Fool in the Box
Καλημέρα σας. Το πρώτο θέμα της εξέτασης, δίνει δέκα μονάδες και ζητάει τις απαντήσεις στο ερώτημα "Αν μας χρειάζεται και τι, μια μπάντα που παίζει αλτέρνατιβ στην Ελλάδα".
- Και το δεύτερο;
- Το δεύτερο δεν υπάρχει, είναι παγίδα.
ΘΕΜΑ 1Ο
"Η παρουσία των Fool in the Box στα μουσικά πράγματα καθορίζεται από τις πολλές live εμφανίσεις στην Αθήνα κυρίως και σε δεύτερο επίπεδο, στο EP Faces, που ας μου επιτραπεί το σχόλιο, έχει τον πιο συνηθισμένο τίτλο δυτικά του Ουέστ, αλλά και το πρώτο τους ολοκληρωμένο άλμπουμ, το φερώνυμο.
Το άλμπουμ αποτελείται δώδεκα τραγούδια, τα οποία διακατέχονται από κιθαριστική συνέπεια, υπό την έννοια ότι ακόμα και στις πιο θορυβώδεις στιγμές του ρυθμικού τμήματος το όργανο της κιθάρας είναι πολύ ευδιάκριτο. Σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζει, πιστεύουμε, η προσεγμένη παραγωγή. Δεν υπάρχουν πολλές ανισομετρίες και η μπάντα είναι πολύ συμπαγής, ένα πάουερ τρίο όπως θα λέγαμε, με ένα δάνειο χαρακτηρισμό από την αγγλική.
Τα δε κομμάτια, είναι η θετική έκπληξη κατά την άποψή μας. Το Burning Straw είναι αυτό που ενδεχομένως στις ΗΠΑ θα λεγόταν 'όπενινγκ σινγκλ', αν και καλύτερο τραγούδι του δίσκου, μοιάζει να είναι το Crude. Ο μέσος όρος διάρκειας είναι πάνω από τέσσερα λεπτά και στο On thin ice διακρίνεται η μεταφορά της αίσθησης ότι πρόκειται για μπάντα που αγαπάει τις συναυλίες, στο δίσκο. Θετική η παρουσία της διασκευής στο 'I want you' των Μπιτλς.
Εν κατακλείδι, μια μπάντα που παίζει αλτέρνατιβ χρειάζεται πάντα, αρκεί να παίζει καλά. Και οι Fool in the Box παίζουν καλά, ακόμα και όταν αλλάζουν ρυθμό και ύφος στη μέση του τραγουδιού, όχι με τον πιο επιτυχημένο τρόπο (στο Rotten icon).
(Παρακαλώ αν μου βάλετε κάτω από 6, κόψτε το, πάω για βαθμό)".
Αγαπητέ, σταματήστε να γράφετε σαν συγκαμένος, γιατί δεν θα σας φτάσουν ούτε τέσσερις Σεπτέμβρηδες για να περάσετε το μάθημα.
Για το δίσκο,
