Selections circa 1990-2000

O Μίμης, ο Φαίδων και η Λουκία, αφού πέρασαν άλλη μια κουραστική μέρα στο κουρείο κατοικίδιων ζώων που διατηρούν, αποφασίζουν να περάσουν το απόγευμά τους στο σπίτι της φίλης τους της Ασπασίας (μανικιουρίστ κατοικιδίων αυτή) συζητώντας για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της εναλλακτικής folk, με αφορμή τη νέα συλλογή των Giant Sand, ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του είδους.
Ο Μίμης φαίνεται όμως πως δε θέλει να συμμετέχει στην κουβέντα. Άλλωστε αυτός ήταν που μύησε και τους υπόλοιπους στους Giant Sand, έχει όλους τους δίσκους του συγκροτήματος (18; 20; 22; Θα σας γελάσω) και το βρίσκει μάλλον περιττό να ασχοληθεί με μια ακόμα (η τέταρτη;) συλλογή που περιλαμβάνει κάποια από τα καλύτερα τραγούδια της μπάντας, αυτή όμως από την τελευταία αποκλειστικά δεκαετία της ζωής τους (σχηματίστηκαν το 1981, με πρώτη κυκλοφορία το 1985).
Ο Φαίδων και η Λουκία όμως που εδώ και λίγα (2-3) χρόνια ασχολούνται με το θέμα φαίνεται πως ενδιαφέρονται άμεσα. Οι ίδιοι δεν πολυαγοράζουν δίσκους (ότι αντιγράψουν από το Μίμη, που έχει μετατρέψει κάθε κούρεμα σκύλου σε δίσκο) γι'αυτό και μια συλλογή δε θα τους έπεφτε άσχημη. Η Ασπασία, τέλος, δεν έχει χάσει δίσκο για δίσκο των Galexico (πήγε και στη συναυλία τους και της άρεσαν), κάπου άκουσε οτι αυτοί από τους Giant Sand ξεκίνησαν (αν και στην αρχή πίστευε το αντίθετο), ζαχαρώνει και ένα γκόμενο (τον Γεράσιμο, εκπαιδευτής κατοικιδίων αυτός) που της είπε οτι ακούει americana και έτσι στρώθηκε στη μελέτη.
Χωρίς να πολυγνωρίζουν το αντικείμενο (και με το Μίμη να μην ανοίγει το στόμα του) συζητάνε για την αμερικάνικη μουσική παράδοση, τα banjo που είχαν δει σε μια ταινία με το John Wayne, την έρημο της Arizona (η Ασπασία πίστευε πως έρημοι υπήρχαν μόνο στην Αφρική), το ψήσιμο του λουκάνικου στη φωτιά και τον Neil Young (που η Λουκία μπερδεύει με τον Neil Diamond). Λένε μάλιστα πως η μουσική αυτή τον τελευταίο καιρό είναι πολύ της μόδας στην Αγγλία (που θα πάει, θα γίνει και εδώ), οπότε καλά θα κάνουν να είναι προετοιμασμένοι για παν ενδεχόμενο.
Πιο οργανωτικός από όλους ο Φαίδων, έχει σημειώσει σε ένα χαρτί όλους τους δίσκους που πρέπει να αγοράσει, μέσα στους οποίους βρίσκονται και μερικοί των Giant Sand που του είχε προτείνει ο Μίμης κάποιους μήνες πριν. Το βγάζει και διαβάζει: 'Ballad of a thin line man' του 1986, 'Storm' και 'The love songs' του 1988. Και οι τρεις από τα 80's. Από τη δεκαετία του '90 μόνο το 'Ramp' του 1991, άντε και το 'Glum' του 1994. Υπογραμμισμένο: 'να δώσω βάση στα παλιά!!!'

