Από 'δω και πάνω
cd2 : 1. Μέσα μου ο αέρας που φυσά (απ' την Κρήτη), 2. Σιγά μην κλάψω [dub mix], 3. Μίμης, 4. Η αγάπη ορμάει μπροστά [dance mix], 5. Παιδική χαρά, 6. Άγρια των άστρων μουσική [star noise mix], 7. Κρητική κουζίνα 1, 8. Μέσα μου ο αέρας που φυσά [techno mix], 9. Ο ναύτης με το κατσαβίδι, 10. Από 'δω και πάνω [duble mix], 11. Κρητική κουζίνα 2, 12. Πάει [π - mix], 13. [κρυφό κομμάτι + φωνές]
Το ρεμπέτικο ασκέρι μαζεύτηκε στο σπίτι του Γιάννη, στο Royal Alzheimer Hall της All Together Now στην Επανομή. Χρήστος Χαρμπίλας, Ντίνος Σαδίκης, Πάνος Ρώσσης, Στέφανος Λαζαρίνος, Γιάννης Μαρίνος, Γιώργος Αβραμίδης, Νίκος Βελιώτης, Φώτης Σιώτας, Δημήτρης Μπασλάμ, Βασίλης Μπαχαρίδης, Κωστής Μακρυγιαννάκης, Νίκος Αϊβαζίδης, Πάνος Τόλιος, Τίτος Καργιωτάκης, Παλιοί και νέοι φίλοι, μουσικοί και διασκεδαστές της χαλαρής κι ανέμελης παρέας, βάλαν τις πενιές, τις δοξαριές, τους χτύπους, τις εκπνοές, τις φωνές και τα σκέρτσα τους.
Στο πρώτο σιντί ακούμε κάτι που μοιάζει με ενιαίο έργο αλλά και ταυτόχρονα διασπάται πολλάκις από τις αλλαγές ηθμών και ρυθμών, ακόμη και μέσα στο ίδιο τραγούδι - κομμάτι ή όπως αλλιώς το προτιμάτε. Ο Γιάννης προσπαθεί να πάει παρακάτω - από δω και πέρα, από δω και κάτω, από δω και πάνω. Κινείται προς όλες τις κατευθύνσεις, ψάχνεται στην παράδοση, στους νέους ήχους, στα μιούζικαλ, στους αμανέδες, στα ψηφία και στα μπήτια. Στα παράφωνα και εύηχα, στα ροκ και στα ρολ.
Η ηχώ του ρεμπέτικου συμβάλλει δημιουργικά με τις άλλες ηχούς, του δημοτικού και παραδοσιακού, του έθνικ, του έντεχνου, του πανηγυριού. Απόηχοι σκληρότερων εποχών και ρυθμών κρυσταλλιάζουν και στοιχειώνουν αρκετές από τις στιχουργίες του και τον τρόπο που απαγγέλλονται. Άλλοτε με ιδιόμορφο θράσος και ευθεία επίθεση κι άλλοτε πάλι με κατασταλαγμένη σοφία. Κάποια τ' ακούσαμε στο live με τον Βελίωτη. Κάποια άλλα μοιάζουν σαν μισοπαρατημένα ελεγεία. Κάπου φαίνεται και το χεράκι του Σαδίκη. Ένα-δυο θα μπορούσαν να είναι και στο "γέλιο των πολλών". Υπάρχει όμως και μια φυγόκεντρος δύναμη. Πότε πλησιάζει το ύφος του και πότε απομακρύνεται προς άλλα - όχι απάτητα - μονοπάτια.
Στο δεύτερο σύμπακτο δίσκο, τη λεγόμενη άλλη πλευρά, αρχίζουν οι πειραματισμοί και τα πειράγματα. Παραλλάσσουν, μεταλλάσσουν και μιξάρουν εκ περιτροπής οι Ψαρογιώργης Ξυλούρης, Νίκος Βελιώτης, Στέφανος Λαζαρίνος - Βασίλης Μπαχαρίδης, Γιώργος Χριστιανάκης - Χρήστος Χαρμπίλας, Ντίνος Σαδίκης, Γιάννης - Τίτος - Φώτης - Λάμπρος - Ναύτης, Dani Joss και Coti K. Σχεδόν άπασες οι νέες δημιουργικές δυνάμεις του τόπου. Κι εδώ πιστεύω πως ευφραίνεται κι η ψυχούλα του πιο απαιτητικού και εναλλακτικού ακροατή.
Πιστεύω πως δεν απογοητεύει κανέναν αυτή η νέα διπλή κατάθεση του, πρώην ροκ και πάντα ρεμπελορεμπέτη, θρύλου που μας εξομολογείται πως "Καλά που έγινα σπουδαίος και τρανός" γαιτί αλλιώς... Πιστεύω ακόμη πως κινείται προς καλή κατεύθυνση κι ας κυνηγάει που και που κάποια φαντάσματα. Το ίδιο πρεσβεύουν και τα μαύρα ανθρωπάκια που στήνουνε χορό στο οπισθόφυλλο κι ανεβαίνουν με αισιοδοξία τη σκάλα στο έσω πολύπτυχο. Ακόμα και η υφέρπουσα βαριά ατμόσφαιρα απαλύνεται από τη φλόγα της αγάπης κι από χρώματα φλούο πράσινα, γαλάζια, πορτοκαλιά και κόκκινα.
Κι εκείνη η περίεργη αναφορά για "την υποστήριξη του ιδρύματος Προστασίας του Παλιού Ανθρώπου (έτος ιδρύσεως 2059)" μου φαίνεται αρκετά ιλαροκωμική. Δε βρίσκετε; Κι όσο για τις "ανάσες των λύκων" εκεί θα έβαζα 9, αν το βαθμολογούσα. Αλλά μάλλον είμαι αρκετά βιτσιόζος στα ακούσματά μου οπότε μη με συνερίζεστε.
