Unfocus on it
Οι The Faraway Places, "ηχητική ερευνητική ομάδα" όπως αυτοχαρακτηρίζονται, είναι μια ομάδα μουσικών που περιστρέφεται γύρω από τον πρωτεργάτη Chris Colthart (ή Faraway Chris) με έδρα το Los Angeles. Σχηματίστηκαν πριν τρία περίπου χρόνια εμπνευσμένοι από τον Sun Ra και, αφού κυκλοφόρησαν ένα ΕΡ σαν The Solar Saturday, παρουσιάζουν την πρώτη δουλειά με την τρέχουσα ονομασία τους στην εταιρεία του Simon Raymonde (Cocteau Twins) και, φαίνεται ότι πρόκειται για προσωπική υπόθεση του Colthart που είναι υπεύθυνος για τα περισσότερα στον δίσκο (σύνθεση, ηχογράφηση, παραγωγή).
Στον βαθμό λοιπόν που η υποδοχή του δίσκου αποτελεί δήλωση προθέσεων, το 'Marvel-ous Error' ξεκινά με ορεξάτα garage riffs, τα φωνητικά του Colthart παραπέμπουν στην φωτεινή pop των 60's καθώς επαναλαμβάνει τον τίτλο, μια δεύτερη σκοτεινή φωνή στο βάθος μιλά ακατάληπτα, το όργανο κάνει ψυχεδελικές παρεμβάσεις και, προτού το τραγούδι επιστρέψει εκεί όπου ξεκίνησε, προλαβαίνει να κατεβεί σ' ένα μινιμαλιστικό διάλογο πιάνου - drums. Κολάζ διαφόρων στοιχείων βαλμένων το ένα δίπλα στο άλλο, με φανερή την προτίμηση στην pop και την χαρούμενη ψυχεδέλεια των 60's.
Η συνέχεια επιβεβαιώνει τις πρώτες εντυπώσεις, παρότι είναι διαφορετική. Η ζωηρή rhythm section του 'Another Life' προωθεί τα χαρούμενα φωνητικά και τις αρμονίες που θυμίζουν Beach Boys, μοτίβο που επαναλαμβάνεται. Επινοητικοί ρυθμοί υποστηρίζουν τις αναζητήσεις κοσμικών τόνων του Colthart, αρκετά έγχορδα και πνευστά, τα φωνητικά κυμαίνονται μεταξύ Byrds και Beach Boys, αλλού τα riffs θυμίζουν T-Rex, ανάλαφρη ευδαιμονική ψυχεδέλεια διάχυτη παντού, κάπου μια ιδέα Can και kraut, οι στίχοι εξυπηρετούν απλά τους σκοπούς των τραγουδιών -χαρακτηριστική η ομοιοκαταληξία refrain - rain (Refrain)- και, ίσως αυτό εννοεί και ο τίτλος του δίσκου, φαίνεται ότι οι The Faraway Places θέλουν να αποσπάσουν την προσοχή από τα επιμέρους στοιχεία ώστε να φανεί η γενικότερη εικόνα.
Υπάρχουν φορές βέβαια που όλα τα συστατικά συνδυάζονται όμορφα με αποτέλεσμα τραγούδια όπως το 'Summertime', ίσως η καλύτερη στιγμή εδώ και το μοναδικό με την βελούδινη και Velvet-ική φωνή της Donna Coppola σε ένα ονειρικό trip με γλυκόπικρη καλοκαιρινή διάθεση. Στις καλές στιγμές ανήκει επίσης και το 'I Want More' με τον έντονο funky ρυθμό αλλά και το 'Marvelous Error', ενώ το 'Come Apart' απλώνει τα επτάμισυ λεπτά του σε ένα πιο σκοτεινό, ψυχεδελικό ταξίδι βγαλμένο από τα acid 60's που θα μπορούσε όμως να έχει μικρότερη διάρκεια.
Οι The Faraway Places προσφέρουν ηλιόλουστη καλιφορνέζικη pop (μια φορά που τα πράγματα είναι στην θέση τους), κοσμική αλλά και ακίνδυνη με αρκετή ρετρό διάθεση. Αναζητούν μακρινούς προορισμούς φορώντας τις επιρροές τους σαν περιβραχιόνιο, αποφεύγουν όμως τις εντάσεις και τις εξάρσεις, με αποτέλεσμα τα ταξίδια τους να είναι κοντινά, ευχάριστα και ασφαλή.
