Yoshimi battles the pink robots
Ούτε ο τίτλος του cd, ούτε και το εξώφυλλό του, με τη μικροσκοπική Γιαπωνέζα να στέκεται μπροστά στο τεράστιο ρομπότ, ξένισε τους φίλους των Flaming Lips. Η αδυναμία του γκρουπ στα κινούμενα σχέδια είναι γνωστή σε όσους έχουν ασχοληθεί μ' αυτό και τα παράλληλα στοιχεία με την τέχνη των κινουμένων σχεδίων έχουν ήδη επισημανθεί: Μορφές σχηματικές και παράδοξες αλλά πάντως αναγνωρίσιμες, και αφήγηση που προχωρεί με απλουστεύσεις που αγγίζουν τα όρια του παραλόγου. Ενδεικτικοί είναι οι τίτλοι από το "Telepathic Surgery" του 1989: Drug Machine In Heaven/ Chrome Plated Suicide/ Hari-Krishna Stomp Wagon (Fuck Led Zeppelin)/ Redneck School Of Technology/ Shaved Gorilla.
Η έμφαση του "Yoshimi Battles The Pink Robots" στον ηλεκτρονικό ήχο αρχικά ξαφνιάζει, συγκρινόμενη με την τελειότητα της συμφωνικής ψυχεδέλειας του προηγούμενου άλμπουμ των Flaming Lips, "Soft Bulletin". Η προηγούμενη πανδαισία εγχόρδων δίνει τη θέση της στα γουργουρητά και τους βόμβους των Moog.
Όλες σχεδόν οι ακαταμάχητες μελωδίες της μπάντας οδηγούνται από ακουστικές κιθάρες. Ο ήχος των τυμπάνων του Steve Drozd περνάει στο sampler, κατατεμαχίζεται, και τελικά πετιέται ανάμεσα σε drum machines, λούπες και αναλογικά συνθεσάιζερ. Η φωνή του Wayne Coyne κάποτε ακούγεται αμήχανη ή απόμακρη και συχνά ραγίζει αλά Neil Young, (χαρακτηριστικό παράδειγμα το "All We Have Is Now") αλλά τελικά κολλάει στο μυαλό, αφήνοντας μάλιστα μια αίσθηση γαλήνης. Η παραγωγή του Dave Fridmann των Mercury Rev είναι σφιχτοδεμένη και φινετσάτη, έτσι ώστε το πολυσύνθετο ηχητικά "Yoshimi Battles The Pink Robots" να μη γίνεται ποτέ κραυγαλέο.
Οι Flaming Lips εντάσσουν με επιτυχία την ενορχήστρωση και την ατμόσφαιρα κάθε τραγουδιού στο θέμα του. Στο δίσκο περιέχονται και δυο οργανικά κομμάτια. Το πρώτο θυμίζει έντονα μουσική από videogame και το δεύτερο μοιάζει με trip-hop εκδοχή σε soundtrack ταινίας επιστημονικής φαντασίας από τη δεκαετία του 1950.
Φαινομενικά, το άλμπουμ αφηγείται τη μάχη της Yoshimi με τα ρομπότ. Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για μια ιστορία αγάπης, χρώματος ροζ, όπως και το υποτιθέμενο «κακό» ρομπότ του τίτλου, το οποίο ερωτεύεται τη Yoshimi και, του κατά τη μάχη του μ' αυτήν, προκαλεί το ίδιο το θάνατό του. Το καμουφλαρισμένο ως αλληγορικό έπος "Yoshimi Battles The Pink Robots", είναι η πιο προσωπική και ενδοσκοπική δουλειά των Flaming Lips, ανυπόκριτα συναισθηματική και συγχρόνως διασκεδαστική. Ο Coyne βλέπει τον κόσμο με τα μάτια μικρού παιδιού, με αποτέλεσμα να υποβάλλονται, με αφελή συχνά τρόπο, οι μεγάλες ερωτήσεις για τη ζωή και το θάνατο. Οι Flaming Lips έχοντας υιοθετήσει μια θετική θεώρηση του κόσμου, δεν γίνονται ούτε κυνικοί και σαρκαστικοί αλλά ούτε και συγκαταβατικοί.
Οι Flaming Lips εφάρμοσαν στο ψυχεδελικό ροκ, και στο "Yoshimi Battles The Pink Robots" ειδικότερα, τον καρτουνίστικο τρόπο γραφής, με μια διαδικασία όχι και τόσο μακρινή από εκείνη του Frank Zappa, δημιουργώντας τη δική τους εκδοχή «συμφωνικής» μουσικής.
ΥΓ. Yoshimi είναι η τραγουδίστρια των Boredoms και φίλη των Flaming Lips, Yoshimi Yokota, η οποία συνεισφέρει με τα φωνητικά (φρικιαστικές κραυγές) της στο "Yoshimi Battles The Pink Robots Pt. 2".
