Metals
Το άτιμο το ενδιαφέρον` δύσκολα το αιχμαλωτίζεις για 50 λεπτά. Της Χίλντας Παπαδημητρίου
Μερικά άλμπουμ πρέπει να τα ακούς με ακουστικά. Και δεν εννοώ απλώς αυτό που γράφει η Kitty Empire στην κριτική της στον Observer: επ' ουδενί από τα ηχειάκια του υπολογιστή. Ο δίσκος χάνεται και σ' ένα δωμάτιο όπου φτάνουν οι εξωτερικοί ήχοι. Χρειάζονται (μεγάλα ή μικρά) ακουστικά για να πιάσεις τις ανάσες, τα ψιθυρίσματα και τις σιωπές, από τις οποίες είναι γεμάτος ο καινούργιος δίσκος της Leslie Feist. Τέσσερα χρόνια μετά το Reminder, όπως διαβάζουμε στο δελτίο τύπου, βρήκε ένα μεγάλο στούντιο στο Μπιγκ Σερ της Καλιφόρνιας και μαζί με τους μόνιμους συνεργάτες της, τον Chilly Gonzales (πιάνο, βιμπράφωνο, ντραμς) και τον Mocky (ακουστικό μπάσο, farfisa), έγραψαν το Metals "χωρίς πολλά-πολλά overdubs". Αποτέλεσμα: ένας δίσκος τρυφερός και μελαγχολικός, που ενίοτε γίνεται πολύ βαρετός - όπως μόνο οι τραγουδοποιοί μπορούν να γίνουν, πόσο μάλλον όταν είναι Καναδοί!
Οι εσωστρεφείς συνθέσεις και η θλίψη που κουβαλούν, δείχνουν ότι "the lady sings the blues", αν και τα φωνητικά της θυμίζουν περισσότερο την Kate Bush. Από την άλλη, προσέχοντας τους στίχους, διακρίνεις αληθινά διαμάντια μέσα στο (μεταλλ)ορυχείο της Feist: "Dirt and grass, a shadow heart; the moon sails past / Blood as ice is an empty crisis, lonely it lies". Ναι, η folktronica μπορεί να έχει τσαγανό μερικές φορές.
Το κομμάτι που βάζεις στο repeat είναι η εισαγωγή του δίσκου, "The Bad in Each Other", στο οποίο η πονεμένη Leslie διαπραγματεύεται ένα από τα άλυτα μυστήρια της ζωής: "We had the same feelings in opposite times". Το "Circle Married the Line" θυμίζει τόσο έντονα την Joni Mitchell, που ενώ είναι ένα μικρό και καλοδουλεμένο αριστούργημα, δεν... Η άλλη μεγάλη στιγμή του δίσκου είναι κατά την άποψή μου το "How Come You Never Go There". Και το "Graveyard".
Τώρα γιατί έχει ξετρελάνει τους πάντες και της γράφουν διθυράμβους - τι να πω; Φταίει μάλλον η ραγισμένη φωνή της (που έγραφε και ο Άρης Κ. για το Reminder). Όλοι όμως της βάζουν το εφτάρι που θυμάμαι ότι οι δάσκαλοι έβαζαν στα παιδάκια που έκαναν μεγάλες προσπάθειες. Γι' αυτό κι εγώ θα τη βαθμολογήσω το ίδιο:
