Everything ecstatic
Kάθε νέο άλμπουμ του Kieran Hebden με κάνει να νιώθω σαν απολογητής. Η υποστήριξή μου στο ταλέντο, την έμπνευση και την μοναδικότητά του έχει τις ρίζες της στα βάθη του χρόνου, δηλαδή πίσω στο '98-'99 και στις πρώτες κυκλοφορίες του 'Thirtysixtwentyfive', 'Misnomer', 'Dialogue' και 'Glasshead' (δε θυμάμαι να παρέλειψα τους μαγικούς αυτούς τίτλους σε κανένα γραπτό μου για τους Fourtet). Aπό το 'No More Mosquitoes' και μετά, πριν ακουμπήσω οποιαδήποτε κυκλοφορία του στο χαλυβουργικό πολυβολφραμηχάνημά μου τρέμω από αγωνία: "λες να την έκανε την πατάτα;" αναρωτιέμαι κάθε φορά.
Οι φόβοι μου δεν επαληθεύονται ούτε τώρα, τουλάχιστον στο βαθμό που έχω κατά νου. O Kieran εκτός από χαρισματικός είναι και έξυπνος και αποφεύγει τις κακοτοπιές. Διάβαζα πρόσφατα ότι το νέο άλμπουμ 'Everything Ecstatic' θα είναι διαφορετικό, δυναμικό, γεμάτο ρυθμούς, ένα βήμα μπροστά. Η αλήθεια είναι ότι λείπει η πιο cool διάθεση του προηγούμενου άλμπουμ 'Rounds'. Λείπουν, επίσης, όλα αυτά τα στοιχεία που θα το έκαναν αναγκαίο και ικανό να με ενθουσιάσει. Το νέο άλμπουμ του Kieran είναι "κανονικό" - χωρίς αιφνιδιασμούς, χωρίς τις ευχάριστες εκπλήξεις των προηγούμενων κυκλοφοριών του και με μια ελαφριά διάθεση για ανανέωση. O Kieran συνεχίζει ακόμη να είναι ποιοτικός αλλά το 'Everything Ecstatic' δεν περιλαμβάνει τις ξεχωριστές συνθέσεις του παρελθόντος. Αυτό που φαίνεται να το κρατά σε καλό επίπεδο είναι η κεκτημένη ταχύτητα και η θετική ενέργεια των μουσικόφιλων απέναντι στον πολύ συμπαθή δημιουργό.
Tα 'A Joy', 'Smile around the face' (επιλέχτηκε ως promo single), 'Sun drums and soil' (επιλέχτηε ως flip side του single) και 'Sleep, eat food, have visions' είναι απλώς καλά, τυπικά και συνηθισμένα: πολλά τύμπανα και πιατίνια (κατά κύριο λόγο αναλογικά), κιθάρα και μπάσο, ολίγον πνευστά και βιμπράφωνο και μερικά ηλεκτρονικά τοποθετημένα στη κατάλληλη σειρά για ακροατές μπαρ και ραδιοφώνου. Έχω ξαναγράψει ότι τέτοιες συνθέσεις ο Kieran τις έχει για πρωινό, για να χαζεύει στην τηλεόραση καθώς ηχογραφεί. Ο φαν των Fourtet πρέπει να κατρακυλήσει στο μικροσκοπικό (με μια υποψία gamelan) 'Clouding' για να καταλάβει ότι κάτι τρέχει και στα δύο επόμενα κομμάτια 'And then patterns' και 'High fives' για να αγαλλιάσει - fourtetιανά έργα υψηλής κλάσης. Μαζί με το πιο αφαιρετικό 'You were there with me' που κλείνει το άλμπουμ (σε gamelan κλίμα πάλι) και το δίλεπτο 'Turtle turtle up', μια άσκηση δεξιοτήτων, αποτελούν τον αφρό του 'Everything Ecstatic'. Aν ο Kieran αποφάσιζε να κυκλοφορήσει αντί για άλμπουμ ένα 12'' EP με τα πέντε αυτά κομμάτια η παγκόσμια δισκογραφία θα πανηγύριζε για αυτό το μοναδικό ταλέντο που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Ωστόσο, προτίμησε να προσθέσει ακόμη πέντε ουδέτερες συνθέσεις και να μας αφήσει demi.
Mου φαίνεται ότι ο Kieran είχε την ατυχία (;) να κυκλοφορήσει τα αριστουργήματά του στην αρχή της καριέρας του, όταν δεν κυκλοφορούσε στην αγορά μεγάλη ποσότητα παρόμοιας μουσικής. Σήμερα έχουμε σχεδόν μπουχτίσει με όλους αυτούς που fourtetοφέρνουν ενώ το όνομα Fourtet συναντάται όλο και πιο συχνά ως σημείο αναφοράς στον ήχο πολλών καινούριων καλλιτεχνών. Nομίζω ότι η υπερδραστηριότητα, η μεγάλη δημοσιότητα και οι υψηλές απαιτήσεις από διαφορετικά ακροατήρια έχουν οδηγήσει τον Kieran σε συμβιβασμούς - προσπαθεί να βρει τη χρυσή τομή ανάμεσα στην αναζήτηση και στην εμπορικότητα, να ισορροπήσει ανάμεσα στο θέλω και στο πρέπει, να ικανοποιήσει παλιούς και νέους φίλους. Κρατάω από το 'Everything Ecstatic' τις τρεις τέσσερις πολύ καλές στιγμές του και προς το παρόν υιοθετώ την παραλλαγμένη ρήση "δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβάμαι τίποτα, συνεχίζω να είμαι φαν των Fourtet".
