O Πρίμο Λέβι υπήρξε ένας ιδιαίτερος Ιταλός συγγραφέας-χημικός (πολύ ενδιαφέρων συνδυασμός!), του οποίου η ζωή και το δημιουργικό έργο σημαδεύτηκαν ανεξίτηλα από την εμπειρία της αιχμαλωσίας στα ναζιστικά στρατόπεδα. Τα περισσότερα δε, από τα βιβλία του υπήρξαν αυτοβιογραφικά και με αυτοκαταστροφική επιμονή έξυναν την πληγή αυτή... Τελικά θα αυτοκτονήσει το 1987! Το "Περιοδικό Σύστημα" ήταν ίσως το πιο πρωτότυπο και έξυπνο έργο του. Μια αυτοβιογραφία χωρισμένη σε κεφάλαια που το καθένα είχε ως επικεφαλίδα του ένα χημικό στοιχείο, μια φυσική ή χημική ιδιότητα του οποίου έπαιζε καθοριστικό ρόλο στην πλοκή... Η ιδέα της γαλλικής δισκογραφικής εταιρείας M-Tronic να δίνει σε κάθε κυκλοφορία της έναν αριθμό καταλόγου ο οποίος αντιστοιχεί στο σύμβολο ενός χημικού στοιχείου, μου θύμισε το ευφυές εύρημα του Λέβι... Μόνο που η Μ-Tronic ακολουθεί αυστηρά σειρά ατομικού αριθμού, ξεκινώντας από την πρώτη κυκλοφορία της (το "Fe2O3" των Mlada Fronta) με κωδικό Η1 και φτάνοντας στην 26η, το "Blue beam" των Geomatic (να υποθέσω ότι η εταιρεία θα διακόψει φτάνοντας τις ...117 κυκλοφορίες, όταν θα έχει δηλαδή εξαντλήσει τα ήδη γνωστά στοιχεία;)... Κωδικός Fe26... Σίδηρος δηλαδή!
Μία ιδιότητα πάντως του σιδήρου μπορούμε (με αρκετή δόση φαντασίας!) να την αποδώσουμε στη μουσική των Geomatic! O σίδηρος, αν και από τα πλέον διαδεδομένα μέταλλα στη Γη, σπανίως βρίσκεται σε καθαρή μορφή, καθώς αντιδρά και μετασχηματίζεται πολύ εύκολα και γρήγορα δίνοντας πολυάριθμες χημικές ενώσεις (σταματώ εδώ γιατί το κείμενο αρχίζει και θυμίζει επικίνδυνα σχολικό εγχειρίδιο Χημείας!). Έτσι και η μουσική των Geomatic, δεν είναι μονοδιάστατη, κλειστή και μονοσήμαντη, αλλά αντιθέτως αλληλεπιδρά και "αντιδρά" με πολλά μουσικά ρεύματα και είδη, δίνοντας πολύπλοκες ...μουσικές ενώσεις, περίτεχνα συμφύρματα και συμπλέγματα ήχων.
Έτσι, μικρομελωδίες ξεπηδούν μέσα από ένα φαινομενικό ηχητικό χάος και ξαναχάνονται, με τρόπο ανάλογο με εκείνον που στο κβαντικό συμπαντικό κενό γεννώνται και εξαφανίζονται σωματίδια... Οι σκοτεινές ύπουλες ατμόσφαιρες που δημιουργούν διανθίζονται με ηλεκτρονικά έγχορδα, industrial αμανέδες, ενώ τα ηχοχρώματα από ούτια, κλαρίνα και tribal κρουστά δίνουν ένα έντονο έθνικ (όπως λέμε κι εμείς οι Δυτικοί!) άρωμα, σε ένα αμάλγαμα ήχων που θυμίζει την πολυποίκιλη αραβική κουζίνα! Οι τόνοι είναι χαμηλοί, τα φωνητικά λίγα και αυτά μεταλλαγμένα συνήθως μέσα από ηλεκτρονικά κυκλώματα, ενώ γενικά επικρατεί μια εσωτερική ένταση που σε κανένα σημείο δεν ξεσπά...
Να γίνω πιο συγκεκριμένος; Το "The bliss" για παράδειγμα, που ανοίγει και το δίσκο, μοιάζει να έχει γραφτεί υπό την επήρεια καλού ναργιλέ! Το εξαιρετικό "Dark technology ghost" (με τίτλο ο οποίος περιγράφει ακριβέστατα τα δρώμενα και τα ακροάματα!) θα μπορούσαν να το είχαν γράψει οι Autechre αν είχαν ασπαστεί το ...μουσουλμανισμό και έγραφαν τα κομμάτια τους στη ...λωρίδα της Γάζας! Το δε, πραγματικά υποβλητικό "Photomophic deception" θα ήταν ένα κομψοτέχνημα των Dead Can Dance της εποχής του ...λαβύρινθου, αν είχαν ανακαλύψει τον Muslimgauze και τα βρώμικα, θορυβολάγνα κόλπα της κονσόλας. O πολυγραφότατος αυτός βρετανός, ο οποίος ήθελε δύο ....Mark E. Smith στην καθισιά του (πάνω από 90 δίσκους είχε βγάλει και συνεχίζει ακάθεκτος και ...μετά θάνατον!), είναι ίσως ό,τι πλησιέστερο ηχητικά στο "Blue beam"...
Οι δύο Ολλανδοί οι οποίοι υπάρχουν ως Geomatic από το 1996, αλλά αυτός είναι μόλις ο δεύτερός τους δίσκος, κατάφεραν να φτιάξουν ένα έργο το οποίο θα ασφυκτιούσε εάν του φορούσαμε τον ...κορσέ του dark ambient! Και όχι μόνον επειδή ο χαρακτηρισμός "ambient" παραπέμπει σχεδόν ...παβλοφικά στην ανία και τη φλυαρία. Όχι ότι δεν την αποφεύγουν σε ορισμένα σημεία, όχι ότι δεν λείπουν τα προβλέψιμα σχήματα! Το γεγονός δε, ότι και αυτοί εκμεταλλεύονται όλο το διαθέσιμο χρόνο που τους δίνει ένα cd, προσθέτοντας στο τέλος τρία μάλλον περιττά remix, ρίχνει το μέσο όρο (κι ας είναι ένα εξ αυτών από τον σπουδαίο κατά τ' άλλα Βέλγο Ah Cama-Sotz). Λεπτομέρειες όμως... Ο δίσκος είναι εξαιρετικός και οι εξοικειωμένοι με το είδος και τους ήχους αυτούς θα αποζημιωθούν...
Lend an ear to : Dark technology ghost