Scriptures In The Sky

Ένα ...metal(!) site, θέτει ευθαρσώς το ερώτημα: πόσο χιπ χοπ σαν κι αυτό που φτιάχνουν ο Musalini με τον G4 Jag (το γράφει και ως G4JAG) υπάρχει εκεί έξω, ώστε να επικρατεί σιωπή για τη φετινή τους συνεργασία, σε μια εποχή που υποτίθεται ότι λογίζει το είδος ως κεντρικό σημείο αναφοράς;

Το ερώτημα δεν στερείται αξίας. Πράγματι, όταν ο μουσικός Τύπος (δείχνει να) νιώθει «υποχρεωμένος» να έχει άποψη για τον τελευταίο δίσκο του Lil Uzi Vert και ίσως γκρινιάζει που το 2020 δεν (φαίνεται να) διαθέτει περαιτέρω χιπ χοπ επιτεύγματα επιπέδου Run The Jewels, αναρωτιέται κανείς: τι ακριβώς εμποδίζει τους συντάκτες να φτάσουν στο Scriptures In The Sky, δεδομένης της ένα-κλικ-πιο-κάτω πρόσβασης στην πληροφορία και της (κάποιας, έστω) αναγνωρισιμότητας που απολαμβάνει ο Musalini με το The Return Of The Oro;

Από την άλλη, είναι κι ένα ερώτημα που προσπαθεί να δημιουργήσει εντυπώσεις υπέρ του δίσκου, ενώ επιδέχεται μιας εύκολης απάντησης, σε πρώτο τουλάχιστον επίπεδο: όντως, επί κυριαρχίας του autotune μάλλον δεν υπάρχει πια τόσο χιπ χοπ σαν το παρόν· όμως έχει υπάρξει στο παρελθόν, τότε που προπάτορες σαν τον Guru, τους Digable Planets ή τους Roots εισήγαγαν αυτήν τη χαλαρή, jazzy προσέγγιση στον ήχο, η οποία χτίζει εδώ τραγούδια σαν το "Harlem To The Heights" (συνεργασία με τον Q Stilla) ή το "Wolves In London" (σύμπραξη με τον βετεράνο Planet Asia των Cali Agents).

Από μόνη της, βέβαια, η αναφορά των G4 Jag & The Musalini σε κάτι παλιότερο, δεν σημαίνει ότι η δική τους δουλειά δεν μπορεί να αγγίξει τη σπουδαιότητα. Ωστόσο, λίγο η απροθυμία να πειράξουν τα δεδομένα, λίγο η αδυναμία στο «σερβίρισμα» (λέγε με και flow), θέτουν συγκεκριμένα σύνορα στον ορίζοντα. Ενώ λ.χ. στα μετόπισθεν της παραγωγής καταφτάνει μια στρατιά από ελάχιστα γνωστούς μα πασιφανώς ικανούς ανθρώπους του επίκαιρου χιπ χοπ underground (Frado180, Ben Jesus, Big French κ.ά.), συνεισφέροντας σε ένα πολύ καλοστημένο αποτέλεσμα, δεν υπάρχει τόλμη για δρασκελισμούς παραέξω από εκεί που ξέρουν και ξέρουμε. Συμπληρωματικά, αν και οι δύο συνεργάτες διαθέτουν εκφραστικό «χρώμα», κάποιες φορές αποτυπώνονται στο μικρόφωνο σαν να ποιούν spoken word, αντί να ραπάρουν. Άλλο τώρα αν κολλάει μια χαρά κάτι τέτοιο με τον jazzy καμβά και με τα χαλαρά, σχεδόν υπνωτιστικά beats.

Μέσα σε αυτά τα σύνορα, οι Νεοϋορκέζοι φτιάχνουν πάντως κάμποσα καλά κομμάτια (π.χ. τα προαναφερόμενα "Harlem To The Heights" και "Wolves In London", το "Extras" ή το "Gun Show"), από τα οποία δεν λείπει ούτε η μελωδική προοπτική, ούτε και η στιχουργική ματιά, που ξετυλίγει προσωπικές αναζητήσεις μέσα σε μια μη προνομιούχα καθημερινότητα με αφροαμερικάνικη ταυτότητα. Μπορεί να μην φτάνουμε σε κάτι εμφανώς γκράντε, εντούτοις ο λόγος προβάλλει ευθύς και συνάμα ραφιναρισμένος, μιλώντας μια γλώσσα που κατάγεται μεν από τα στενά του Μπρονξ, μα απευθύνεται και ευρύτερα. Πρόκειται για ποιότητα η οποία ορίζει κι έναν πήχη επιτυχίας για το Scriptures In The Sky, από τη στιγμή που (δεν πρέπει να το ξεχνάμε) το χιπ χοπ παραμένει στιχοκεντρικό είδος.

Από εκεί και πέρα, τόσο ο G4 Jag, όσο και ο Musalini, μετρούν κάμποσες κυκλοφορίες μέσα στο 2020· κάτι που τους οδηγεί μεν να πλατειάζουν, μα βοηθά ώστε να δούμε το Scriptures In The Sky ως μία από τις πιο ολοκληρωμένες ανάμεσά τους, μαζί με το προαναφερθέν The Return Of The Oro. Η φαινομενική αδιαφορία για υπερβάσεις παραμένει βέβαια ένα κοινό μειονέκτημα, αλλά την ίδια στιγμή οι δύο ράπερ αποφεύγουν με αυτόν τον τρόπο να δαγκώσουν μπουκιές μεγαλύτερες από όσες χωράει το στόμα τους. Οπότε κάπου χάνουν, κάπου κερδίζουν –και το ίδιο ισχύει και για εμάς.