Recovery
Είναι εκπληκτικό το πως η μεγάλη επιστροφή σπουδαίων καλλιτεχνών στην επικαιρότητα και το χαμένο τους stardom, συνδυάζεται με την κυκλοφορία δίσκων από τους οποίους απουσιάζουν ολοκληρωτικά. Ειδικά όταν το προσωπικό τους στίγμα ήταν που τους έφτασε μέχρι εκεί κάποτε. Στο Recovery όσο κι αν ψάξετε δεν θα βρείτε κανέναν Eminem. Ούτε τον almost λούμπεν ποιητή που μετατόπισε τα όρια του hip hop, ούτε τον λαϊκό ήρωα που έγινε άμεσα μαϊμού μπλουζάκι στο Μοναστηράκι.
Πολύ περισσότερο δεν θα βρείτε τον νικητή των διαγωνισμών ρίμας που θαυμάσατε επί της οθόνης σε εκείνη την hip hop παραλλαγή του Rocky. Ότι Eminem εδώ είναι σκόρπια συλλαβίσματα που περισσότερο αναφέρονται στην αποχή, παρά στην άρνηση ανοχής, όπως τουλάχιστον οφείλει κάθε δίσκος του είδους, που σέβεται το είδος του. Κάπου στην πορεία ο Eminem παραδέχεται ότι παρότι το εγκαινίασε δεν θα μπορούσε να αντέξει το τεράστιο άνοιγμα του hip hop, που ακολούθησε με ονόματα όπως ο Lil' Wayne και καθώς το Recovery φτάνει προς το τέλος του αναρωτιέσαι αν θα έπρεπε να κολλήσουν ένα sticker με την απειλή "child's advisory-parental lyrics" επάνω στη συσκευασία.
Σε τέτοια επίπεδα παιχνιδιού, θα περίμενες η παραγωγή να σώσει την κατάσταση, αλλά και αυτή ακούγεται παρωχημένη σε πικραμένες πλέον δάφνες του παρελθόντος. Στο περιεχόμενο του Recovery θα βρείτε την απολογία του Eminem προς τους οπαδούς του για το χαμηλού επιπέδου περιεχόμενο του προηγούμενου Relapse. Την επόμενη φορά, αν συνεχίσει έτσι, μάλλον θα χρειαστεί να τους επιστρέψει και χρήματα για να τον συγχωρέσουν. Παρακαλούνται οι υπόγειες βιοτεχνίες στο Μενίδι και την Μενεμένη να πάψουν να τυπώνουν μπλουζάκια του Eminem. Το παιχνίδι μάλλον τέλειωσε.
