Details not recorded

Δεν είναι λίγες οι φορές που οι τίτλοι των δίσκων λένε την όλη αλήθεια για το περιεχόμενο αυτών. Θα έπρεπε να το είχαμε φανταστεί ότι το OK Computer θα ήταν ένα φοβισμένο αριστούργημα μίζερης τεχνοκρατικής υποταγής. Όπως και ότι το Parklife θα ήταν το ιδεατό αντίδοτο στα σκουπίδια της μοντέρνας ζωής. Βέβαια θα μου πεις πως είναι δυνατόν να χώρεσε όλη η αγάπη του κόσμου σε ένα δίσκο που ονομάστηκε Exodus... Ε... και που να ξέρω; Λες και τον έχω ακούσει και ποτέ.

Παρατώντας την προσπάθεια να ξεπεράσω τον Αντώνη Ξαγά στον αριθμό των παραγράφων που δεν μας λένε τίποτε για τον δίσκο που ακούμε, μετά το νέο ρεκόρ που κατεγράφη με το review των Voyvoda, δηλώνω πρόωρα ότι ο κατά τα άλλα αγαπημένος μας Glen Johnson με αχρείαστη ίσως ειλικρίνεια δηλώνει ευθύς εξαρχής ότι στην "πρώτη" του δηλωμένα προσωπική δουλειά άφησε εκτός ηχογραφήσεων οτιδήποτε μας γοήτευσε όλα αυτά τα χρόνια στους ήχους και στις τακτικές των Piano Magic (μεγάλη αδυναμία του γράφοντος, αλλά και όλων των λοιπών τούτου εδώ του site, όπως εξαντλητικά έχουμε ξαναπεί) : τις λεπτομέρειες.

Τις σπουδαίες λεπτομέρειες που τόνιζαν κάθε φορά με χλωμό, αλλά επίμονο τρόπο, τα κατά τα λοιπά γυμνά τραγούδια της ευρύτερης παρέας του. Τον ένα και μόνο ήχο που μετέτρεπε μία ύποπτα απλή μελωδία σε instant karma του ακροατηρίου του. Το ξεχασμένο όργανο στην άκρη του studio, που μόλις συνδέθηκε στην κονσόλα έδωσε ζωή στην αραχνιασμένη ορχήστρα. Και διάφορα τέτοια αχνά ρομαντικά, με τα οποία ένα συγκρότημα γίνεται αγαπημένο των blogs και ξεχασμένο από την κοινωνία.

Αυτές λοιπόν τις σπουδαίες λεπτομέρειες, που αν είστε ακροατής που έχει "κερδίσει" από τους Piano Magic όλα αυτά τα χρόνια, εγώ τις βρήκα εδώ μέσα μόνο στο Save Me, και καθώς ετοιμαζόμουν να βάλω κανά βινύλιο των Eyeless In Gaza μπας και "κρατήσω" τη στιγμή, γύρισα πίσω στο My Horror Mask, για να διαπιστώσω ότι θα έπρεπε να τις ψήνεις ευκολότερα τις γκόμενες όσο έχεις πολλούς δίσκους του Leonard Cohen στη δισκοθήκη σου, αλλά κάτι τέτοιο σχεδόν ποτέ δεν συμβαίνει στην πραγματική ζωή.

Από άλμπουμ των Piano Magic και των παρά τούτων έχουμε μπόλικα, ζωή να έχουν. Από τραγουδοποιούς που φαίνεται να βάζουν περισσότερη αλήθεια στις δημιουργίες τους από ότι ίσως χρειάζεται, έχουμε ελάχιστους. Οπότε είναι τουλάχιστον άκομψο να προσπεράσουμε το Details Not Recorded ως έναν αδιάφορο δίσκο. Ας πούμε καλύτερα ότι είναι ένας δίσκος που συνεχώς θα βρίσκεται στο παρά πέντε του να μείνει μέσα μας για πάντα, αλλά όλο και κάτι θα συμβαίνει που θα μας κάνει να τον ξεχνάμε.

Αυτό που ακούω στο Late Caller είναι ροχαλητό ή με γελάν τα αυτιά μου; Είναι αυτό που λέμε προκαλείς την τύχη σου μερικές φορές... Επίσης όχι άλλα ψεύτικα κύματα στα τραγούδια (βλέπε-άκου ομώνυμο του δίσκου), το έχει κάνει μέχρι και ο Σπανουδάκης για την Αρβανιτάκη αυτό!

Υπενθυμίζω ότι η παρουσίαση του επόμενου δίσκου των Piano Magic ανήκει στον Λάμπρο Σκουζ. Μη δω καμιά ατασθαλία στην επετηρίδα.