Εκτός Ελέγχου

Ο Μίλτος Τσίπτσιος έχει ξεκαθαρίσει ήδη την κυρίαρχη θέση των Εκτός Ελέγχου στα ελληνικά (πανκ) ροκ τεκταινόμενα και ο (Rest In Rock'n'Roll Peace) Χρυσαφάκης Αναγνωστάκος παρουσιάζοντας την προ δεκαετίας πλέον, προσωρινή (όπως αποδείχτηκε) επιστροφή του Απόστολου Δαδάτση στη δισκογραφία με τους Γκέτο, έχει πει ό,τι χρειάζεται να ειπωθεί για την γνήσια rock'n' roll βαρύτητα της φωνής του τελευταίου. Όσοι τυχόν τον θυμούνται (τον Δαδάτση) από τις σε πραγματικό χρόνο ημέρες των Εκτός Ελέγχου να ουρλιάζει 'Είμαι Σάπιοοοοοοος' στα live της μπάντας, δεν έχουν καμία αμφιβολία επ' αυτού.

Ομοίως με χειρουργική ακρίβεια έχει περιγραφεί, από τον Αναγνωστάκο, η μεγάλη στιχουργική αρετή των Εκτός Ελέγχου, που δεν είναι άλλη από την αμεσότητα των στίχων, είτε αυτοί εκφράζουν το για τον καθένα μας αυτονόητο ("ένα ξερό γαμήσι θα γέμιζε τη νύχτα μου"), είτε αναρωτιούνται για το προφανές ("πες μου απλά τώρα τι κάνουμε μονάχοι"). Υπερβατικά σχήματα, αρτ πανκ διάλογοι και φιλοσοφικές μπουρδολογίες απουσιάζουν δια ροπάλου από τα τραγούδια των Εκτός Ελέγχου. "Πες μου απλά τώρα με δικά σου λόγια" επιτάσσουν και πρώτοι οι ίδιοι τηρούν πιστά αυτόν τον απαραίτητο κανόνα, που σοφά απομακρύνει το ροκ από τον διδακτισμό και την μπάντα από την νομενκλατούρα που ανοήτως τον εκπροσωπεί, ενίοτε και εντός συνόρων, με τραγελαφικά αποτελέσματα.

Μουσικά οι Εκτός Ελέγχου ομοίως εγγυήθηκαν την αρτιότητα της τέχνης τους μέσα από την συνταγή της απλότητας και παρέδωσαν ένα σχεδόν φορμαλιστικό, αλλά πάντοτε αβίαστα ρέον, rock 'n' roll, με αρχή-μέση-τέλος, ατόφια ριφ από τις κιθάρες και ένα ιδιότυπα ξερό groove, ως σήμα κατατεθέν του ήχου τους μέχρι σήμερα (θα το βρείτε και στο δεύτερο και τρίτο άλμπουμ των Τρύπες σε τέτοια γνήσια μορφή, αργότερα καλουπώθηκε σε περίτεχνες παραγωγές, θεωρώ). Στο (κατά την προσωπική μου γνώμη) καλύτερο τους τραγούδι, το "Διακοπές", η rhythm section δεν ησυχάζει δευτερόλεπτο και κάθε τόσο οδηγεί το τραγούδι σε άλλα ρυθμικά μονοπάτια και ξανά πίσω και πάλι από την αρχή, οδηγώντας τα πράγματα λίγο παρακάτω από εκεί που συνειδητά τα είχαν αφήσει οι πρώιμοι Gang Of Four, για να αναλάβουν οι επόμενοι, που μπορεί να ήταν είτε οι Red Hot Chili Peppers, είτε οι Εκτός Ελέγχου, με την ίδια άνεση.

Τα παραπάνω μουσικά επιτεύγματα των Εκτός Ελέγχου, δηλαδή η διαρκής κίνηση του ήχου τους και η ένταση που ποτέ δεν πέφτει κάτω από τα κόκκινα, δένουν απόλυτα με την ομοίως περίφημη πολιτική/ κοινωνική διάσταση της μπάντας, την οποία αν επιχειρήσει να αγνοήσει κανείς, δήθεν θιγμένος από κάποια σκληρά και βίαια νοήματα που υπάρχουν διάσπαρτα παντού, τότε με βεβαιότητα δεν έχει καταλάβει τίποτε από την μουσική τους. Στην επανέκδοση αυτή άλλωστε έχει συμπεριληφθεί και το "Κανείς Δεν Είναι Αθώος" (ο Τσουτσουβής ήταν σωστός κλπ), αλλά και ένα σύντομο σημείωμα του μπασίστα Αργύρη Γεωργούλη, που εκφράζει με βάσιμη αιτιολογία την διαφωνία του με τους στίχους του τραγουδιού. Είτε λοξοκοιτάνε με υποτακτικό σαρκασμό προς τον Κύριο Από Πάνω Μας, είτε αντιπροτείνουν τη δική τους Διαφθορά, τα τραγούδια των Εκτός Ελέγχου δεν είναι ποτέ αθώα. Ακόμη και όταν αναφέρονται σε έρωτες, παρουσιάζουν αυτούς σε πλήρη διάσταση με την ομαλή ή ανώμαλη (όπως το δει κανείς...) κοινωνική πραγματικότητα.

Κάπως έτσι μέσα στην πληθώρα επανεκδόσεων της τελευταίας τριετίας, τούτη εδώ, σε σύμπραξη της Labyrinth Of Thoughts με την Wipe Out, κρίνεται ως εκ των πλέον σημαντικών. Το αυθεντικό βινύλιο της Lazy Dog είχε πλησιάσει επικίνδυνα τα 100 €, σε παζάρια διαδικτυακά και μη (πλέον έπεσε στο μισό) και επιπλέον ο δίσκος ακούγεται απολύτως σωστά χάρη σε ένα διακριτικά ουσιαστικό remastering, που βάζει τα όργανα στη θέση τους και την τεράστια ροκενρολ φωνή του Δαδάτση εκεί που της πρέπει. "Ακούτε Την Ηχογράφηση Δυνατά" προστάζει το συγκρότημα ήδη από τότε και πώς αλλιώς μπορεί να γίνει άλλωστε; Οι Εκτός Ελέγχου οριοθέτησαν εντός συνόρων το καλώς εννοούμενο λαϊκό punk, το οποίο θεωρώ ότι ατύχησε στην περίπτωση των "αδελφών" τους Γκρόβερ, παρότι θεωρητικά τα συστατικά φαίνεται να είναι τα ίδια. Εδώ ανοίγει άλλο μεγάλο θέμα όμως...