Φτηνά τσιγάρα
«Μουσική για να ερωτεύεσαι...» σου είπα ακούγοντας το σάουντρακ της ταινίας που είχαμε δει μαζί και βιάστηκα να το αλλάξω σε «μουσική για να ερωτεύονται οι γυναίκες...».
«Μουσική για να ερωτεύονται ...περιστέρια» είπες με τη γνωστό σου χιούμορ , θυμίζοντας μου μία από τις πιο ωραίες σκηνές της ταινίας του Ρένου Χαραλαμπίδη...και προσγειώνοντας με απότομα.
Κι όμως η συναισθηματική μου φόρτιση ακούγοντας το «Summertime in Prague» και τα τρία ορχηστρικά του δίσκου (αφού το «Λευκό μου γιασεμί» το αγαπούσα ήδη από το άλμπουμ της Έλλης Πασπαλά «Για τη συνήθεια του έρωτα») δεν οφείλεται μόνο στο το ότι είχαμε δει μαζί αυτήν την ταινία. Νομίζω ότι με τέτοιες μουσικές -κι αν είσαι ήδη «επιρρεπής» όπως έλεγε ένας παλιόφιλος- ΟΦΕΙΛΕΙΣ να ερωτεύεσαι.
Ο Παναγιώτης Καλαντζόπουλος και οι συνθέσεις του μου είχαν ήδη τραβήξει την προσοχή από το τελευταίο δίσκο της Έλλης Πασπαλά, που προανέφερα και ήμουν ήδη θετικά προδιαθετημένη για το ταλέντο του, αφού η Έλλη συνεργάζεται πάντα με αξιόλογους μουσικούς. Με το σχεδόν παιδικό του πρόσωπο, λίγο τρακαρισμένος αλλά χαμογελαστός ο Παναγιώτης έκλεψε σχεδόν την παράσταση από τον « λαμπρό» Ρένο -η αγγλική λέξη «brilliant» νομίζω θα χαρακτήριζε τέλεια τις ταινίες αλλά και το στυλ του δεύτερου - λίγο πριν την πρώτη προβολή του φιλμ «Φτηνά Τσιγάρα» στη φετινή διοργάνωση του 41ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το Νοέμβριο. Το καλύτερο μου...σκέφτηκα και προσπάθησα να μην σου εκφράσω τη χαρά μου με ...πολλά σχόλια για την έκπληξη που μας επιφύλασσε η ταινία : μουσική ενός αξιοσημείωτου συνθέτη και η πιο αγαπημένη γυναικεία φωνή ως σάουντρακ της ιδιαίτερης, φρέσκιας και έξυπνης ταινίας που έστησε ο Ρένος Χαραλαμπίδης αποδεικνύοντας, μετά το σκηνοθετικό του ντεμπούτο «No Budget Story», ότι όντως πρόκειται για ένα παιδί που αγάπησε από πολύ νωρίς το σινεμά. Αξίζει όμως να αναφέρουμε για το συγκεκριμένο ΕΡ ότι κινούμενο στη λογική των 45 στροφών κυκλοφόρησε από τη δισκογραφική ετικέτα «Λυχνία», το οποίο ανήκει στη Warner και δημιούργησε ο Παναγιώτης Καλαντζόπουλος, με σκοπό να κυκλοφορεί αποκλειστικά EP και singles. Η λογική αυτή θα απεγκλωβίσει μάλλον αρκετούς δημιουργούς από το «αναγκαστικό» του άλμπουμ δίνοντας τους την ευκαιρία για περισσότερους δίσκους σε μικρότερα χρονικά διαστήματα.
Ακούγοντας το σάουντρακ ,τώρα πια που οι εικόνες του έργου έχουν κατασταλάξει μέσα μου και με τη αδιόρατη αίσθηση ότι «όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν» με περιβάλλει μια αβάσταχτα ανάλαφρη και ακαθόριστα ...ευχάριστη θλίψη. Θυμάμαι κυρίως τον αέρινο χορό της ψιλόλιγνης φιγούρας του Ρένου , να χορεύει μόνος σε άσπρο μαύρο θυμίζοντας τα μιούζικαλ του Χόλιγουντ, που παρακολουθούσαμε μικροί τα απογεύματα της Κυριακής στα κρατικά κανάλια. Αγνός , ανεπιτήδευτος ρομαντισμός και μία πλειάδα σημαντικών μουσικών, όπως ο Σταύρος Λάντσιας στο πιάνο και η Ευανθία Ρεμπούτσικα -που ανέλαβε και την παραγωγή του δίσκου- μας θυμίζουν ότι η παραγωγή ενός σάουντρακ, ακόμη και για τη χώρα μας, δεν είναι απαραίτητα υπόθεση «άρπα κόλα ». Ιδιαίτερα μάλιστα όταν το εν λόγω δισκάκι μπορεί να σταθεί μια χαρά και μόνο του... χωρίς να αποτελεί το ηχητικό background του φιλμ. Συγχρόνως όμως, δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε ότι όλα τα κομμάτια που ακούγονται στην ταινία συμπληρώνουν ιδανικά τις εικόνες του Χαραλαμπίδη, μερικές από τις οποίες-όπως η πανέμορφη σκηνή του φινάλε με το φιλί του ζευγαριού στο λεωφορείο ανάμεσα στα περιστέρια- αποθανατίζονται και στο βιβλιαράκι που συνοδεύει το cd.
Το opening track του EP , το «Summertime in Prague» με τους μελαγχολικούς αλλά όχι απαισιόδοξους στίχους, με κάνει να νιώθω μία περίεργη τρυφερότητα. Και το παράξενο είναι, όπως είπε η Έλλη Πασπαλά στο πρόσφατο live της στη θεσσαλονίκη, ότι ο Παναγιώτης Καλαντζόπουλος έγραψε αυτό το τραγούδι χωρίς να έχει πάει ποτέ στην Πράγα! Κάτι μου λέει πάντως ότι όταν θα επισκεφθώ αυτήν την όμορφη πόλη θα σιγοτραγουδώ το συγκεκριμένο τραγούδι.
Υ.Γ. Ξέρεις κάτι; κατά βάθος χαίρομαι που είμαι ...περιστέρι...
