Υπάρχει ακόμα hippie ύφος και δη επαναστατικό; Για να το αναγνωρίσουμε (αυτό ή τη σημασία του) δεν είναι και καλά προϋπόθεση να συγκινηθούμε οι ίδιοι! Τόσα έγιναν τελικά μέσω μαντατοφόρων, αυτό γιατί να μην;
Οι Ectogram είναι το πλέον πρόσφατο συγκρότημα που μάθαμε ότι δεν έχει στη σύνθεσή του σταθερό μέλος στο μπάσο (και δούλεψε έτσι για πάρα πολλά χρόνια). Από εκεί υποθέτω ότι ήταν δυνάμενο να ξεκινήσει ένα μεγάλο - πειραματικό - κακό, που όμως κατευνάζεται, ευτυχώς, συνοπτικά και τάχιστα, αφού χειριστής για τις πολύμορφες απαιτήσεις του 'Tall Things Falling' βρέθηκε στο πρόσωπο του καλεσμένου Ian McMillan. Εντούτοις, διατηρείται στο ακέραιο μια ιδιάζουσα, καλειδοσκοπική, αρετή. Καταστατική, με άμεση αναφορά στο ψυχεδελικό - ακόμη αδιαπέραστο - space rock των Hawkwind, το δαιμόνιο krautrock των Faust και Amon Duul, τον επι-μεταλλωμένο (freakbeat;) βόμβο των Viv Akauldren και όπως όλη η τρελή παρέα γύρω από την Ankstmusik, τους πρώιμους Mercury Rev και Sonic Youth. Μολοντούτο, όταν οι τόνοι πέφτουν και οι έξαλλες καταβυθίσεις στον θορυβώδη αναρχισμό ανθίζουν, ανακαλύπτουμε τη χάρη μιας εμπνευσμένης, αν και ιδιόμορφα αγριωπής, pop. (Και χαρακτηρίζαμε τους κατοίκους της Ουαλίας φιλήσυχους!)
Ο Syd Barrett θα προτιμούσε, ασφαλώς, το χαοτικό δεκάλεπτο 'Glove Soup', το εναρκτήριο 'Sycamore Rash', το άξεστο 'Mismatter And Match', το παρανοϊκά ασύμμετρο 'My Owl', τις wah-wah κιθάρες του 'Black Lime Tree'. Σε μερικά πιθανώς να διεκδικούσε και την επικαρπία. Η Ann Mathews όμως, μπροστάρης του τρίο (Alan Holmes και Maeyc Hewitt τα δύο άλλα μέλη), αφήνει ελεύθερες τις ευαισθησίες της στα απλούστερα των τραγουδιών ('Kindling', 'The Horse Behind The Flower', 'Apparatus On My Mind' και 'Spring Without Green'). Προνύμφες λες παγανιστικών, μαγευτικών, προκαταλήψεων. Σε αυτά ανήκει εν ολίγοις και το σπουδαίο 'Photos Of Toast' (οι Bardo Pond θα το ζήλευαν), το πιο κολλητικό κομμάτι που άκουσα τελευταία, αναδεύοντας ψυχικά το αφηνιασμένο κάλεσμα του ανήμερου και του αλλοπρόσαλλου. Απολογητικά και ρομαντικά.
Τελικά, δεν θα υπάρξει περισσότερο βολεμένη κατάσταση όταν όλοι περνάμε καλά! Δεν θέλεις να κάνεις τίποτα μάγκα μου; Κάνε πως αναλύεις!! (Το απλανές, τη νηνεμία, τον ρόγχο, ...) Πίσω ρε, σε όλους όσους μπέρδεψαν τη μουσική με υπαρξιακά λογοπαίγνια, αντί για συναισθήματα. Τόσο που δυσκολευόμαστε να διακρίνουμε αν ήταν τελικά ευχή, ανάθεμα ή στάχτη στα μάτια, που τους δώσαμε τον λόγο! Τι μετρονομία και αυτή!!!