Love

Μία επίσκεψη από το πουθενά. Μία ευχάριστη έκπληξη από το παρελθόν. Οι Flipper (μας) ξανά στη δισκογραφία, δεκάξι χρόνια μετά από το American Grafishy και - ναι - φαίνεται σαν ο χρόνος να μην πέρασε καθόλου από πάνω τους. Είναι αυτοί που όταν πρωτοξεκίνησαν πριν καμιά τριανταριά χρόνια, σίγουρα δεν φαντάζονταν την επιρροή που θα ασκούσαν σε κάποιους μεταγενέστερους καλλιτέχνες, ούτε βέβαια περίμεναν να γίνουν σημείο αναφοράς και σύγκρισης για το στυλ που ακολούθησαν. Και το αστείο της υπόθεσης είναι πως αυτοί δεν επεδίωξαν τίποτα από όλα αυτά. Τουναντίον, οι ίδιοι ήταν τέσσερα "κολόπαιδα", χαμένα στις ουσίες που κατανάλωναν, όπως και στην ηχητική παραζάλη που δημιουργούσαν. Ίσως αν ήταν περισσότερο νηφάλιοι να μην μπορούσαν ποτέ ν' αποδώσουν με αυτό τον τρόπο την μουσική τους, και κατά συνέπεια να έφευγαν χωρίς καν να ακουμπούσαν.

Το Love είναι το νέο στούντιο άλμπουμ των Flipper με δέκα καινούργια κομμάτια που γράφτηκαν όλα από τη στιγμή που προσχώρησε στο γκρουπ ο Krist Novoselic (ναι ο γνωστός), και κυμαίνονται στο ίδιο παλιομοδίτικο στυλ που έχουν καθιερώσει τόσα χρόνια. Αργό, βαρύ και μεταλλικό, θορυβώδες hardcore που όμοιό του δεν έχει εμφανιστεί ποτέ και πουθενά. Θεωρητικά δηλαδή θα μπορούσαμε να πούμε πως η παρουσία του Novoselic δεν απέφερε κάποια συγκλονιστική αλλαγή στον ήχο του γκρουπ, παρά μόνο ελάχιστες πινελιές μιας πιο μοντέρνας αισθητικής του θορύβου που κουβαλάει στο background του ο ίδιος.

Δεν θα μπορούσαμε να πούμε όμως το ίδιο και για την δυνατή και στιβαρή παραγωγή του Jack Endino, του πραγματικού βασιλιά του grunge, η οποία και οδηγεί το άλμπουμ σ' ένα πιο ηλεκτρίστικο υπόβαθρο, κάνοντας τα κομμάτια αρκετά πιο εύηχα και λίγο πιο κοντά στα πλαίσια των καιρών μας. Γιατί αν περίμενε κανείς κάτι τέτοιο από τους Flipper θ' άκουγε απ' ότι φαίνεται μια νέα παραλλαγή του Generic.

Ο δίσκος παρόλα αυτά μάλλον δεν θα γνωρίσει νέους φίλους από αυτούς που ήδη υπάρχουν τόσα χρόνια, καθώς θα πρέπει να είναι κανείς αρκετά χωμένος στο πνεύμα και στο κλίμα των Flipper τους για να μπορεί να τον παρακολουθήσει. Αλλιώς υπάρχει η πιθανότητα της κούρασης, μην πω της βαρεμάρας.

Ενώ η αρχή με τα Be Good, Child και Learn To Live είναι λίγο μουδιασμένη, από το Only One Answer και το Live Real ξεκινάει αυτό το γνωστό βαρύγδουπο hardcore με τα νωχελικά χτυπήματα στα ντραμς του Depace, τις ασήκωτες υπνωτικές μπασογραμμές, και τη μονότονη τρία ακόρντα μόνον κιθάρα του Falconi με τον ξεχωριστό θόρυβο.

Ο Loose παραμένει ακόμη και σήμερα ένας σημαντικός ερμηνευτής που θα τον ακούσουμε στο Love Fight να ουρλιάζει, στο Night Falls να παιδεύεται για να βρει τη σωστή νότα και πάντα και παντού να φαίνεται πως αδιαφορεί για το αποτέλεσμα που θα βγάλει και να γίνεται ο παλιός "Lose" έτσι όπως τον είχαμε αγαπήσει τότε. Οι παλιοί fans ίσως και να ενθουσιαστούν με το απελπιστικά αργό Why Can't You See ένα νέο Life Is Cheap που νομίζεις πως βγήκε από το Generic και πολύ περισσότερο με το Old Graves που κλείνει τον δίσκο.

Οι Flipper είχαν τα κότσια ύστερα από τόσο καιρό να βγάλουν νέο δίσκο και αυτός να είναι όχι μόνον ικανοποιητικός, αλλά και μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς.

Λίγο μετά την ηχογράφηση του άλμπουμ ο Novoselic αποχώρησε από το γκρουπ αφού έκανε έστω και για λίγο το όνειρό του πραγματικότητα. Το κενό του Shatter όμως και πάλι δεν αναπληρώθηκε. Και ούτε πρόκειται ποτέ.