The Fog Ensemble

Ναι, υπάρχει μια αόρατη γραμμή που ενώνει shoegaze, ηλεκτρονικά και post-punk. Κι ωρίμασε καθώς διαπιστώνουμε η στιγμή μια άλλη γενιά Ελλήνων να κοιτάξει με καινούργιο μάτι το διάκοσμο που καλύπτει αυτήν την γραμμή. Γραμμή ευθεία, γραμμή φαντασίας που μπορεί να εκλάβει όπως ακούμε κατευθείαν με την έναρξη του "S/T" μια πανέμορφη ηχητική σαγήνη σινεματικής προέλευσης και προέκτασης.

Οι Αντώνης Καρακώστας, Νικόλας Κονδύλης και Γιώργος Νανόπουλος έψαξαν ένα δικό τους, πιο γήινο κι ανθεκτικό κατά την γνώμη τους (συμφωνούμε κι εμείς ωστόσο), νήμα καθοδήγησης στη σύγχρονη μουσική. Το οποίο να μην διαλύεται μπροστά στα χαμηλά φώτα και την ονειρική κατάσταση αλλά να λειτουργεί μεταβατικά προς τα εσώτερα αυτών. Το βρήκαν μεταξύ τους σχηματίζοντας τους The Fog Ensemble το '12 στην Θεσσαλονίκη και το παρουσιάζουν στα εικοσιέξι instrumental λεπτά του φετινού τους ντεμπούτο άλμπουμ.

Από ένα σημείο και μετά λοιπόν, κι αφού έχεις μπει και βγει σε συνθέσεις όπως οι "Subway", "City Rat" και "Drugons" καταλαβαίνεις πως η σπουδαιότητα εν προκειμένω έγκειται ακριβώς στο ότι αυτές μένουν ανοιχτές σ' έναν χρόνο διάφορο απ' τον καθημερινό. Έναν χρόνο χωρίς συγκεκριμένο περίγραμμα, εύθραυστο και οπωσδήποτε χωρίς τελεσίδικο τέλος.

Δηλαδή, με έναν τρόπο αρκετά ιδιαίτερο και δηλωτικό κάθε κομμάτι ξεχωριστά κι όλα μαζί μετατρέπονται σε μικρή εμπειρία. Είναι εμφανές μέχρις εδώ πως η γραφή των The Fog Ensemble δεν είναι η συνηθισμένη ή η αναμενόμενη. Ένα λίγο πιο ειδικό κλειδί γι' αυτήν είναι πως πρόκειται ταυτοχρόνως για διαδικασία ελεύθερης επινόησης συνδυασμών στην αισθητική των καιρών μας.

Οι κιθάρες αναφέρονται στην βρετανική θορυβώδη ποπ των 90s, το μπάσο στο αρτίστικο μεταπανκ των 80s, ο προγραμματισμός και τα ηλεκτρονικά στο post-rock της δεκαετίας που πέρασε. Η μίξη τους όμως κάνει τις επιρροές να φαίνονται διαφορετικές απ' ό,τι είναι, πιο μυθικές, αφήνοντας τις παραπάνω τρεις αναφορές με μια ολόφρεσκη σημασία.

Δεν γίνονται απόλυτα αισθητές οι πτυχές του "S/T" με την πρώτη ακρόαση. Ούτε επομένως κι η δομή του. Και τούτο καταλήγει να έχει θετικά παράδοξες συνέπειες καθότι είναι χαρακτηριστικό σπουδαίου δίσκου με αξία περιεχομένου που δεν περνάει στα ψιλά. Πιθανόν να παίζει ρόλο και το γεγονός πως οι συντελεστές ορμώμενοι από τον ενθουσιασμό του νεοφώτιστου στη δισκογραφία στερούνται φλυαρίας. Τα κομμάτια είναι σύντομα και δεν πλατειάζουν. Με προσαρμογή δε στον κανόνα κουπλέ, ρεφρέν, κουπλέ θα μπορούσαν να γίνουν τραγούδια αλλά τότε θα άλλαζαν και πολλά που τα αφορούν. Παρεμπιπτόντως, τα προτιμούμε ως έχουν.

Οι The Fog Ensemble ξεπερνούν το στάδιο της εκκίνησης με αξιοθαύμαστο ρομαντισμό, απλό κι όμορφο σαν τις συνθετικές τους ιδέες. Η πρότασή τους δανείζεται άμεσα τον ρυθμό της απ' την απρόβλεπτη ατμόσφαιρα της μοντέρνας πόλης, και παίρνει σαφή θέση πάνω στις ευδαίμονες αλλαγές που αυτή θα μπορούσε να έχει. Σε κάποια φάση κάθε καινούργιο γκρουπ στοχεύει στο να γυρίσει πίσω τα ερεθίσματά του ως δημιουργήματα. Και σε αυτό τον σκοπό μερικές μπάντες φτάνουν μοιραία πιο μακριά από τις άλλες. Δεχόμενοι κάπως έτσι το μυστήριό του, τοποθετούμε ήδη το "S/T" στους σπουδαίους, σίγουρα εγχώριους μα και γενικότερα, δίσκους για την χρονιά που τρέχουμε.