Parades

Έχοντας απολαύσει τις προηγούμενες δουλειές των Efterklang, περίμενα ότι με πολλές ακροάσεις θα ανακάλυπτα τις αρετές ενός δίσκου πολυεπίπεδου και εξαιρετικά καλοφτιαγμένου. Κι όμως... όσο περισσότερο άκουγα το 'Parades' τόσο λιγότερα έβρισκα που να με τραβάνε. Για την κυκλοφορία του, οι Efterklang πέρασαν πολλούς μήνες στο στούντιο, με κοσμοσυρροή μουσικών συνεργατών, κουαρτέτα εγχόρδων, ορχήστρες πνευστών και τρεις διαφορετικές χορωδίες. Το αποτέλεσμα είναι σίγουρα εντυπωσιακό, όμως μου θυμίζει κάτι τύπους που χρησιμοποιούν τρία εκατομμύρια σπιρτόξυλα για να φτιάξουν μακέτα-καραβάκι.

Στην προσπάθεια να περιγράψουν το 'Tripper' του 2004, Πανότας και Ξαγάς κατέφυγαν σε Sigur Ros και Mum. Απλουστεύοντας τα πράγματα, και αυτήν τη φορά κάπου εκεί κινούνται οι Efterklang, με ήχο πλουσιότερο και πιο κλασικότροπο, ακολουθώντας την τάση των τελευταίων χρόνων (βλέπε και το φετινό δίσκο του Murcof). Έχοντας εξελίξει και επεκτείνει τις ορχηστρικές συνιστώσες στις συνθέσεις τους, η ηλεκτρονική πολυχρωμία που χαρακτήριζε το 'Tripper' εδώ υποχωρεί. Υπάρχουν μελωδίες που μπορούν να προκαλέσουν το ενδιαφέρον, ακόμη και pop στιγμές όπως το Mirador και το Caravan, που θυμίζει Sufjan Stevens, αλλά συχνά μου φαίνεται ότι χάνεται η αίσθηση του μέτρου. Λέγαμε με αφορμή τους Arcade Fire ότι είναι πολύ δύσκολο η εκζήτηση και το μπαρόκ να ακουστούν ελκυστικά. Και εκεί που τα είχαν καταφέρει οι κερατάδες οι Arcade Fire είναι που την πάτησαν οι Efterklang, όπως συνήθως την πατάνε οι περισσότεροι. Μπορεί να μην είναι καυχησιάρικος ούτε αλαζονικός ο ήχος στο 'Parades' αλλά σίγουρα είναι διογκωμένος.

Οι αναφορές σε "βόρεια ευαισθησία" για ό,τι έρχεται από Σκανδιναβία μεριά, καταντάνε κοινότοπες και ίσως ανόητες (σκεφτείτε αντίστοιχες αναφορές σε "μεσογειακή ευαισθησία" για κάθε ελληνικό δίσκο της προκοπής που κυκλοφορεί) αλλά και σε αυτήν την περίπτωση δίνουν το στίγμα. Όταν οι υπόλοιποι έχουμε πακτωθεί σε πόλεις, δεν θέλουμε 'More Songs about Buildings and Food', και δεν είναι καιρός για λιακάδες και μοχίτο, για σεζ-λονγκ και σφηνάκια σε pool-bar, τότε ο εξωτισμός των παγωμένων ανοιχτών εκτάσεων είναι "μια κάποια λύσις".

Όπως έχετε ήδη καταλάβει δεν προβλέπω να ακούω πολλές φορές ακόμη το 'Parades', αλλά ήδη με τρώει η περιέργεια να δω πού θα το πάνε στον επόμενο δίσκο τους.