Enduring Days You Will Overcome

Σε ένα πρώτο επίπεδο, ο επόμενος δίσκος του εξαιρετικού "How To Be A Child & Win The War", με τον οποίο ντεμπουτάρησαν οι Electric Litany πριν τέσσερα χρόνια, θα 'ταν για κάθε συγκρότημα κάλεσμα προς το νέο μεγάλο στόχο. Πόσο μάλλον για τους δημιουργούς του. Ήταν δεδομένο, συνεπώς, το ενδιαφέρον. Έχοντας όμως, όπως τώρα, μεσολαβήσει αφενός μια σεβαστή χρονική απόσταση κι αφετέρου κάποιες αλλαγές στο σχήμα των μουσικών στους Electric Litany, αυτό μετατράπηκε σε άστατο διακύβευμα.

Το βασικότερο, αφού είναι να ειπωθεί ας γίνει νωρίς, που η πορεία του Αλέξανδρου Μίαρη έως σήμερα δεν έγινε μέσω τεθλασμένης είναι ότι δεν αγνόησε ο ίδιος τον πραγματικό του ρόλο και οτιδήποτε όπισθεν αυτού. Τον Μίαρη τον γνωρίσαμε με τους The Dead Eyes Of Youth (απ' την Κέρκυρα), οι οποίοι έδωσαν ένα και μοναδικό άλμπουμ το '05, το "Lust". Κατόπιν το γκρουπ έφτασε μέχρι το Λονδίνο ετοιμάζοντας τη συνέχεια, που έμελλε να μην βγει ποτέ, οι ζυμώσεις κι οι ροπές εντούτοις περιείχαν ήδη σε σπέρμα ό,τι λίγο κατόπιν, το '07, βγήκε μέσα απ' τους Electric Litany. Το τραγούδι "Empty Sea" έρχεται να θυμίσει εκείνο τον καιρό.

Ένα παλιό και δύο νέα τσιτάτα έχει το "Enduring Days You Will Overcome": το Λονδίνο ως έδρα της μπάντας, τα κολάζ του Hugo Barros στο artwork, έχει βάθος ο Barros, και την ανάμιξη του Alan Parsons στην παραγωγή. Όλα τους καταρχάς αφορούν στις εντυπώσεις, στην αισθητική και στα δελτία τύπου, που άλλοτε, και δυστυχώς αρκετά συχνά, θέλουν με μαρκετίστικες ευλογίες να θέσουν σε χαμηλότερη θέση τη μουσική καθαυτή. Οι περιπτώσεις τέτοιων δίσκων, ωστόσο, δεν φθείρονται πλαγίως. Φθείρονται από μόνοι τους όταν το κάθε τσιτάτο αστοχεί αφήνοντας την καρδιά τους ολόγυμνη.

Είναι καλύτερα έτσι, στη λαθραία σχέση; Οι Electric Litany πρωτίστως γράφουν τραγούδια με την εμπορική υπόσταση αναντίρρητα τεκμηριωμένη. Στο παρόν δεύτερο άλμπουμ τους, θα 'λεγε εύκολα κάποιος, ακούγεται ισχυροποιημένο το ομαδικό πνεύμα μεταξύ των μελών, στη σύνθεση και στις ενορχηστρώσεις, καλοδεχούμενο ασφαλώς, βγαίνει μία χαμηλού προφίλ έντεχνη ραδιοφωνικότητα (κάποτε με νόημα αρνητικό), αλλά είναι ξανά η ερμηνεία του Αλέξανδρου Μίαρη το στοιχείο που καταλήγει ως το απαραίτητο για ακριβώς τούτο το αποτέλεσμα, και φυσικά δεν κερδίζει τυχαία την κεντρική θέση που κατέχει εντός του. Δεν το πιστεύεις ότι υπάρχει εμφατική εμμονή η οποία δεν σκοτώνει το συγκεκριμένο του συναισθήματος πίσω από μανδύες εικονικότητας. Μολοντούτο, ώρες-ώρες τα επιτηδευμένα ψαλμωδικά τραβήγματα σε φράσεις και φωνήεντα θέτουν το νοούμενο εν αμφιβόλω.

Η τραγουδοποιΐα των Electric Litany, ένα φαντεζί υβρίδιο αγγλομαθούς progressive pop-rock, εντάσσεται σ' έναν παραστατικό, παρόντα χρόνο, κι απ' αυτόν αντλεί τα μηνύματά της. Είναι μια τραγουδοποιΐα που θέλει να αυτοδημιουργήσει το αντικείμενό της, που θέλει να πει πράματα απ' αυτά που δεν περίμενε η εποχή. Δεν είναι η μόνη φυσικά που δεν τα καταφέρνει, αλλά γι' αυτούς τους λόγους συγκαταλέγεται στις εξέχουσες που έχουμε ακούσει απ' την Ελλάδα τελευταία. Μανιερίστικα απρόβλεπτη, διάσπαρτη με σκοτεινές γωνιές. Κι είναι έτσι ακόμη κι όταν εκκινεί από δανεισμούς κι επιρροές στις οποίες συμβαίνει το "έχω αφομοιώσει" και το "θέλω να φαίνονται" να μην τάσσονται ως αμοιβαία αποκλειόμενα.

Πολλές φορές έχουμε την αίσθηση μπρος σε μια παρόμοια, φαινομενικά απλή αλλά πομπώδη εκφραστικά, μουσική γραφή πως δεν μπορεί να μας γίνει απολύτως οικεία, και πιθανόν συνεχώς ένα κομμάτι αυτής όσο κι αν προσπαθήσουμε θα μας ξεφεύγει. Είναι μια όψη της ποπ γοητείας της που έχουμε αποδεχτεί. Παρόλα αυτά, διαισθανόμαστε τις διαμιάς προβοκατόρικες διαπιστώσεις πριν μετατραπούν σε λόγια παρρησίας.

Το "Enduring Days You Will Overcome" λοιπόν, είναι δίσκος που ανάγει ακανόνιστα, μα εξίσου φυσικά, εύκολα και στερεοτυπικά, τους συντελεστές του σε σύγχρονους ήρωες της αστικής τραγωδίας. Αλλά τον αιφνιδιασμό του "How To Be A Child & Win The War" δεν τον επαναλαμβάνει. Τούτων λεχθέντων, δεν θα βρεθεί νομίζουμε καταλληλότερο σημείο όπου μπορούμε να τερματίσουμε το παρόν κείμενο.