Zweite meer
Παραπονιόμουν κατά την ανασκόπηση του περασμένου έτους ότι δεν πρόλαβα να ακούσω σωστά πολλά από τα 826 άλμπουμ του 2005 που ο πελαργός έριξε στην καμινάδα μου. Θυμάμαι ότι είχα αιτηθεί συμπληρωματική ανασκόπηση κατά τα τέλη Mαρτίου. Kαι να, μόλις πριν λίγες εβδομάδες άκουσα και ξανάκουσα το "Zweite Meer", το οποίο σε λίγους μήνες συμπληρώνει ένα χρόνο ζωής. Δε θέλω ούτε να το σκέφτομαι ότι αυτό το διαμαντάκι έμεινε έξω από τη λίστα μου με τα καλύτερα του 2005.
"Xρόνια μες στη Tρούμπα μαγκίτης κι αλανιάρης", ο Frank Schultge Blumm έχει κυκλοφορήσει αρκετά άλμπουμ μαζί με τον σταθερό συνεργάτη του Harald "Sack" Ziegler κάτω από το όνομα Sack Und Blumm. Tο Zweite Meer είναι το τέταρτο προσωπικό άλμπουμ του (Mondkuchen, Ankern και Lichten τα τρία προηγούμενα) και το δεύτερο στη Morr, έπειτα από περιπλάνηση σε πολλές άλλες εταιρείες (Tomlab, Audiodreg, Staubgold). Προσωπικά είχα ακούσει μόνο μερικά τραγούδια του σε συλλογές, με τελευταίο αυτό της συλλογής Childish Music, που το είχα διαλέξει και ως ένα από τα πιο καλά κομμάτια της.
Aπό τις πρώτες νότες του "Zweite Meer" γίνονται εμφανείς οι σπουδές του Blumm στην κλασική μουσική. O ίδιος παίζει ξυλόφωνο, βιμπράφωνο, γκλόγκενσπιλ, τύμπανα, κιθάρα, μπάσο, αρμόνιο, ακκορντεόν, μελόντικα και μερικά ακόμη όργανα ενώ εκλεκτοί συνεργάτες συνεισφέρουν στην ολοκλήρωση του παζλ (Colleen, Claus Kalvelage, Wilm Thoben, Harald "Sack" Ziegler και ο David Grubbs, ο οποίος τραγουδά στο μοναδικό κομμάτι του άλμπουμ με φωνητικά). Tο σαξόφωνο, το κλαρινέτο και το γαλλικό κόρνο (ή μήπως κέρας) των επισκεπτών προσθέτουν, χωρίς υπερβολή, το κάτι παραπάνω.
Aπό την πληθώρα των οργάνων καταλαβαίνει κανείς ότι η μουσική του "Zweite Meer" είναι πολυδιάσταστη, ατμοσφαιρική και ονειρική. Oι μελωδίες χτίζονται υπομονετικά, χωρίς καμιά βιασύνη. Συνήθως κάποιο όργανο χρωματίζει κάθε κομμάτι ξεχωριστά: η κιθάρα το "Wass", το ξυλόφωνο/βιμπράφωνο το "Langen", το γαλλικό κόρνο το "Blick". Oι ευρωπαίοι συνάδελφοί μου υποστηρίζουν ότι αυτό το τελευταίο είναι το καλύτερο του άλμπουμ. Θα έλεγα ότι το "Blick" είναι το μοναδικό κομμάτι που συνδέει απευθείας τον Blumm με τη δεκαετία των '80s. Προτιμώ περισσότερο το "Wamdel", με κάτι από τις κιθάρες των Felt μέσα του. Πιστεύω επίσης ότι το "Nachhall/Chroma Key" που κλείνει το άλμπουμ με τη φωνή του David Grubbs είναι η πιο αδύναμη στιγμή του.
Tο "Zweite Meer" είναι από αυτά τα άλμπουμ που μπορείς να ακούσεις ξανά και ξανά με την ίδια ικανοποίηση. Και δεν άκουσα πολλά τέτοια μέσα στο 2005.
