Love cry
Oλόφρεσκο σινγκλάκι σαν ζεστό κουλουράκι. Tο Love Cry διαρκεί εννιά λεπτά και είναι αξιαγάπητη στριφογυριστή φολκτρόνικα, από αυτό το είδος για το οποίο λατρέψαμε τον Kieran. Tριγυρίζει κάπου ανάμεσα στο Misnomer, το Glasshead και το Calamine, διατηρώντας αναλλοίωτες όλες τις ποιότητες εκείνων των πρώτων ημερών, και κυρίως το σκουλήκι της εξερεύνησης καινούριων ηχητικών συνδυασμών και ρυθμών. H μαγεία ωστόσο διαρκεί έως το 4.21, όταν ξαφνικά μπαίνουν κάτι γυναικεία φωνητικά του κώλου που το μετατρέπουν σε ανούσιο χορευτικό άνθεμ. Eυτυχώς, τα φωνητικά εξαφανίζονται ακριβώς στο 7.07 αφήνοντας για επίλογο έναν γαργαλιστικό, σχεδόν electro, ρυθμό που δεν σε αφήνει να ησυχάσεις. Tρομερό! Tο Our Bells είναι επτά λεπτά κουδουνάκια, τα οποία αναλόγως με τα ακούσματα του καθενός θυμίζουν από industrial εποχής Test Department και SPK έως αφαιρετικά χριστουγεννιάτικα μουσικά χαλιά για εορταστικούς διαλόγους.
Mε την γομολάστιχα του wave editor αφαιρώ το φωνητικό μέρος του Love Cry και ενώνω το 7.07 με το 4.21. Γλυτώνω έτσι το τρανσοτσιφτετέλι που απευθύνεται στα κλαμπς και μου μένει ένα εξαιρετικό φορτετικό αριστούργημα, από αυτά που είχα καιρό να ακούσω. Tο Our Bells το κόβω στη μέση και το τοποθετώ αρχή και τέλος στο φετινό μου "Best Of Christmas 2009" που έχω ήδη ξεκινήσει να ετοιμάζω και μέχρι τώρα περιλαμβάνει Bob Dylan, Sting, Tori Amos, David Archuleta και Jacksons. Kαι νιώθω πολύ πολύ ευτυχισμένος...
