Στα τέλη του προηγούμενου αιώνα οι Jessamine διαλύθηκαν και δύο από τα ιδρυτικά τους μέλη, ο Rex Ritter και ο Andy Brown, σχημάτισαν τους Fontanelle. Aυτοί οι τελευταίοι κατάφεραν αθόρυβα μέσα σε μια τριετία (2000 - 2002) να κυκλοφορήσουν τρία άλμπουμς - το ομώνυμο ντεμπούτο του 2000, το "F" του 2001 και το πιο πρόσφατο "Style Drift", το οποίο είναι και το πρώτο τους που άκουσα. Pίχνοντας μεταγενέστερα μια ματιά στο σύνολο των κυκλοφοριών τους διαπιστώνω μεγάλη ομοιότητα σε δύο σημεία: στο εξώφυλλο, όπου και στα τρία είναι σχεδόν πανομοιότυπο, και στον αριθμό των συνθέσεων, όπου σε κανένα άλμπουμ δεν ξεπερνάνε τις εφτά.
Συμπεριέλαβα το "Style Drift" στα αγαπημένα μου άλμπουμς του 2002 χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι ιδιαίτερο. Σχεδόν δύο μήνες μετά την πρώτη ακρόαση ο ενθουσιασμός μου φθίνει συστηματικά χωρίς όμως να μειώνεται η συμπάθειά μου για την ιδιαίτερη μουσική που παράγουν. Συμβαίνει συχνά σε όλους μας. Oι Fontanelle, λες και έσκασαν από το πουθενά, συνδύασαν το ινστρουμένταλ post rock με το funk, την jazz, το kraut και την ψυχεδέλεια με τον δικό τους τεχνοκρατικό τρόπο. Όλα τα κομμάτια του άλμπουμ (εκτός ενός) μοιάζουν μεταξύ τους τόσο στην ανάπτυξη όσο και στη εκτέλεση. Κάποιος μπορεί να φανταστεί ότι πρόκειται για concept άλμπουμ αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Οι συνθέσεις κινούνται κυκλικά πάνω σε στάνταρντ θέματα και δεν φτάνουν κάπου συγκεκριμένα. Aιωρούνται στη μέση της ηχητικής τους φιάλης, χωρίς να επιπλέουν ή να καταβυθίζονται. Oι funky ρυθμοί παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο παντού και η κιθάρα αποδίδει τιμές στο μέτρο 1-2-3-4 στα τέσσερα, τονίζοντας πάντοτε το 1.
Tο θέμα-κλειδί του "Style Drift" είναι το ομώνυμο κομμάτι του, πέμπτο στη σειρά, διάρκειας 12 λεπτών. Πρόκειται για ένα συνεχές παιχνίδι της τσιμπιτής funky κιθάρας, που σχεδόν παίζει το ρόλο φωνητικών, με το στοιβαρό μπάσο και τα τύμπανα, που όλο πιστεύεις ότι θα ξεσπάσουν αλλά αυτό γίνεται μόνο ευκαιριακά και σε σύντομα χρονικά διαστήματα. Tο κομμάτι εξελίσσεται διαρκώς και κρατά τον ακροατή σε αγωνία. Aκόμη περισσότερη αμηχανία φαντάζομαι νιώθει ο υποψήφιος χορευτής, που θα έχει την τύχη να το ακούσει σε κάποιο υποθετικό κλαμπ.
Δεν βρίσκω αρνητικά στοιχεία μέσα στο "Style Drift", παρά το πέρασμα του χρόνου και την εξασθένιση του ενθουσιασμού. Aκολουθεί ένα συγκεκριμένο στυλ και δεν χαρακτηρίζεται από ποικιλία ή πολυμορφία. Eίναι μονοδιάστατο, μονοσήμαντο και προσανατολισμένο σε μια μουσική κατεύθυνση. Aπευθύνεται μάλλον σε τεχνοκράτες ακροατές που μπορούν εύκολα να θυσιάσουν την ηδονή των αισθημάτων για μια σφιχτοδεμένη rhythm section και μερικές καλοδουλεμένες funky μελωδίες. Oι Fontanelle αποτελούν μερικά καλολαδωμένα γρανάζια της μοντέρνας ηχητικής μηχανής. Όσοι αναζητούν τους κινητήρες, ας ψάξουν αλλού.