All Night Version), Silver (Tidal Wave), Angels And Devils, Crystal Days, Seven Seas, My Kingdom, Ocean Rain, All You Need Is Love, Bring On The Dancing Horses, Over Your Shoulder, Lover I Love You, Satisfaction, New Direction (Original Version), Ship Of Fools, All My Life, The Game, Bedbugs And Ballyhoo, Lips Like Sugar (Single Version), People Are Strange, Rollercoaster, Don't Let It Get You Down, I Want To Be There (When You Come), Nothing Lasts Forever, Hurricaine, Rust, What Are You Going To Do With Your Life?, In The Midnight Hour, Start Again (Live, 1987), The Original Cutter - A Drop In The Ocean, Heads Will Roll (Summer Version), Bedbugs And Ballyhoo (Original Single Version), Zimbo (Live, 1982), Angels And Devils (Live, 1985), She Cracked (Live, 1985), It's All Over Now, Baby Blue (Live, 1985), Soul Kitchen (Live, 1985), Action Woman (Live, 1985), Paint It Black (Live, 1985), Run, Run, Run (Live, 1985), Friction (Live, 1985), Crocodiles (Live, 1985), Heroin (Live, 1983), Do It Clean (Live, 1983).
Faces burning, hearts beating, nowhere left for us to run.
"Pictures on my wall"
Τετραπλό cd-box με 71 κομμάτια (κι ένα κρυφό) και πάνω από 5 ώρες μουσικής. Τί άλλο θα μπορούσε να κάνει έναν fan ευτυχή; Μα φυσικά, ένα εξαπλό cd-box με όλα όσα ηχογράφησε το γκρουπ στην 25ετή περίπου πορεία του (άντε, ας μείνει έξω το φετινό τους 'Flowers'). Αλλά αν αυτή η πρόταση ακούγεται βαριά κι ασήκωτη τότε τί θα λέγατε για ένα τριπλό cd-box που θα περιέχει όλη την ιερή σπανιότητα που κάθε γκρουπ με αυτοσεβασμό σκορπάει με φειδώ πίσω του; B-sides, extra tracks στη γιαπωνέζικη ή βραζιλιάνικη έκδοση του δίσκου, ραδιο-γραφήσεις, live, διασκευές σε συλλογές-tribute κλπ. Τα non-album tracks εδώ είναι περίπου τα μισά. Δικά τους b-sides και αρκετές διασκευές: Stones, Velvet, Doors, Television, Beatles, Modern Lovers... Τα υπόλοιπα είναι παρμένα από τα άλμπουμ του γκρουπ. Σε ένα κόσμο που προτιμά τις μεσοβέζικες λύσεις ακόμα και η καλύτερη εταιρεία επανεκδόσεων ακολούθησε τον κανόνα. Να μην ενδιαφέρει μόνο τους συλλέκτες αλλά και τους υπόλοιπους που δε σκαμπάζουν γρι από Echoes. Το καταπίνουμε. Αλλά γιατί έμεινε έξω το 'Happy death men', το 'With a hip'(έγκλημα!), το 'Porcupine', το 'Nocturnal me', το 'Too young to kneel' και γιατί αγνοήθηκε παντελώς ολόκληρο το 'Reverberation' άλμπουμ που κυκλοφόρησαν σαν Echo & the Bunnymen με διαφορετικό τραγουδιστή;
Σταματάω να γράφω στο Record Collector και πιάνω δουλειά στο All-Music Guide.
Ο τραγουδιστής Ian McCulloch (o Frank Sinatra του rock'n'roll) έπαιξε για λίγο με τον Julian Cope και τον Pete Wylie στο-σιγά-μην-είχε-προοπτική-γκρουπ-με-τρεις-τέτοιες-προσωπικότητες σχήμα των Crucial Three. Liverpool 1977, ο τόπος και η στιγμή της ιστορίας. Ο κιθαρίστας Will Sergeant κι ο μπασίστας Les Pattinson (που ζουν ακόμα) κι ένα drum machine ηχογραφούν τα πρώτα κομμάτια: 'Monkeys', 'Pictures on the wall', 'Read it in books'. Προστίθεται ο ντράμμερ Pete De Freitas (έπαψε να ζει το 1989 με τη βοήθεια αυτοκινητιστικού) και σε τρεις βδομάδες ηχογραφούν το lp 'Crocodiles' σε παραγωγή Chameleons (δεν έχω ξαναδεί γκρουπ-παραγωγό) και Ian Broudie που (στ'αλήθεια) είναι ένα από τα καλύτερα των 80s. O τύπος τους λάτρεψε (ακόμα κι ο Πητ Κωνσταντέας) και μίλησε για τους νέους Doors (κι αυτό είναι μια αλήθεια), η Ευρώπη τους λάτρεψε, η Αμερική ανασήκωσε το φρύδι και είπε 'άστους να ψηθούν λίγο ακόμα'. 4 χρόνια αργότερα, με το 'Ocean rain' τους επέτρεψε να εισβάλουν στο top-100 της. Αποχωρήσεις, σόλο άλμπουμ, side projects, επανασυνδέσεις, κι είναι ακόμα στη σκηνή, σα ροκ συγκρότημα. Το Mic με καλεί.
