Los Angeles

Έχω την αίσθηση πως έχετε την αίσθηση ότι έχουμε γεμίσει από ιδιοφύες. Ή έστω από δημιουργούς που δίνουν την αίσθηση της ιδιοφύας καθώς κινούνται στις παρυφές δεκάδων ηχητικών καταστάσεων, παρά στην επιλεκτική ουσία μίας και μόνο εμμονής, σε εποχές που έχουν καταντήσει το crossover συνώνυμο της ανικανότητας για επίτευξη κατορθωμάτων στα αυστηρά όρια ενός μουσικού είδους.

Ποιος παίζει καλό ροκ εκεί έξω χωρίς να το τσαλαβουτάει στο electro; Ποιος γράφει τα πιο αιχμηρά punk στιχάκια και δεν τα παρασύρει στη δίνη του hip hop; Ποιος σκρατσάρει χωρίς να δημιουργεί μουσική; Οι παρωπίδες και τα στεγανά που μας έδωσαν τους Kinks, τους Ramones, τους Public Enemy και τους Pearl Jam... έπρεπε δηλαδή να καταρρεύσουν τόσο εντυπωσιακά προκειμένου να βρουν χώρο δράσης όλες αυτές οι ανειδίκευτες ιδιοφύες;

Κάθε τι που προωθεί η Warp Records ως εκάστοτε όνομα αιχμής, υποτίθεται ότι ανταποκρίνεται στις ανάγκες για πρωτοπορία της κάθε εποχής. Με τις εποχές να αλλάζουν ανά εξάμηνα πλέον. Στη μόλις τρίτη του κυκλοφορία μέσα σε δύο χρόνια (επαιτικά χαμηλό σκορ για το είδος), ο Steven Ellison οικοδομεί απολύτως αγχολυτικά το δρόμο προς το geniuses' stardom. Με μάλλον αυθαίρετο τρόπο εντάσσεται στα όρια του ηλεκτρονικού hip hop και ήδη από το πρώτο τραγούδι του δίσκου επαναπροσδιορίζει ό,τι παραγωγοί σαν τον Madlib έχουν επαναπροσδιορίσει δεκάδες φορές μέχρι σήμερα. Όπερ σημαίνει ότι διακόπτει το ανακάτεμα των beats και τα διασπάει με σύνεση και επιμονή, για να σπείρει ανάμεσά τους τα άνθη του σακατεμένου electro και να θερίσει τελικά την οργή της experimental υπομονής.

Αλάνθαστος ως παραγωγός, επιλέγει να μην αναμετρηθεί με τις αντοχές των ήχων του υπό τον φόβο να εξαντλήσει πρόωρα αυτές των ακροατών του.

Στο Breathe Something/ Stellar Star το περιβάλλον είναι οικεία Bristol-ικό και το μετρημένα εξωτικά κρουστό περίβλημα δεν επαρκεί για να απογειώσει τη διάθεση για στουντιακές αναταράξεις καθώς περνάει πανομοιότυπη από τα δύο επόμενα τραγούδια του άλμπουμ για να καταλήξει αυτόνομη στο Melt.

Αλλαγή πλευράς και το Los Angeles αλληθωρίζει πλέον με μανία προς την όποια πολυεθνική του διάσταση. Το άλμπουμ δείχνει πλέον να απομακρύνεται για τα καλά από την αρχικά μη στατική τάση αυτού, και στέκεται με ύποπτη έπαρση σε ένα ημι-χορευτικό μείγμα όλων των ήχων που μας σύστησε μέχρι στιγμής, όχι πλέον διασκορπισμένων, αλλά στοιχισμένων σε μία ελλειπτική τάξη. Όχι όμως τακτικά στοιβαγμένων. Εδώ είναι η διαφορά. Ως Flying Lotus, ο Ellison επιχειρεί να κερδίσει από αυτό που αποφεύγουν όλοι οι υπόλοιποι. Και όταν το κατανοήσει αυτό ο ακροατής τότε είναι που θα τοποθετήσει τις αρετές του ψηλότερα και από αυτές του αρχιμάστορα Dj Shadow.

Διαγράψτε όλα τα παραπάνω ως προϊόν ερασιτεχνικών πρώτων ακροάσεων και ξεκινήστε να ανακαλύπτετε το πώς απομακρύνονται όλες οι τεχνικές χρήσης στο ένα και ενιαίο τραγούδι που επεφύλαξε να αποθεώσει ο Flying Lotus σε αυτή την άνευ προηγουμένου ανατρεπτικά διανοητικού περιεχομένου και σκοπού κυκλοφορία του. Δεν θάβει τους ήχους, αλλά τους αφήνει να γεννηθούν πρόωρα για να διακόψει ομοίως ξαφνικά την ανάπτυξή τους και να τους συναντήσει όλους μαζί σε ένα consortium μουσικών ιδεών που πάσχουν μεν από προφανέστατο σύνδρομο Dawn, αλλά καταφέρνουν πολλά περισσότερα από το να διακριθούν σε μία special μουσική ολυμπιάδα. Αναμετρούνται με τους αρτιμελείς πρωταθλητές του είδους, παίρνουν όλα τα μετάλλια και φεύγουν.

Αν δεν έχετε περιθώρια ανοχής απέναντι σε μία ακόμη εξαιρετικά ευφυή διάσταση των πραγμάτων ξεκινήστε ανάποδα από τα in-your-face street hop χαρίσματα του Riot και της πιανιστικής του πραγματικότητας, που έρχεται σε αντίθεση με τον κρυψίνου χαρακτήρα του υπόλοιπου άλμπουμ.

Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τέλος πάντων... κανείς δεν θα αργήσει να μπει στο κόλπο και να κατανοήσει ότι το Los Angeles είναι το άλμπουμ εκείνο που φέρνει τα 00s στην τελική ήττα της μάχης που μάλλον άνισα έδωσαν με όλες τις προηγούμενες δεκαετίες για να μη χαθούν από τη μνήμη του μελλοντικού χρόνου. Ένας δίσκος που για να έρθει σε επαφή με την ουσία της μουσικής δεν παραλείπει να την αρνείται από την αρχή μέχρι το τέλος, αλλά και να τη χρησιμοποιεί με ομοίως ανεξάντλητες μεθόδους.