Plan your escape

Σε άμεση και κατάφωρη αντίθεση με τη μουχλιασμένη ευαισθησία των Honeydrips, από την οποία φρόντισα να σας απαλλάξω -μην ξεχνιόμαστε-, τούτοι εδώ οι ομοίως εξουθενωμένοι συναισθηματικά Βέλγοι.

Που ως Βέλγοι καλούνται να επιβεβαιώσουν τη θεωρία της χρυσής τομής, όπως δεν τη δίδαξαν ποτέ οι Front 242, αλλά την επιβεβαίωνε κάποτε η Μαλίν, που θεωρητικά ήταν μεγάλη ομάδα, αλλά πρακτικά μας χάριζε πάντοτε μεγάλες προκρίσεις. Για τα σοκολατάκια Βελγίου δε θα πω τίποτε. Αρκετά με το φολκλόρ εις το ροκ και τη ροκ γραφή.

Και αν οι Deus που πρώτοι τους ανακαλύψαμε και κατόπιν τους λατρέψαμε, τους αμφισβητήσαμε και τους ειρωνευτήκαμε, με ακριβώς αυτήν τη σειρά, αποτέλεσαν κάποτε τη χρυσή τομή ανάμεσα στο σοφιστικέ jazzy υπόβαθρο και το ρηχό punk rock ξέσπασμα, οι Girls In Hawaii επιχειρούν να παρουσιάσουν την post Coldplay άποψη στις στιγμές έντασης των Belle And Sebastian. Χωρίς να είναι απαραίτητα 60s ή ύπουλα mainstream. Απλά κάτι θέλετε για να πορεύεστε ως σημείο αναφοράς. Όλοι μας το θέλουμε δηλαδή.

To Plan Your Escape είναι γεμάτο από όλα εκείνα τα στοιχεία που καθιστούσαν κάποτε ένα indie pop (με ροκ τάσεις...) άλμπουμ "επικό". Κάποτε λέμε. Πριν την κυκλοφορία του Funeral από τους αυθεντικούς Arcade Fire και ασφαλώς ποτέ ξανά μετά την κυκλοφορία του Neon Bible από το τέρας στο οποίο τους μεταμόρφωσε η καθολική αποδοχή. Πλέον, το επικό στοιχείο βρίσκεται εκτός ορίων στους κόλπους της indie σκηνής και έτσι που το πάει δεν είναι μακριά ο καιρός που θα γελάμε με το χάλι του και με τη δήθεν βαρυσήμαντη υπόστασή του (ήδη γελάμε με τις παράφωνες συμφωνίες των British Sea Power δηλαδή...).

Εδώ πάντως τηρείται το μέτρο. Ανάμεσα στις δεκάδες μελωδίες που σπεύδουν και εισχωρούν η μία πριν από την οριστική αποχώρηση της άλλης, στις φιλόδοξες ενορχηστρώσεις με τα απαραίτητα ακουστικά κιθαριστικά κρεσέντο και σε τραγούδια υπεράνω κριτικής, όπως το Summer Storm, που επαναφέρουν την μποέμ ποπ άποψη των Prefab Sprout σε ορθές δόσεις δράματος και επερχόμενης κάθαρσης αυτού.

Όπου στο δίσκο ακούγονται ως απηλεκτρισμένοι Blonde Redhead, φέρνουν αναπόφευκτα στο μυαλό τους Deus. Τo This Farm Will End Up In Fire είναι το κομμάτι εκείνο που αν υπήρχε στο Ideal Crash δε θα το θυμόμασταν σήμερα σαν ένα καλό άλμπουμ... που όμως κάτι του λείπει.

Οι Girls In Hawaii υιοθετούν -μανιερίστικα ασφαλώς- την αλάνθαστη συνταγή της φωνητικής αρμονίας που συναντάει την απλοϊκή ψυχεδέλεια για να αποτελειώσει την όποια συναισθηματική εγκράτεια του ακροατή και να τον κάνει να αναρωτηθεί το τετριμμένο πλέον περί του αν ακούει pop μουσική επειδή είναι δυστυχισμένος ή το αντίστροφο.

Δεν τάσσονται όμως, με όσους μετατρέπουν όλα τα παραπάνω σε ένα αλλοπρόσαλλο χαρμάνι που παρασύρεται σε υπεργαλαξιακά ερωτήματα του τύπου των Grandaddy και του πρωτοτύπου των Flaming Lips. Αντί αυτού, συγκεντρώνονται σε απλά, καθημερινά πράγματα που ανέκαθεν αποτελούσαν το ισχυρότερο όπλο της ποπ μουσικής απέναντι σε κάθε αντίπαλο δέος.

Ξεκινάνε με το δίδυμο αδελφάκι του Brainy από το τελευταίο άλμπουμ των National και καταλήγουν απόλυτα θλιμμένα με το ομώνυμο του δίσκου τραγούδι να αφήνει απελπιστικά απεγνωσμένη την τελευταία του εντύπωση και να στοιχειώνει κάθε επόμενη ακρόαση του άλμπουμ. Η απόδραση περιέχει σε ίσες δόσεις το στοιχείο της απόγνωσης και της λύτρωσης βλέπετε.

Κοινώς, το πρώτο απαραίτητο άλμπουμ για το 2008 σε ένα απόλυτα οικείο για το ελληνικό κοινό ηχητικό και συναισθηματικό περιβάλλον, κατευθείαν από μία χώρα που δε φημίζεται για τα θερμότερα των αισθημάτων αυτής. Riot in Belgium... που λέμε από την άλλη πλευρά.