Οι Echo and the Bunnymen ήταν για μια διετία το απόλυτο γκρουπ και κυκλοφόρησαν δυο απίστευτα άλμπουμ στη σειρά ('Crocodiles' και 'Heaven up here'). Oι Joy Division το κατάφεραν επίσης. Όπως κι οι Violent Femmes. Oι Television έμειναν στο ένα. Oι Tuxedomoon δεν έβγαλαν άλλο 'Desire'. Οι Nirvana άλλο 'Nevermind'. Δεκάδες άλλοι στην ιστορία έβγαλαν το απόλυτο άλμπουμ και δεν άντεξαν περισσότερο τη ζωή στα σύννεφα. Εκατομμύρια άλλοι υποκρίνονται τους μουσικούς. Εδώ που τα λέμε, υπάρχουν και δισεκατομμύρια που υποκρίνονται τους ακροατές.
O ήχος των Echo and the Bunnymen είναι πρώτα (με σειρά εμφανίσεως) παραδοσιακά κιθαριστικός. Αραιά και που προστέθηκαν άλλα όργανα, πέρα από τα τρία βασικά, κι όταν αυτό έγινε, ο ρόλος τους ήταν υποβαθμισμένος. Θα περίμενε κανείς μια ξαναζεσταμένη σούπα, αλλά τόση φρεσκάδα δε θυμάμαι να είχα συναντήσει σε δίσκο απ'την εποχή του 'Marquee moon'. Η πρωταγωνίστρια φωνή διαθέτει απίστευτη γλυκύτητα. Μπορείς να πεις ότι ξυπνάει και μνήμες Morrison. Η οικονομία του γκρουπ είναι άλλο ένα βασικότατο χαρακτηριστικό του. Δε θυμάμαι στιγμή φλυαρίας, περιττού σόλο, πλατυάσματος, κούραση, δεν κοίταξα ποτέ τον χρόνο που απομένει με δυσφορία.
Η μουσική των Echo and the Bunnymen μου χτυπάει ενέσεις αισιοδοξίας, με κάνει κοινωνό μιας όμορφης και κάπως υπερβατικής πραγματικότητας. Γιαυτό είναι ψυχεδελική κι ας μην έχει μεγάλη σχέση μ'αυτό που πολλοί έχουν στο μυαλό τους ως ψυχεδέλεια - μια ομάδα τριπαρισμένων μουσικών που δεν ξέρεις αν μπορέσουν να τελειώσουν το κομμάτι ή κάτι τελείως άνευρο και ασπόνδυλο. Η μουσική των Echo and the Bunnymen μ'έκανε να χορεύω με τις ώρες, να νιώθω πως έχω βρει την θέση μου στον κόσμο της μουσικής. Θαυμάζω την απίστευτη ισορροπία της. Το δυναμισμό και το θρήνο, την έκκρηξη και τον ψίθυρο, το παραδοσιακό με το πρωτόγνωρο σφιχταγκαλιασμένα. Μια ισορροπία που ακόμα ψάχνω στην πραγματική ζωή. Ναι, οι Echo & the Bunnymen ήταν το αγαπημένο μου γκρουπ των eighties απ'τα διάσημα (κι οι Yo απ'τα άσημα).
Όμως, όπως πάντα, η παρακμή παραμονεύει. Τα επόμενα δυο άλμπουμ τους ήταν αξιοπρεπή. Μετά άρχισε η εκνευριστική επανάληψη. Που αποτυπώνεται στο τρίτο cd αυτού του box. Που πέρα απ'τους δίσκους, περιέχει πολυσέλιδο βιβλίο με ιστορικά στοιχεία, δισκογραφία, σχόλια για τα κομμάτια απ'τους μουσικούς κλπ.
It was a pleasure to meet you
You slapped me right on the back
Just a pleasure to meet you
You got it almost exact
Make no discussion now
Make no bad dreams now
Make no reason now
Make no excuses now
"It was a pleasure"