Giraffe
Θα σταματήσεις επιτέλους να μασουλάς όλη την ώρα χόρτα;
Όχι. Τα χόρτα μου αρέσουν γιατί είναι υγιεινά και ευκολοχώνευτα και συμβάλλουν στην καλύτερη λειτουργία του πεπτικού μου συστήματος. Ούτως ή άλλως δεν έχω και πολλές επιλογές από τη στιγμή που έχω κόψει το κρέας τους τελευταίους τρεις μήνες. Έχω μάθει δε ότι υπάρχουν κάτι καταπληκτικά χόρτα που φυτρώνουν πολύ ψηλά, τα τρως και γίνεσαι άλλος άνθρωπος λέει, δημιουργικός, κοινωνικός και σούπερ-επιτυχημένος. Λες να έφαγε απ' αυτά ο Echoboy και μας θυμήθηκε ξαφνικά;
Ο Richard Warren από το Nottingham αποτελεί μια από τις ιδιόρρυθμες περιπτώσεις τα τελευταία χρόνια. Έχοντας μάθει κιθάρα ακούγοντας Hendrix, σχημάτισε τους Hybirds που έβγαλαν μια δουλειά στην Heavenly και διαλύθηκαν το 1998. Το μικρόβιο του ηλεκτρονικού πειραματισμού τον προσβάλλει πολύ γρήγορα, έτσι βαφτίζεται Echoboy, κυκλοφορεί το single «Flashlegs» και αμέσως μετά το ομώνυμό ντεμπούτο του, ενώ ξεκινά να δουλεύει για λογαριασμό των Earworm και Rough Trade. Το '99 η Mute τον συμπεριλαμβάνει στο δυναμικό της, εκεί κυκλοφορεί το EP «Frances Says The Knife Is Alive» και στη συνέχεια τα άλμπουμ «Volume 1» και «Volume 2» σε απόσταση μόλις έξι μηνών (τσακάλι!). Υπάρχει κανείς άλλος σε αυτόν τον πλανήτη που θα απέρριπτε πριν 4-5 χρόνια (σημαντικό!!) πρόταση του Noel Gallagher να γίνει μέλος των Oasis;
Μοιάζει σχεδόν εξωφρενικό. Αφήνοντας πάντως εδώ πίσω τις ηλεκτρονικές αφαιρετικές γραμμές του «Model 352» και τον ιδιόρρυθμο πειραματισμό του «Telstar Recovery», το «Giraffe» ως σύνολο γίνεται πιο προσιτό, πιο ζεστό και πιο κιθαριστικό (πιο πολύ «Kit and Holly» δηλαδή). Εδώ περιλαμβάνονται φωνητικά σε όλα τα κομμάτια και οι συνθέσεις έχουν τη δομή ενός ποπ τραγουδιού, με έμφαση στη μελωδική γραμμή. Το χεράκι του επίσης έχει βάλει ο Flood, διάσημος παραγωγός από τις δουλειές με U2, Depeche Mode και Smashing Pumpkins, που δίνει την απαραίτητη ώθηση (η επιρροή του φαίνεται ειδικά στο «Wasted Spaces», του οποίου οι δυνατές κιθάρες σαν να έχουν μια γεύση από το «Pop» των U2). Το electro στοιχείο συνεχίζει να υπάρχει, αλλά αυτή τη φορά είναι πιο μεστωμένο και το βάρος δίνεται σε μια κιθαριστική indie rock ματιά... Ναι, ο Warren θυμήθηκε τις ροκ καταβολές του! Θα του βγει σε καλό; Το ελπίζω, γιατί ο δίσκος είναι πραγματικά πολύ καλός και περιέχει και διαμάντια, όπως τα «Lately Lonely» σε disco 80s ύφος, «Comfort of the Hum» με τα δυνατά ντραμς στο προσκήνιο, «Don't Destroy Me» στο πιο «ψυχρό» electro σημείο και «Good On T.V.» με τη σαρκαστική του διάθεση και την πιο καλή ίσως στιγμή από πλευράς στίχων.
Να προσθέσω επίσης ότι, μέσα σ' όλα αυτά, ο Echoboy έκανε πρόσφατα και την παραγωγή στο EP των Electrelane «I Want To Be The President». Διάβασα δε στη συνέντευξη που έχει δώσει στο Mic ότι η καλύτερη συναυλία που έχει δει είναι οι Suede σε ένα χριστουγεννιάτικο happening το '93 στο Λονδίνο και μου 'ρθε ξαφνικά μια ταύτιση γιατί και για εμένα η καλύτερη συναυλία ever είναι οι Suede το '95 στον υπαίθριο χώρο του Μύλου. Παρόλο λοιπόν που όλοι έχουν μια έντονη αγάπη τελευταία για τους ελέφαντες (όχι μόνο οι White Stripes!), εγώ θα δείξω την προτίμησή μου προς την καμηλοπάρδαλη. Εξάλλου είναι πιο ψηλό ζώο και ικανό να μου πιάσει μερικά από εκείνα τα μαγικά χόρτα, μπας και γίνω επιτέλους η επιτυχημένη δημοσιογράφος που πάντα ονειρευόμουν.
