Shootennany!
Αν υπήρχε διεθνής λέσχη εκκεντρικών, τότε ο Mark Oliver Everett θα έπρεπε να ήταν από τα πλέον υψηλόβαθμα στελέχη. Γνωστός παλιότερα ως Mr. E και τώρα ως σκέτο E, έχει ένα οικογενειακό παρελθόν που δεν θα δυσκόλευε κανέναν -έστω και μέτριο- ψυχαναλυτή να διαγνώσει τις αιτίες της κοινωνικά ανάρμοστης συμπεριφοράς του. (Λεπτομέρειες για το βιογραφικό του Ε υπάρχουν στην κριτική του προηγούμενου cdιου των Eels "Souljacker"). Πρόσφατα κυκλοφόρησε το 5ο studio άλμπουμ τους, το "Shootenanny!" που βρίσκει κριτικούς και fans διχασμένους όσον αφορά την ακουστική ομορφιά και μουσική του αξία. Σε γενικό επίπεδο εξέτασης, το "Shootenanny!" πρόσκειται στον άξονα του "Souljacker" και απομακρύνεται από την αισθητική της εποχής του "Beautiful Freak". Αναλυτικά η κλινική κατάσταση του τελευταίου εγχειρήματος των Eels έχει ως κάτωθι:
Το opening track 'All in a day's work' θα μπορούσε άνετα να ανήκει στο "Souljacker". Πρόκειται για αστικό blues με τη φωνή του Ε να ακούγεται σαν να τρίβεις χοντρό γυαλόχαρτο πάνω σε πέτρα και αποκωδικοποιεί την αίσθηση γκαντεμνιάς του Ε ότι είναι ο τύπος ο οποίος όπου και να βρεθεί προκαλεί κακοτυχία.
Το 'Saturday morning' είναι μια indie pop κιθαριστική σύνθεση με ευχάριστη φωνητική μελωδία και τον Ε να τραγουδά φαλτσέτο, ένα τραγούδι που θα μπορούσε να είναι η επόμενη μουσική επένδυση της Vodafone.
Στο 'The good old days', μια μπαλάντα country αποχρώσεων, αναπολεί παλιές καλές ημέρες και παραδίδει μαθήματα ικανότητας στην παραγωγή.
Χαρακτηριστικό στο 'Love of the loveless' είναι η ελαφριά παραμόρφωση στη φωνή, τα προγραμματισμένα τύμπανα, η mid-tempo ρυθμονομία, η ανάλυση των συγχορδιών από τα πλήκτρα και το ελεγχόμενο κρεσέντο στο φινάλε του τραγουδιού. Η φιλοσοφία που αναδύεται από τους στίχοι αναφέρεται στους μη τυχερούς, που δεν εξασφάλισαν την απαραίτητη αγάπη για να επιβιώσουν και να ανθίσουν στον άγριο αυτό κοσμάκη κα η συμβουλή του Ε είναι: αγάπα τον εαυτούλη σου γιατί δεν είναι εξασφαλισμένη η παροχή αγάπης από τους άλλους.
Στο 'Dirty girl' καταθέτει την άποψη ότι η αυθόρμητη βωμολοχία (προσαρμοσμένο αυτό στην ελληνική πραγματικότητα σημαίνει έλα τώρα ρε μαλάκα, δε γαμιέσαι ρε πούστη, τσίμπα τρία και άλλα τέτοια εγκυκλοπαιδικά) είναι δείγμα αυθορμητισμού και ειλικρίνειας. Μουσικά πρόκειται για up-tempo σύνθεση με επιρροές Neil Young της εποχής του "Harvest" και φωνητική μελωδία έτοιμη να κολλήσει σαν τσίχλα στο μυαλό σου.
Το 'Agony' είναι μια spooky μπαλάντα με κοφτά κιθαριστικά ακόρντα και σόλο βγαλμένο από το σαλόνι του πύργου του κόμη Δράκουλα. Και πάλι η παραγωγή κόβει βόλτες σε υψηλά επίπεδα.
Το 'Rock hard times' είναι η κατάθεση της άποψής του για τον εαυτό του. Συγκεκριμένα δημοσιοποιεί ότι αδιαφορεί για τα κοινωνικά κλισέ και καταγράφει τη δυσκολία επιβίωσης της rock ιδεολογίας (όπως την ορίζει βέβαια έκαστος).
Ο country ήχος από slide και steel κιθάρες επανακάμπτει στο μπαλαντοειδές 'Restraining order blues' στο οποίο στίχοι του τύπου : "έκανα λάθη/ και ποιος δεν κάνει/ δε ξέρω γιατί/ αλλά υποθέτω γιατί έτσι μου βγήκε" δείχνουν μια αφέλεια στην οποία ποτέ άλλοτε δεν διολίσθησε ο Ε.
Το 'Lone wolf' ίσως είναι το πιασάρικο του cdιού, στο οποίο και πάλι ο Ε καταθέτει αυτοβιογραφικά στοιχεία, σε mid-tempo κιθαριστικό περιβάλλον, ενώ στο 'Wrong about Bobby' τα έχει με κάποιον Bobby και ανταλλάσσουν απειλές.
Ακολουθεί μια μπαλαντοειδής τριλογία που οδηγεί στην έξοδο, με πρώτο το 'Numbered days' στο οποίο γίνεται μνεία της βουδιστικής άποψης ότι στον καθένα απομένει μια συγκεκριμένη ποσότητα ημερών και μετά πάπαλα. Και πάλι έχουμε επίδειξη άνεσης σε ιδιοφυή ενορχήστρωση, γεγονός που μετατρέπει το τραγούδι σε λαμπερό αστέρι καρφιτσωμένο στο μουντό, κατσιασμένο και μίζερο ουρανό της σημερινής pop.
Το 'Fashion awards' αναφέρεται στην ματαιοδοξία και στη λάμψη φωτοβολίδας των fashion shows, ενώ το 'Somebody loves' you δεν προσθέτει τίποτα μουσικά στο σύνολο. Απλά και πάλι ο Ε τονίζει τη σημασία του να αγαπάς των εαυτό σου.
Και ορμώμενος απ' αυτό το τελευταίο, αγαπημένε μου αναγνώστη, να σου επιστήσω τη προσοχή για το μείζον αυτό διαχρονικό ανθρώπινο πρόβλημα. Τελικά στην αγωνία σου να είσαι αρεστός και αγαπητός στους άλλους ξεχνάς τον Βασικό που θα πρέπει να σε αποδεχθεί και να σε αγαπήσει και δεν είναι άλλος από τον ίδιο σου τον εαυτό. Κυνηγώντας τους άλλους, τον στουμπώνεις στο περιθώριο και δεν τον ταίζεις με την απαραίτητη ποσότητα και ποιότητα ψυχικής ικανοποίησης. (Αν μετά απ' αυτά σου άνοιξα την όρεξη για ντιβάνι και ευήκοον αφτί ψυχαναλυτή, με μερικά ευρώπουλα στη διάθεσή σου).
Πίσω στο "Shootenanny!" όμως. Είναι αξιοσέβαστο μουσικό κατασκεύασμα αλλά το πρόβλημά του είναι ότι οι συνθέσεις μοιάζουν να έχουν βγει με αυτόματο πιλότο, γεγονός που ξενίζει ιδιαίτερα στην περίπτωση του Ε.
- official homepage -
