Τους ήχους της pop τους έχουμε ανάγκη όσο μάλλον και την μουσική γενικότερα. Όπως και να το κάνουμε αποτελούν ένα βαρόμετρο, λόγω της λαϊκής τους απήχησης.
Συγκατοικούμε μέσα τους, τους επιτρέπουμε να μας μελαγχολούν, δεν τους αφήνουμε να μας ξεσηκώνουν ίσως γιατί τα τελευταία χρόνια δεν είναι ικανοί για κάτι τέτοιο, μας έλκουν και φυσικά μας κουράζουν. Και παρατηρώ τουλάχιστον σε μένα, το φαινόμενο να τους αναζητώ πολύ περισσότερο, όσο αραιώνει και η καλή τους παρουσία χρόνο με τον χρόνο.
Και αν αναφερθούμε στην φετινή δισκογραφική χρονιά, νομίζω ότι πιο αξιόλογη, ποιοτική, ακόμα και ποσοτική με την έννοια του ηχητικού πολυποίκιλου βομβαρδισμού, από την ποπ κατάθεση της Experimental Pop Band, δεν πρόκειται να βρούμε.
Το The Tracksuit Trilogy είναι ένας δίσκος που έχει μόνο προτερήματα. Καταρχήν οι δημιουργοί του. Η Experimental Pop Band είναι ένα βασικότατο μέλος της ποπ υποκουλτούρας (και όχι της κουλτούρας...) και αυτό είναι το πρώτο της ατού.
Το δεύτερο είναι ότι τραγουδιστής της είναι ο Davey Woodward, μάλλον από τους καλύτερους στο είδος του. Το τρίτο είναι ότι ηχογραφεί στην City Slang, παραδοσιακά ποιοτική δηλαδή, που σπάνια απογοητεύει ακόμα και τους πλέον φανατικούς των κυκλοφοριών της. Το τέταρτο είναι ότι αυτοί που βαριούνται τις θεωρητικές αναλύσεις και ψάχνουν το "εναλλακτικό" στην πράξη, έχουν ήδη μπροστά τους το πιο τρανταχτό alternative παράδειγμα.
Στην λίστα με τα τραγούδια θα δείτε μόνο τρία ticks, όμως επίσης δεν υπάρχει τραγούδι που να μην είναι "πρώτης γραμμής" στον δίσκο. Απλά, ένας φανταστικός δίσκος.
Bang Bang We're Deads !!!