Silencio

Η πολύχρονη ενασχόληση και εμπειρία του Gidon Kremer στον χώρο της κλασικής μουσικής σκηνής είναι ήδη αναγνωρισμένη και δεν τίθεται επουδενί σε αμφισβήτηση. Σε αυτήν έχει τις ρίζες της και η, με δική του πρωτοβουλία, σύσταση της Kremerata Baltica, μιας πολυάριθμης ορχήστρας από μουσικούς των Βαλτικών χωρών και η επακόλουθη ηχογράφηση και κυκλοφορία του 'Silencio'. Σε αυτό παρουσιάζονται τέσσερις συνθέσεις σύγχρονων κλασικών συνθετών.
Η τιμητική ανήκει στον Εσθονό Arvo Part, ίσως τον σημαντικότερο από αυτούς και σίγουρα έναν από τους κορυφαίους των τελευταίων τριάντα χρόνων. Εξάλλου ο Gidon Kremer είχε συνεργαστεί ξανά μαζί του στο παρελθόν και μάλιστα συμμετείχε στις ηχογραφήσεις που συμπεριελήφθησαν στο ιστορικό album 'Tabula Rasa' του 1984, την πρώτη κυκλοφορία της ECM Rec. με έργα του Arvo Part. Η γνώση αυτής της οικειότητας μας προετοίμασε αρκετά και με τον κατάλληλο τρόπο ώστε να μην εκπλαγούμε ακούγοντας το ομότιτλο του 'Tabula Rasa' να ανοίγει το CD και μάλιστα αφήνοντάς μας άναυδους και ανίκανους να περιγράψουμε να συναισθήματά μας, όπως και τότε. Βλέπετε όσοι έχουν μελετήσει το έργο του Arvo Part ξέρουν την αγαπημένη του τακτική να πλάθει φανταστικούς διάλογους μεταξύ μουσικών μερών και της σιωπής και ξέρουν επίσης πως η απροσδιόριστη μελωδία του 'Tabula Rasa' είναι μια από τις πλέον χαρακτηριστικές του. Παράλληλα δίνεται και η παγκόσμια πρώτη του 'Darf Ich...', μιας σύνθεσης γραμμένης το 1995 και αναθεωρημένης από τον ίδιο τον συνθέτη το 1999. Πρόκειται για μια απλή μελωδική στιγμή για βιολί, καμπάνα και έγχορδα, η οποία φαντάζομαι θα γίνει το βασικότερο κίνητρο για την αναζήτηση του 'Silencio' και εύχομαι να αντέξει στις προσδοκίες σας. Για μένα δεν τίθεται καν θέμα κριτικής.
Δεν μένουμε όμως σε αυτά, αφού το 'Company' του Philip Glass στην σχετικά σύντομη διάρκειά του φανερώνει την ιδιαίτερη ικανότητα που κατέχει ο άνθρωπος αυτός να εμπλουτίζει το γνώριμο μινιμαλιστικό ύφος που όλοι μας, λίγο ή πολύ, ξέρουμε από τα πάμπολλα soundtracks με δική του μουσική, με καινούργια, σύγχρονα, μουσικά στοιχεία και εκεί που μας κάνει να πιστεύουμε πως αυτό ήταν, δεν πάει περισσότερο, βγάζει άσσους από το μανίκι και δείχνει αν μη τι άλλο ότι καλά κρατεί. Ήταν μόλις πέρυσι εξάλλου όταν μας είχε αιφνιδιάσει ανέλπιστα με την επανασύνθεση του score από την ταινία 'Dracula' του 1931 με τον Bela Lugosi (οι Kronos Quartet επωμίστηκαν την εκτέλεσή του), πάλι για την Nonesuch Rec. και οι μνήμες είναι ακόμη νωπές. Το 'Company' έρχεται από το 1983, μια καλή συνθετική περίοδο για αυτόν και είναι βασισμένο στην ομότιτλη νουβέλα του Samuel Beckett, όπως είχε προσαρμοστεί και παρουσιαστεί από τον Frederick Neuman, σε τέσσερα μονόλογα.
Τέλος, δεν πρέπει να αδικήσουμε τον Vladimir Martynov, τον νεώτερο των τριών, που επίσης ακολουθεί μια σύγχρονη αντίληψη της κλασικής φόρμας. Η εδώ συμπεριλαμβανομένη σύνθεσή του είναι και αυτή σε παγκόσμια πρώτη.
Ένα άψογο, ατμοσφαιρικό και πολύ ευαίσθητο album με διαχρονική αξία. Δωρίστε το σε αυτούς που αγαπάτε.