Ukulele songs
Πες της το μ' ένα γιουκαλίλι, γκρινιάζει κάποιος φωνογράφος. Του Χρήστου Αναγνώστου
Εγκυκλοπαιδικά και μόνο θα αναφέρουμε ότι το ukulele (γιουκαλίλι η ατυχής ελληνική απόδοση) είναι ένα μικρό έγχορδο στο σχήμα κιθάρας που χρησιμοποιείται στην παραδοσιακή μουσική της Χαβάης. Εδώ μόνο παραδοσιακά δεν την χρησιμοποιεί ο Eddie` οι συνθέσεις του είναι καθαρά ροκ (όπως θα το λέγαμε στην χώρα μας) και η φωνή του η γνωστή σε όλους μας τα τελευταία 20 χρόνια.
Προς θεού, όχι ότι θέλαμε να αλλάξει την φωνή του, απλά αν έχεις ακούσει παραδοσιακή χαβανέζικη μουσική περίμενες από αυτό τον δίσκο να ακούσεις κάτι σαν το "Over the Rainbow" του ΙΖ. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο εδώ βέβαια και αν δεν αντέχεις τις ψηλές νότες του Ukulele στο τρίτο κομμάτι έχεις σταματήσεις την ακρόαση και βάζεις το "Rearviewmirror" για να ξελαμπικάρεις.
Δεν είναι ότι το "Without You" η το "Broken Heart" δεν είναι όμορφα κομμάτια αλλά αν θυμάστε στο "Into the wild" κάπου 2-3 τραγούδια σου άρεσαν και μετά τις πολλές ακροάσεις σου ακουγόταν κάπως ίδιο. Ε αυτό συμβαίνει και εδώ και συνήθως στα περισσότερα σόλο άλμπουμ. Μικρή εξαίρεση το πρώτο του Chris Cornell αλλά και σε αυτό όχι για πολλή ώρα.
Στο "Longing to Belong" έχουμε το ξαφνικό πέρασμα ενός κοντραμπάσου που βοηθάει αλλά γενικά τίποτα δεν σώνει το όλο εγχείρημα. Αν έχουμε να κατηγορήσουμε τους Pearl Jam για κάτι την φετινή χρονιά είναι για υπερπροσφορά. Τέσσερις κυκλοφορίες μέσα σε ένα χρόνο (2 επανεκδόσεις, 1 σόλο του Eddie και καινούριο δικό τους το φθινόπωρο) είναι ζόρικο εγχείρημα κάτι δεν θα πήγαινε και τόσο καλά. Ας ελπίσουμε ότι είναι μόνο αυτό και όχι το επερχόμενο άλμπουμ.
Απευθύνεται αποκλειστικά και μόνο σε fans αλλά προσοχή του Vedder όμως και όχι απαραίτητα των Pearl Jam. Ξεχωρίζουν επίσης και τα 12, 14, 16 ("Sleepless nights", "Waving Palms" και η διασκευή στο "Dream a little dream) που θα έλεγε και η Άντζελα.