Προσελκύει αβίαστα τις συγκρίσεις ο Konstantin Gropper, φυσικός και ηθικός αυτουργός των Get Well Soon, του επταμελούς (την τελευταία φορά που μετρήσαμε) αυτού σχήματος που έστησε για να υποστηρίξει ζωντανά και στο studio όσα δημιούργησε στο δωμάτιό του, στον ελεύθερο χρόνο απ' την μουσική ακαδημία του Manheim. Είναι πολύ πιθανό μάλιστα ότι ο κος Beirut υπέδειξε με το παράδειγμά του στον νεαρό γερμανό τον δρόμο που έπρεπε ν' ακολουθήσει για να εξωτερικεύσει την μούσα του και, μαζί μ' αυτήν, τον μετεφηβικό ρομαντισμό και τις ανησυχίες του, κι ίσως γι' αυτό φρόντισε κι ο Konstantin να τον τιμήσει με τα βαλκανικά πνευστά του You/Aurora, την πρώτη κορυφή που συναντάμε αρκετά νωρίς εδώ.
Μερικοί θα κολλήσουν λοιπόν την ετικέτα "κλώνος Beirut" στους GWS χωρίς να ιδρώσουν, ενώ όσοι έχουν την υπομονή για τα 60 λεπτά του 'Rest Now' θα προτιμήσουν μάλλον την παρομοίωση των Radiohead. Άλλοι πάλι θα συνθέσουν στα γρήγορα ένα κοκτέηλ απ' αυτά που λατρεύουν οι κριτικοί, του τύπου "μισή μεζούρα Beirut, δύο Sufjan Stevens, άλλη μια από Bright Eyes και μιάμισυ από Radiohead, προσθέτουμε λίγη επική καναδική pop στην άκρη του κουταλιού κι ανακατεύουμε καλά με μελαγχολική indie τραγουδοποιία".
Όλα αυτά όμως δηλώνουν μόνο την ελευθεριότητα του Konstantin να δανειστεί όσα χρειάζεται, και παραβλέπουν αυτό που κάνει να λειτουργούν τραγούδια όπως το προηγούμενο, όπου μετά τον ρετρό ήχο του βιολιού από κάποιο μισοχαλασμένο γραμμόφωνο οι τρομπέτες ανοίγουν πανιά στον βαλκανικό βαρδάρη σπρωγμένες απ' τα ευφορικά αλλά διακριτικά χειροκροτήματα, ή την γοτθική μελαγχολία του 'If This Hat' που, ακολουθώντας το ακορντεόν και το βιολί, αποφεύγει επιδέξια να βυθιστεί στην κατάθλιψη καθώς δένει χωρίς κενό με το σχεδόν hip-hop ρεφρέν στην καλύτερη μάλλον στιγμή εδώ. Υπάρχουν κι άλλες βέβαια, όπως το μελαγχολικό folk βαλσάκι του 'Your Endless Dream' που ξεφεύγει απρόβλεπτα σε σκοτεινή americana, η αργή κι υποβλητική αλλά περίεργα ανεβαστική μελαγχολία που μεταμορφώνει το 'Born Slippy Nuxx' των Underworld, κι ακόμη η θαυμάσια soul μπαλάντα του 'Lost In The Mountains' που θα ζήλευαν οι Spoon και που θάπρεπε να κλείνει το Rest Now.
Η ασυμβίβαστη με την ηλικία του ωριμότητα του Konstantin χρησιμοποιεί με μέτρο και διακριτικότητα ολόκληρη την μεγάλη παλέτα ηχοχρωμάτων που συγκεντρώνει εδώ (ακορντεόν, banjo, έγχορδα, τρομπέτες, synths), ενώ η ποιητική του ιδιοσυγκρασία είναι αυτή που δίνει ψυχή και καρδιά σe τραγούδια που, στα χέρια μερικών απ' τους προαναφερόμενους, θα γίνονταν κλαυθηρισμοί, ακαδημαϊκότητες ή ταξιδιωτικά απομνημονεύματα. Ακόμη λοιπόν κι όταν, στην μέση περίπου, το Rest Now ξεχνιέται μέσα στην ονειρική μελαγχολία που φαίνεται πως είναι η δεύτερη φύση του Konstantin, το αποτέλεσμα είναι επική pop και indie τραγουδοποιία χαμηλών τόνων ('Forest Fires', 'We Are Safe', 'People Magazine' ή 'Christmas In Adventure Parks') που αποφεύγει επιδέξια το μελόδραμα κι υψώνεται αβίαστα επάνω απ' το ανιαρό σημερινό pop τοπίο, απ' το οποίο άλλωστε ο τίτλος εδώ υπόσχεται να μας απαλλάξει, για λίγο έστω.
Υπάρχουν βέβαια και τα γεμίσματα (ανάμεσά τους κι ο πρόλογος με τον επίλογο) που φτάνουν αδικαιολόγητα το Rest Now στα 60 λεπτά, υπερβάλλων ζήλος που προδίδει μάλλον και την απειρία του Konstantin. Κι έτσι όμως η συνολική εντύπωση παραμένει, καθώς στο μεγαλύτερο μέρος εδώ ο νεαρός γερμανός κρατιέται μακριά απ' την κοινοτοπία κι εκπληρώνει τελικά την υπόσχεση που δίνει στον τίτλο, να μας ξεκουράσει δηλαδή απ' τον πρόσφατο συνωστισμό μουσουργών δωματίου. "Brave boys keep their promises" έλεγαν οι παλαιότεροι, γι' αυτό κι ο Konstantin φορά επιδεικτικά τις επιρροές του σαν περιβραχιόνιο, οπλισμένος με το θράσος των 19 του χρόνων ή την επίγνωση ότι μόνον οι ατάλαντοι μιμούνται ενώ οι υπόλοιποι απλά παίρνουν όσα χρειάζονται.