Outrospective

(Επιμένοντας στην εικόνα του σκεπτόμενου clubber, οι Faithless αδυνατούν να ικανοποιήσουν τον εχθρό τους με τον πρώτο τους κακό δίσκο. Στο 'Outrospective' μεταμορφώνονται για τα καλά σε δραματοπατέρες του ηλεκτρονικού ήχου και περιμένεις να δεις μήπως τη συνεργασία με την Hope Sandoval την έχουν αφήσει στην άκρη για κάποιο b-side).
Ας αρχίσουμε από τα εσωτερικά νέα της μπάντας. Στο τρίτο LP του συγκροτήματος λοιπόν μετά λύπης μας ανακοινώνουμε στον Maxi Jazz ότι έχει χάσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η ψηλόλιγνη φιγούρα με την υποβλητικά σκοτεινή φωνή δε στιγματίζει το δίσκο, στο βαθμό τουλάχιστον που το έκανε τις δύο προηγούμενες φορές. Και αυτό δεν είναι και τόσο κακό, αν σκεφτείς ότι ο Maxi Jazz και το... παράστημα ενός Tricky δεν έχει και ήδη έχει αρχίσει να αυτοανακυκλώνεται. Ένας δίσκος που θα στηρίζοταν στις βιοθεωρίες του, μάλλον εύκολα θα κατέρρεε. Αντίθετα τα τεχνάσματα του Rollo και οι ευφυείς μίξεις της Sister Bliss αποτελούν πιο γερά θεμέλια.
Ο δίσκος ξεκινάει με το σχεδόν Warp-ικό (ή απαλά Warp-ικό, αν προτιμάτε) 'Donny X' και δεν συνεχίζει κατ' αυτό τον τρόπο. Το 'Not enuff love' που ακολουθεί προοικονομείται από έναν πατενταρισμένο μονόλογο του Jazz και μετατρέπει το crooning σε πρώτο στόχο μιας -κατά παράδοση- χορευτικής μπάντας. Μετά και το 'We come 1' (το πρώτο single του δίσκου) έχεις την αίσθηση ότι το 'Outrospective' έχει ήδη κλείσει τον πρώτο του κύκλο, ενώ πάλι με αυτό το τραγούδι κλείνει -με όχι και τόσο πανηγυρικό τρόπο- το τρίγωνο που είχε ανοίξει με τα 'Insomnia' και 'God Is A DJ'. Πάλι καλά που το αντιλήφθηκαν πως με την τρίτη καίγεσαι...
Έχοντας στο μυαλό σου τον Maxi Jazz να ψιθυρίζει 'Money in my pocket, but I just can't get/ give no love' ανακαλύπτεις στη συνέχεια περισσότερες πτυχές της μελαγχολίας των Faithless και όλο και περισσότερο πείθεσαι πως αυτός δεν είναι ένας χορευτικός δίσκος. Μόνο η Sister Bliss σου υπενθυμίζει πως συνεχίζει να βγάζει DJ LPs και μάλιστα με καλλιτεχνική επιτυχία. Ο Rollo μοιάζει να έχει στο μυαλό του τις πολύπλοκες διεργασίες της επόμενης δουλειάς των Dusted. Η δε συμμετοχή της Dido στο 'One Step Too Far' χρησιμεύει μόνο ως δέλεαρ στο sticker του εξωφύλλου, το ίδιο το τραγούδι χάνει από παντού. Σε αντίθεση με την Sister Bliss που τραγουδάει σαν να είναι η τελευταία της φορά στο 'Crazy English Summer' και κάνει την έκπληξη του δίσκου.
Οι Faithless δεν παύουν να είναι ένα γκρουπ βαθιά χαραγμένο από την χορευτική πραγματικότητα των early 90s. Δεν είναι όμως και ανόητοι για να πιστεύουν πως ο κόσμος ακόμη χορεύει με αυτά τα πράγματα. Δεν γνωρίζω αν έχουν αποδεχτεί τη νοσταλγία που υπομονεύει τις προσπάθειες τους, όλο και περισσότερο όμως πείθομαι πως είναι από τους πρώτους που φτιάχνουν... ηλεκτρονική χορευτική μουσική με νοσταλγική διάθεση. Οι Faithless ανήκουν στο πρόσφατο παρελθόν...
Θυμάμαι πως η πρώτη μου επαφή με τους Rollo & Sister Bliss ήταν σε ένα δωδεκάιντσο του μυθικού 'Rhythm is a dancer' των Snap, το οποίο και dubομίξαραν στην β' πλευρά. Χαίρομαι που μετά από τόσα χρόνια δεν ντρέπονται για την καταγωγή τους... Και με ένα γρήγορο μοντάζ όλων των παραπάνω καταλήγω στο ότι το 'Outrospective' δεν είναι κακός δίσκος. Και έχει και την disco στιγμή του, όπως όλοι περιμέναμε ('Muhammad Ali').