Αυξάνει και πληθαίνει ο κατάλογος της Καναδέζικης Constellation Rec. και όσο και αν οι μέχρι τώρα κυκλοφορίες της αποτελούνται επί το πλείστον από διάφορα projects των Godspeed You Black Emperor!, φαίνεται ότι υπάρχει στην ομάδα αρκετός χώρος για κάποια νέα μέλη. Εξάλλου η δραστηριότητα του εν γένει συγκροτήματος είναι ένα μόνο, αλλά το σημαντικότερο θα συμφωνήσω, μέρος της λειτουργίας της εταιρείας, για να υποδείξουμε και την ομαδοποιημένη γραφιστική σημειολογία των κυκλοφοριών της, τα διαφημιστικά κ.α. Οι δρόμοι που άνοιξαν οι Godspeed You Black Emperor! με την απρόσμενη και μεγάλης έκτασης επιτυχία τους, έδειξαν σε όλους μας ότι το μουσικόφιλο κοινό διψάει για είδωλα με τεκμηριωμένη προσωπική ιδιαιτερότητα, αλλάζοντας τα μέχρι πρότινος ισχύοντα εμπορικά κριτήρια. Ελπίζω μόνο να δουν εγκαίρως οι Καναδοί φίλοι μας τον κίνδυνο, αυτόν της παγίωσης του style σε κατεστημένο που ήδη τους αγγίζει.
Ο Frankie Sparo είναι μια τελείως διαφορετική περίπτωση, αν και εδώ ακόμη εμπλέκονται στην ηχογράφηση με ποικίλους τρόπους μέλη των Godspeed You Black Emperor!, ο οποίος μας συστήνεται ως τραγουδοποιός. Ευχής έργο φυσικά να ήταν τόσο απλά τα πράγματα. Διότι ο Frankie Sparo έχει μια δεύτερη ιδιότητα, αυτή του πειραματιστή, την οποία μας τονίζει έντονα στο 'My Red Scare'. Πειραματιστής τραγουδοποιός λοιπόν.
Τι σημαίνει όμως πειραματισμός για τον Frankie Sparo; Δεν είναι κάτι συγκεκριμένο που μπορεί να οριστεί με ευκολία. Εκδηλώνεται στις ενορχηστρώσεις των οργάνων πίσω από την φωνή και την κιθάρα. Εκεί πρέπει να εστιάσει κάποιος την προσοχή του. Τονισμένα κρουστά, ξερά και μονότονα και μερικές φορές κοφτερά σαν ακαριαία χτυπήματα με ξυράφι, θόρυβοι, ίχνη ηλεκτρονικών, βόμβοι κ.α. συμβάλλουν στην αποσυντεθημένη, αυτοκαταστροφική τραγουδοποιία του. Για ικανότητα, υπέρβαση ή άλλα τέτοια, ούτε λόγος να γίνεται. Ο Frankie Sparo ξεδιπλώνει ένα αργό, κατατονικό λεύκωμα με λιτές, αφεαυτής κοινότυπες, συνθέσεις, τις οποίες αποδίδει με έναν χαρακτηριστικά πανομοιότυπο και άκαμπτο τρόπο. Μόνο όταν ηρεμεί λίγο την ορμητική του φύση βγάζει ένα αποτέλεσμα ενδιαφέρον και αξιοπρόσεχτο, όπως στο 'The Loneliest Mademoiselle', με τα κυρίαρχα έγχορδα ή στο mid tempo 'Send For Me'.
Να πω ότι αυτές είναι οι στιγμές που ξεχωρίζουν; Σκοπός είναι να μην το ξέρουμε μόνο εμείς, αλλά και ο ίδιος ο δημιουργός, ο οποίος παραείναι απορροφημένος σε άλλους δρόμους. Προσέξτε σε κάτι τέτοιες κυκλοφορίες, να αποτρέψετε τον εαυτό σας από το να βλέπει μόνο το τυρί, για να μπορεί να δει την φάκα.