Hidden cinema soundtrack

Βίος κάποτε κοινός και από ένα σημείο και πέρα παράλληλος, χαρακτηρίζει τις μουσικές εξερευνήσεις της Debbie Parsons των Foehn και του Matt Elliott των The Third Eye Foundation. Βλέπετε η πρώτη υπήρξε μέλος των δεύτερων στα δύο πρώτα τους albums, γεγονός που δεν γνωρίζουν πολλοί, απλά διότι οι The Third Eye Foundation έγιναν ρυθμιστικός παράγοντας αρκετά αργότερα και τότε ήταν άσημοι και μη υπολογίσιμοι. Εκεί όμως που οι δεύτεροι παρόλο το δύσκολο της έκφρασής τους, κέρδισαν κάποιο κοινό, παίζονται στο ραδιόφωνο και στέκονται πολύ καλά εμπορικά, οι πρώτοι παραμένουν μάλλον στους ψαγμένους, ίσως λίγο διανοούμενους και αυστηρά ρομαντικούς. Όχι βέβαια ότι τους λείπει ο στόμφος και η δύναμη του υλικού. Μάλλον ο μηχανισμός προβολής και η στάση είναι αυτά που καθορίζουν τα κείμενα.
Μετά από δύο αξιόλογα και ενδιαφέροντα albums στην Swarffinger Rec., οι Foehn βρίσκονται στην Fat Cat Rec. και κυκλοφορούν αυτό εδώ, το τρίτο τους album, εγκαινιάζοντας τα Splinter Series.
To 'Hidden Cinema Soundtrack' είναι ένα φανταστικό μουσικό ταξίδι. Περιγράφει εικόνες καθημερινές, λεπτομέρειες της ζωής, γαλήνια πρωινά, νυχτερινούς περιπάτους, αλλά σύντομα αφήνει τον περιβάλλοντα εξωτερικό κόσμο και διεισδύει μέσα μας, στα όνειρα, τις ευχές, τα ακόρεστα πάθη και κάποτε φτάνει στο σκοτάδι, αυτό που δεν θέλουμε να θυμόμαστε ότι υπάρχει, του δίνει μορφή, γίνεται ο ηχητικός προαγωγός των εφιαλτών μας, αναμοχλεύει την καταπιεσμένη μας βία, δίνοντας με τις νότες όσα ο Clive Barker δίνει με τις εικόνες και τις λέξεις. Εμπειρία συγκλονιστική, μοναδική, ασύγκριτη. Μετά από το πέρας του ακούσματος έψαξα έντρομος στον μικρό και ασφαλή χώρο του δωματίου μου τις αποδείξεις ότι είμαι ακόμη ζωντανός και ότι πρακτικά δεν έφυγα ποτέ από εκεί.
Δεν με ενδιαφέρει να μάθω τι έπεται στα Splinter Series της Fat Cat Rec., ούτε τι θα δώσουν οι Foehn στο μέλλον, καίγομαι όμως για το τι ένοιωθε αυτή η γυναίκα γράφοντας αυτό το υλικό, για το τι κρύβει μέσα της αυτή η ανήσυχη ψυχή, που μετά την σύμπλευσή μας για, παρά πέντε λεπτά, μία ώρα έγινε από άγνωστη, αδερφή.
Album σίγουρα δύσκολο για ανθρώπους που όταν τους δίνεις ένα τυλιγμένο δώρο φοβούνται να το ανοίξουν μήπως κρύβει μια γροθιά με ελατήριο ή μια φάρσα βόμβα, αλλά μοναδικό για όσους αρέσκονται στις περίεργες εκφράσεις του ιδιοφυούς, όπως εγώ.