Wrong Gong
Λιτό πέπλο φυσικής ομορφιάς, που κινείται ολούθε στο άλμπουμ σαν ξεχωριστός οργανισμός. Του Πάνου Πανότα
Με το που φτάσει να κλείσει το "The Game's Hay" (κι αργότερα το "Our Roundel") -απ' τους τίτλους που δικαιούνται να γραφτούν με το ταφ κεφαλαίο εδώ- έχουμε κιόλας εκλογικεύσει τις ειδικές ικανότητες που διαθέτουν οι τέσσερεις τούτοι Γερμανοί απ' την Λειψία, κι ας έχουν ζωή λιγότερη από ένα χρόνο ως γκρουπ. Τόσο από ατομική όσο κι από συλλογική άποψη.
Μολοντούτο, στους Fun Fare η έννοια του προσώπου γίνεται δευτερεύουσα - όπως είναι κι ολοκληρωτικά υποταγμένη σε δύο άλλες έννοιες, της δράσης και της πλοκής. Κάτι που φαίνεται εξαρχής με το "Ship" κι αμέσως μετά με το "Gummy Worms", τα δύο τραγούδια που ανοίγουν με εξαιρετική ενέργεια και χωρίς περιστροφές το "Wrong Gong", το οποίο ορθότατα το συγκρότημα αντιμετωπίζει ως ασφαλιστήριο. Το δικό του φυσικά.
Δεν είναι μια μαστορεμένη εικόνα για τη συνεύρεση post-punk και ψυχεδέλειας ό,τι συμβαίνει στον παρόντα δίσκο. Δεν θα μπορούσε εξάλλου αφού το πρώτο, υπερασπιζόμενο από τη ρυθμική βάση των κομματιών, μα κύρια απ' το μπάσο, δείχνει σαν να αντιμάχεται τη δεύτερη, που εκφράζεται ως επί το πλείστον απ' τις κιθάρες, ακόμη και μέσα στην ίδια σύνθεση. Απομένοντας στα πλήκτρα να επιφέρουν την επιδιωκόμενη διπολική ένωση, μα αρκετά συχνά και του λόγου τους εμφανώς μεροληπτούν (μαντέψτε προς τα πού).
Η τομή είναι περισσότερο απ' ό,τι ακούγεται, ή κι απ' ό,τι αντιλαμβανόμαστε, αποφασιστική. Μην φαντάζεστε όμως ότι η μπάντα αναπτύσσει κάποια κρυφά και παντοδύναμα όπλα. Διότι απλά αντλεί από τα κλασικά προτερήματα του αυτοεπιμελούμενου ντεμπούτο, την αμεσότητα, την ευθύτητα, τη ζωντάνια... Οι Fun Fare αρμόζουν σε τέτοια οικονομία δηλώσεων ώστε η παράστασή τους να εξελίσσεται πολύ καλώς μόνον με τα βασικά συστατικά μουσικής εκδήλωσης και συμπεριφοράς.
Δεν μπορούν λοιπόν να υπαχθούν σε κανόνες υποκατάστασης π.χ. οι ατιθάσευτες ερμηνείες του Friedrich Gunther και της Julia Boehme. Με κανέναν να μην συγκεντρώνει πιο πολύ την προσοχή μας αφού ο Gunther επωμίζεται την απόδοση του "The Game's Hay" που προαναφέραμε, αλλά παρά τις διφωνίες η Boehme γίνεται βασική στο "Our Roundel" (όπως κι αλλού). Μαγεύεσαι λοιπόν με αυτό το λιτό πέπλο φυσικής ομορφιάς, που κινείται ολούθε στο άλμπουμ σαν ξεχωριστός οργανισμός, λες κι αμφότεροι οι παραπάνω στέκονται ακριβώς μπροστά σου και παίζουν/ τραγουδούν μονάχα για σένα.
Το "Wrong Gong" εμφανίζεται σαν απάντηση σε ένα έλλειμμα που εντοπίζεται σχεδόν μόνιμα πια στη σύγχρονη τραγουδοποιΐα. Πρόκειται περί ελλείμματος εποχής, κύριου κι όχι τυχαίου βέβαια. Ωστόσο δεν χρειάζεται να αναρωτηθεί κάποιος για την ύπαρξη ή μη ταυτότητας, και δη να επιμείνει, αφού ήδη οι Fun Fare το πάνε να δημιουργήσουν ανώτερης και συνθετότερης μορφής μουσική. Και θα το πετύχουν πιο αιφνίδια απ' ό,τι σήμερα πιστεύουμε όλοι μας.
Αρκετές φορές έχουμε ξαναπεί σε ανύποπτο χρόνο παρέας και μουσικοφλυαρίας, και με ανάλογες αφορμές ασφαλώς, πως ο κάθε δίσκος στεγάζει τα πρόσκαιρα όνειρα των δημιουργών του κι ένα δυνατό (ιδίως) ντεμπούτο το κάνει ακόμη περισσότερο. Ε, να προσθέσουμε, ρισκάροντας το να γίνουμε γραφικοί, πως το "Wrong Gong" τα στεγάζει κι αρκετά πιο σίγουρα. Ανέλπιστο; Ναι, και τούτο μάλλον θα γίνει η ευλογία που εφεξής θα το συντροφεύει στην πορεία του...
