Volume 1

Είδα στον ύπνο μου τον Alan Mc Gee σε κατάσταση κάπως περίεργη και τελικά μάλλον βαριά το πήρα το κλείσιμο της Creation. O Ivo πάλι έχει να με επισκεφτεί καιρό και ανησυχώ. Μήπως τελικά εκεί στη Mute επειδή δεν έχουν αφεντικό-πρώτο όνομα συνεχίζουν και είναι τόσο δημιουργικοί και... πάντα φρέσκοι; Το έκανε πάλι το θαύμα της η αγαπημένη όλων μας; Πέρα από τις ηχητικές πρωτοπορίες της Novamute, ανακάλυψαν τον Richard Warren -το αγόρι της ηχoύς δηλαδή- και το φορτίο που του ανατίθεται, αν και βαρύ, μια χαρά φαίνεται να κάθεται στις πλάτες του.
Με παρελθόν στη Heavenly o Richard παρατάει τις κιθαροποπιές και τα προβλήματα της 'ροκ μπάντας', ανακαλύπτει νέους και παλιότερους ήχους και δείχνει να θέλει να τα κάνει όλα με τη μία. Βρε αγόρι μου δε φοβάσαι; Τόσα πράγματα πια; Και techno γκαραζιάρικο και μεθυσμένο Manchester; Και συνάμα γερμανικό kraut (τελικά τρεις στους τέσσερις φέτος έχουν αναφορές στους Can και στους Neu! Επιδημία είναι, μόδα είναι... θα σας γελάσω. Λες να ξεχάστηκαν οι... Beatles;) Ψυχεδέλειες, ambient και σκοτεινός ηλεκτρονικός ήχος από το '80 και μπροστά. Και τελικά όλο αυτό το πράγμα κάποιοι το ονομάζουν απλά "ροκ". Θα τρελαθούμε εντελώς; Που είναι οι απλοί και κατανοητοί δίσκοι; Γιατί μας κάνετε τη ζωη δύσκολη και το file under δυσκολότερο;
Πάντως μην ψαρώνετε. Δεν είναι δα και τόσο δύσβατο το χώμα που πάτησε ο νεαρός. Απλά η ποπ ψυχή του συνάντησε το ερευνητικό του πνεύματος του και ο δίσκος του βγήκε "κράμα", ευγενές όμως και "ανοιχτό" και σε νέες προσμίξεις. Και αν το "Kit and Holly" είναι σπουδαία electro-pop στιγμή που κάτι χαζοχαρούμενους σαν τον γράφοντα τους πιάνει με τη μία, το δεκάλεπτο "Constantinople"(μήπως να το βάζουμε στη Θέρμη του χρόνου όταν θα βγαίνουν οι μαζορέτες;) πιάνει τον ηλεκτρονικό μινιμαλισμό (ή τον μινιμαλιστικό ηλεκτρισμό) εκεί ακριβώς που πρέπει, τον εμπλουτίζει με την απαραίτητη νοσταλγία των αναλογικών ήχων και σιγά σιγά κορυφώνεται με διαστάσεις θριάμβου. Και πολύ ωραίο το θέμα που συνέλαβε το μυαλό του καλλιτέχνη! Ενυπάρχουν και techno-ειδέστερα κατασκευάσματα εδώ μέσα (Model 352) και πιο "πνευματώδεις" και "ανθισμένες στην πέτρα" καταστάσεις και το "Contact" με το οποίο κλείνει αυτός ο πρώτος τόμος, κάπου πρέπει να το παράτησαν "διαστημάνθρωποι τρεις" στο τελευταίο πέρασμα τους από τη γη.
Τελικώς λοιπόν οι Echoboy (μιας και υπάρχει μπάντα από πίσω) δεν πέφτουν στο λάκο και ίσα που κάνουν και την έκπληξη για φέτος με το "Volume 1"l.p. Και αν όπως λέει ο Richard δεν κολλήσουν τελικά σε συγκεκριμμένο ήχο και επιρροές και συνεχίζουν να δέχονται τα πάντα και από παντού, προβλέπω συναρπαστικό ή και απλά ενδιαφέρον, κανείς δε ξέρει, το ταξίδι. Εγώ απλά θα τους παρακαλούσα για περισσότερα "Kit and Holly" στο μέλλον. Είναι 'γκρουβάτο', ψαγμένο, ψιλότρελαμένο (όπως MADchester) και χορεύεται σε τρεις απλές κινήσεις! Χαρά μας που γνωριστήκαμε, δε βλέπω να χανόμαστε...

υ.γ. προβλέπω μεγάλη επιστροφή της Kraftwerk επίδρασης και των περί αυτής για ακόμη μια φορά, θα βαρεθείτε να διαβάζετε τα γνωστά ύποπτα ονόματα στο άμεσο μέλλον!