There's only now
Σουηδέζικο τρίο (δε πιστεύω να θέλετε τα ονόματά τους) που ξεκίνησαν το 1994 αλλά δεν κυκλοφόρησαν υλικό μέχρι το 2000, οπότε και το ντεπούτο τους "Til we're dead". Στο ενδιάμεσο, τρία σιγκλ από το κάθε LP κι ένα ΕP, το "Counterfeit". Σπάνια περίπτωση θα πείτε, να μη σε βιάζει ο χρόνος να «βγεις» δισκογραφικά. Η σπανιότητα όμως αυτή δεν αντικατοπτρίζεται και στο υλικό τους. Είναι από τις μουσικές που συγκαταβατικά λέμε "τουλάχιστο τέτοια να βρίσκονταν στο νούμερο ένα ή να μας κατέκλυζαν στο ραδιόφωνο".
Ποπ αστική κι εγχορδάτη a la Inspiral Carpets ή συμπαθής και στυλάτη (3-4 τρακς είναι σκέτα μνημόνια Shack, Fra Lippo Lippi), η εύληπτη συνθετική ικανότητα των συσκανδιναυών Frank and Walters κι ενίοτε υπερβολική ελαφρότητα τύπου A-Ha, αυτό είναι το καθαρό πολυποπρόσωπο των Eskobar. Λουσάτα τρακς με καθάριο ήχο και πιασάρικα tunes τύπου "Something is lost", "Snowman" και "Someone". To τελευταίο είναι το γνωστό συμπαθές ντουετίνι με την Heather τη Nova - «βρες κάποιον καλύτερα από μένα, στ' αλήθεια στο εύχομαι επειδή σ'αγαπώ» (εμένα γιατί δε μου το λένε ποτέ αυτό;). Αν δεν είχαν κι αυτό το ανεπαίσθητο φλερτάρισμα με τον ραδιο-φονικό «εμπορικό» ήχο, θάταν χάρματα. Aλλά αν λειτουργούσαμε με αν... - παγίδα, ξεκίνησα με αν...