Αυτό τους δείχνει και όλοι γυρνούν με απορία προς το μέρος του σιωπηλού Μίμη. Διακρίνοντας την αγωνία τους (ιδιαίτερα αυτή της Ασπασίας για το Γεράσιμο) αποφασίζει να τους καθοδηγήσει: 'Μεγάλη ιστορία οι Giant Sand και για να ασχοληθείτε εμπεριστατωμένα θέλει χρόνο, μπορεί και να βαρεθείτε. Τόσα πράγματα βγαίνουν άλλωστε γιατί να μην τους ρίξετε μια ματιά; Οπότε αναζητούμε την καλύτερη λύση και για να μην ξεφραγκιαστείτε σε δίσκους που δεν το πολυαξίζουν αλλά και να αποκτήσετε μια καλή ιδέα για το συγκρότημα. Η πρότασή μου; Ακούστε τα τρία LP's που πρότεινα στο Φαίδωνα, μάλλον η χρυσή περίοδος της μπάντας, άντε και το 'Glum' από εκεί και πέρα όμως δίσκους του στιλ 'Purge and slouch' μην τους αγγίξετε. Αρκεστείτε στο 'Selections circa 1990-2000' που περιέχει μερικά από τα καλύτερα κομμάτια τους στα 90's (μαζί και τη διασκευή στο 'Music Arcade' του Neil Young) είτε από τους επίσημους δίσκους που κυκλοφόρησαν αυτή την περίοδο, είτε από την 'επίσημη' σειρά bootlegs που περιείχαν και νέα αλλά και παλιά κομμάτια σε διαφορετικές εκτελέσεις (σημείωση: τα τραγούδια είναι τοποθετημένα με αντίστροφη χρονολογική σειρά, από το 2000 στο 1990).
Για την ιστορία, σε κάποια κομμάτια συμμετέχουν στα φωνητικά ή στα όργανα φίλοι του συγκροτήματος όπως η Lisa Germano, ο Evan Dando, ο Chris Cacavas και άλλοι. Από αυτή τη συλλογή και μόνο θα καταλάβετε σε τι χωράφια κινούνταν οι Giant Sand, πολύ πριν η alternative country γίνει θέμα σε μεγάλα μουσικά περιοδικά, οι Calexico σημαντικότερος φορέας της και ο Ryan Adams ή ο Jim White ήρωές της. Ενδεικτική δηλαδή ενός ήχου βγαλμένου από την Αμερικάνικη παράδοση, ποτισμένου όμως και με κιθαριστική μανία και με εικονοκλαστική διάθεση, όπως ακριβώς -αν και υπόγεια- έκανε ο Neil Young τότε. Και αν ποτέ σας πει κανείς οτι πλέον αυτή η μουσική ακούγεται παλιομοδίτικη και σκουριασμένη, φωνάξτε του κατάμουτρα: Rust never sleeps ρεεε! Αυτό γίνεται μόνο από τους κομπάρσους του είδους και οι Giant Sand δεν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία.'

Τάδε έφη Μίμης, όλοι άκουσαν και σεβάστηκαν την βαρύνουσα άποψή του και αποφάσισαν να την ακολουθήσουν. Με αυτό τον τρόπο αποκαταστάθηκε το όνομα του σπουδαιότερου (μαζί με τους Meat Puppets) νεοεναλλακτικού country σχήματος των 80's και των 90's ή desert rock όπως το θέλουν πολλοί (μέχρι που εκμεταλλέυτηκαν τον όρο και κάποιοι άλλοι φασαριόζηδες, οι Kyuss) και αποφάσισαν από την επόμενη κιόλας μέρα να κρεμάσουν ένα κεφάλι αγριοβούβαλου έξω από το μαγαζί τους. Παλιομοδίτικο μεν, αλλά τι να κάνεις; Μάλλον το έχουμε στο αίμα μας οι περισσότεροι , όσο και αν ελάχιστες φορές αξίζει. Και από το να ασχοληθείς με άλλο ένα από τα καινούργια και τραγικά αδιάφορα γκρουπ της Glitterhouse ή της Loose, προτιμότεροι οι Giant Sand... που υπήρξαν και Giant Band, στην τελική, τόσες φορές...