Progressive History XXX

Ναι το ξέρουμε... ναι είπα είναι γνωστό, δεν κάναμε πάντα το καλύτερο που μπορούσαμε... ορίστε; Οι Orbital μας στοίχειωσαν; Όχι, βαριά λέξη αυτή που χρησιμοποιείς... ναι μας αρέσουν πολύ, είναι καλό γκρουπ... καμιά φορά θα θέλαμε να είμαστε σαν αυτούς. Όχι για τα λεφτά, όσο για τη δόξα, αλλά όχι δεν έχουμε παράπονο. Κάποτε ήμασταν και εμείς στα πάνω μας. Αλλά ήθελε δουλειά, πολύ δουλειά. Εμείς δουλέψαμε... για άκου τις πρώτες ηχογραφήσεις μας... συμφωνώ δεν είναι και αριστουργήματα, όμως έχουν όλο αυτόν τον ρομαντισμό της πρώτης προσπάθειας... και τα λάθη αυτής. Μας άρεσαν τότε τα house πιανάκια... ήταν και της μόδας τότε... μας άρεσαν και όλα αυτά τα μπιτ, που δεν ανήκουν πουθενά... ήταν τόσο ωραίο να παίζουμε με τα μηχανήματα και να δούμε που μπορούμε να φτάσουμε... δοκιμάζαμε ιδέες, ενορχηστρώσεις... αν και δεν τα ακούω τόσο συχνά πια... με μεταφέρουν πίσω στα πρώτα χρόνια... ναι, αυτά της αθωότητας... σε εκείνη την σκηνή που μόλις είχε αρχίζει να σχηματίζεται... ήμασταν μέρος της και θέλαμε κάποτε να ηγηθούμε, δεν ξέρω αν τα καταφέραμε τελικά... Αλλά το βλέπεις, τα χρόνια περνάνε... δεν το βρίσκω κακό. Μπορεί η ορμή και ο τσαμπουκάς να φεύγει... τον αντικαταστήσαμε με την πείρα... έγιναν και οι ιδέες πιο ξεκάθαρες μέσα στο κεφάλι μας. Άλλωστε από ένα σημείο και μετά μετράει η διάρκεια... τόσα και τόσα ρεύματα ήρθαν και μετά πέθαναν. Εμείς κρατήσαμε. Εξελιχθήκαμε και κρατήσαμε... κάναμε τις καλύτερες μουσικές μας... εμείς προτιμούμε το "Risotto" το θεωρούμε σαν την καλύτερη δουλειά μας άσχετα αν οι περισσότεροι το έκριναν ως άνευρο... γιατί θα έπρεπε να συμφωνούμε πάντα; Ο κόσμος προτιμάει το "Oto", μπορεί να έχει και δίκιο, δεν έχει πια τόση σημασία. Και στα δυο αυτά άλμπουμ υπάρχουν καλές ιδέες. Τώρα που το σκέφτομαι, και το "Six wheels on my wagon" ήταν τόσο ελπιδοφόρο... σε στιγμές αυτοκριτικής λέω ότι κάπου χάσαμε τον ειρμό, το νόημα, πες το όπως θες αλλά σαν να ξεμείναμε από ιδέες. Τα ρεμίξ από καποιους φίλους ήταν μια βοήθεια, με την έννοια ότι σου δίνουν μια άλλη διάσταση της δουλειάς σου. Σαν να πηγαίνεις στον ίδιο προορισμό από άλλο δρόμο... και τώρα; ... τώρα μάλλον είμαστε σε σταυροδρόμι... δεν είμαστε και νεαροί πια... και το άσχημο είναι ότι τα πράγματα αλλάζουν τόσο γρήγορα, το καινούριο του σήμερα είναι το παλιό του αύριο... θα ανταποκριθούμε; Θα δείξει... αλλά δεν έχω ενοχές... ωραία δεν γίναμε οι Beatles της ηλεκτρονικής μουσικής, αλλά κάπου κάποιοι ανατρέχουν ακόμα σε κάποια κομμάτια μας... μήπως τελικά αυτό το τελευταίο είναι που αξίζει πάνω από όλα;