Fire music

Θετικές κριτικές από τον John Peel αυτοπροσώπως, μεταξύ άλλων. Πολύ ψηλά στην εκτίμηση του Nick Cave, από το 94 ήδη, που πήρε τον κιθαρίστα τους James Johnston για περιοδεία στην Αμερική (πειστήριο της ιστορικής συνεργασίας υπάρχει και είναι το βίντεο από το Top of the Pops όπου ο Nick εμφανίστηκε με την Kylie συνοδεία του James). Πολλά Νο 1 στα indie charts. Εντυπωσιακά διαπιστευτήρια για αρχή.

Πόσο θαυμάζω τους επαγγελματίες μουσικοκριτικούς... Όλο και πιο δύσκολο μου φαίνεται να βρω να γράψω μια ικανή να γεμίσει το χώρο ποσότητα λέξεων που να βγάζουν νόημα και να εκφράζουν αυτό που θέλω να πω για κάθε δίσκο που ακούω. Οι περισσότεροι κάνουν μόνο για σουβέρ (ακόμη μια προσφορά του cd στο νοικοκυριό) αλλά και αυτοί που αξίζουν κάτι παραπάνω, όπως ο συγκεκριμένος, δύσκολα με εμπνέουν. Τι παραπάνω να πεις για τους Gallon Drunk από το ότι είναι ένα αξιοπρεπές γκρουπ που παίζει καλά, γράφει τραγούδια που δεν προσβάλλουν τη νοημοσύνη και την αισθητική του απαιτητικού ακροατή αλλά σπάνια ξεφεύγουν από την πεπατημένη και τη χρυσή μετριότητα και σε καμιά περίπτωση δε γίνονται αξιομνημόνευτα; Πέντε γραμμές!

Σύμφωνοι, έχουν ευρύτατες αναφορές στο ροκ και μερικές φορές πέρα από αυτό. Έχουν ένα ερμηνευτικό στυλ που τους ξεχωρίζει από τον πολτό και υποψιάζομαι ότι θα είναι πολύ καλοί live, μια που δεν είναι ξενέρωτοι στο studio. Αυτά όμως για μένα είναι προϋποθέσεις και όχι προσόντα για ένα group. Προσόν είναι το να με συγκλονίσει, να με κάνει να κολλήσω, να ανυπομονώ να πάω σπίτι για να βάλω να τους ακούσω, και το να έχουν κομμάτια που να με κάνουν να σκεφτώ «ρε τους άτιμους, πώς τους κατέβηκε αυτό;» Τίποτε από αυτά δε συμβαίνει εδώ. Το καλύτερο που βρίσκω να πω είναι ότι το "Fire Music" είναι γεμάτο από σουξέ που θα γούσταρα να ακούσω σε ένα μπαρ, αν και αμφιβάλλω αν θα θυμόμουν τι είναι, και ότι δεν θα μου καθόταν άσχημα να τους δω live. Φτάνει;