Swansong for you
Διαβάζω το άρθρο (Το άρθρο!) του Λάμπρου για τους Belle and Sebastian, συγκινούμαι συγκινούμαι, συγκινούμαι! Σκέφτομαι ότι εγώ στην κριτική του "Fold your hand..." lp τους τα είχα ψάλει μερικώς και με πιάνουν τα κλάματα. Έχω γίνει τόσο σκληρός λοιπόν; Τόσο άκαρδος; Τι απέγινε η πάλαι ποτέ ξακουστή μου ευαισθησία; (έχω αρχίσει να ξαναπαίρνω και κάτι noise-ιές τελευταία και πάω κατά διαόλου...). Ο Λάμπρος λοιπόν, οι μνήμες από το παρελθόν και κάτι άλλο που δε σας ενδιαφέρει, φταίνε που έτρεξα πρώτος-πρώτος να αγοράσω το νέο -δεύτερο- lp των Gentle Waves. Γιατί, πρέπει να σας εκμυστηρευτώ, ότι πλην ελαχίστων εξαιρέσεων εμένα δε μου αρέσουν τα '60ς, τα βαριέμαι, τα βρίσκω γλυκερά, ανούσια χαζολυπημένα και ανοητοχαρούμενα! Μου αρέσουν όμως πολλά μεμονωμένα τραγούδια από τα '60ς και μου αρέσουν και πολλοί που εχουν σιξτοεπηρρεαστεί. Εκεί πόνταρα λοιπόν, εκεί και στο ότι με τους Βelle και τους γύρω τους, μια φορά και έναν καιρό, είχα φάει κόλλημα (γερό!). Και το πήρα το 35-λεπτο πισωγύρισμα της επαφής μου με τη μουσική και ανέστειλα για 350 λεπτά (35` Χ 10 ακροάσεις) την πρόοδο της μουσικής μου κρίσης.
Όταν λοιπόν η Belle και ο Sebastian (ή μήπως είναι αντίθετα τα φύλα, δε θυμάμαι!) κοιμούνται, κάνουν έρωτα, τριγυρνάνε χεράκι χεράκι στους δρόμους κ.λ.π. και το μητρικό-γκρουπ δε μπορεί να βγάλει δίσκους, αρχίζουν και δουλεύουν οι θυγατρικές! Η Isobel τη δική της «επιχείρηση παραγωγής τραγουδιών και ευαισθησίας» την ονόμασε The Gentle Waves. Μετά την πρώτη παρτίδα εμπορεύματος ('The Green Fields Of Foreverland'-1999), που είναι αλήθεια τους βγήκε κάπως ελαττωματική, επιστρέφουν με 'νέο προϊόν', σύντομο και περιεκτικό, αυτή τη φορά όμως φανερά πιο ικανό να κερδίσει το ενδιαφέρον του καταναλωτικού κοινού.
Το μοναδικό στοιχείο εκσυγχρονισμού όμως αυτού του προϊόντος, είναι το ότι κυκλοφορεί και σε cd (αν το βγάλουν και σε mini disc τους βλέπω να αναρωτιούνται αν 'αλώθηκαν' από την καταναλωτικά αδηφάγα εποχή μας!). Τα δέκα κυκνοτράγουδά τους αυτή τη φορά δεν έχουν να κάνουν απλά με τα '60ς, την λουλουδάτη ποπ και της ιστορίες αγάπης και αφέλειας στα οποία μας έχουν συνηθίσει πλέον οι Belle and Sebastian (το όνομά τους αναπόφευκτα έρχεται συνέχεια στη φόρα, ας μη γελιόμαστε όλα αυτά τα project είναι οι διάφορες πλευρές του ίδιου νομίσματος). Η βασική ιδέα είναι το pop τραγούδι, στην πιο απλουστευμένη μορφή του, δομημένο με σχεδόν παιδικά πρωτόγονο τρόπο (μελωδία-έγχορδα-κρεσέντο-ρεφραινάκι-θλιμμένο ξεψύχισμα), με τη συνηθισμένη θεματολογία του στην πιο πολυφορεμένη της μορφή («σ'αγαπώ, θυμάσαι το καλοκαίρι, είσαι νέα -κάποιος σε αγαπάει, γειά σου Έλενα Ναθαναήλ, τι όμορφα που τρέχεις στις ηλιόλουστες παραλίες!»), με την ενορχήστρωση να μην ξεφεύγει στιγμή από τα πρώτα στάδια της ανάπτυξης της και τον ηλεκτρισμό στην ατμόσφαιρα να αποτελεί σχεδόν απαγορευτικό στοιχείο. Το να παίξουν με την ψύχωση των Love ή των Jefferson Airplane φαντάζει ανούσιο στους Gentle Waves!
Και ευτυχώς! Γιατί όλα αυτά τα απλά πραγματάκια, επαναλαμβάνονται αυτή τη φορά με γοητευτικό τρόπο που σε κάνει να ξεχνάς τον τόπο καταγωγής του, τους προγόνους και την ιστορία του, και καταφέρνει -έστω και για λίγο- να σε ξεγελάσει. Με τον τρόπο που κατάφερε να με ξεγελάσει μέχρι στιγμής μόνο το 'If you're feeling sinister' από τους δίσκους των Belle... Η ποιότητα των τραγουδιών, η αβάσταχτη αφέλειά τους που σταδιακά μετατρέπεται σε ειλικρίνεια και η ελαφρά διάθεση με την οποία αντιμετωπίζουν τα θέματά τους (μοναξιά, αναμνήσεις, φανταστικές ιστορίες που πλάθουμε πριν κοιμηθούμε και άλλα τέτοια «ζαχαρωτά») με ευκολία σε κάνει να αισθάνεσαι οικεία στο χωροχρόνο των Gentle Waves. Με αδιαμφισβήτητο highlight το πρώτο single του δίσκου "Falling from Grace",- κάθε φορά στους δίσκους της «παρέας» τους το πιο ρυθμικό και εξωστρεφές τραγούδι κλέβει την παράσταση-, μας δίνουν δέκα τραγούδια αργής ως επί το πλείστον και χαλαρής αυτο-εξέλιξης και τα πιο πολλά από αυτά μπορούμε να τα ψιθυρίζουμε κι όλας. Α, θυμίζει και Carpenters η όλη φάση, το μόνο αληθινά αθώο γκρουπ στην ιστορία της pop (οι ΑΒΒΑ μιλούσαν και για σεξ βλέπετε...)
Στο κάτω κάτω μην το παίρνετε πολύ σοβαρά και προβληματίζεστε. Δέκα τραγούδια ακόμη στα χιλιάδες που έχετε ακούσει. Τι αξία να έχουν άραγε; Ε, κάπου στο...
