G_d's Pee AT STATE'S END!

Επτά άλμπουμ μετά, δε μπορείς με τίποτα να μιλάς ούτε για πρωτοτυπία, ούτε για ξάφνιασμα. Κι αυτό, ιδιαίτερα στην περίπτωση των Godspeed You! Black Emperor, δεν αποδεικνύεται καθόλου κακό, πολλώ δε μάλλον βαρετό. Ναι, οι δουλειές τους, αν και εκτεθειμένες πλέον στην αδυσώπητη κριτική της πιθανής επανάληψης, δεν παύουν να ηχούν το ίδιο συναρπαστικές τόσα χρόνια μετά κι αυτό όχι μόνο λόγω της (δήθεν) παρατεταμένης μουσικής ανομβρίας των καιρών. Βλέπετε, στα είκοσι επτά χρόνια που μεσολάβησαν, πολλοί προσπάθησαν να τους μιμηθούν, αλλά το μόνο που κατάφεραν ήταν να βγάλουν έναν λίγο - πολύ παρεμφερή ήχο, που είχε σαφέστερα αποδυναμωμένη συναισθηματική φόρτιση. Δηλαδή, λιγότερη ψυχή. Και, μάλλον όχι περιέργως, το ίδιο ισχύει ακόμα και για τις περιπτώσεις των όντως συμπαθών Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra, Set Fire to Flames και Fly Pan Am! Η μουσική των GYBE που γνωρίσαμε ήταν κατά κάποιον τρόπο μοναδική, αξιοπρεπής και περήφανη χωρίς ίχνος έπαρσης, ούτε και μιζέριας, βγαλμένη από τα σπλάχνα μιας υπαρξιακής αγωνίας. Και, ευτυχώς, έτσι ακριβώς εξακολουθεί να είναι. Είναι μουσική την οποία θέλεις αβίαστα να γεμίσεις με σκέψεις και λόγια, κι όχι επειδή είναι ορχηστρική.

Ήταν απολύτως αναμενόμενο το ότι και τα κατά βάση experimental post-rock τοπία του “G_d's Pee AT STATE'S END!” θα ήταν δυστοπικά. Μόνο που εδώ, όσο αιρετικά κι αν θέλουν να ακουστούν εκ πρώτης όψεως, μοιάζουν τελικά να υποκύπτουν μπροστά στην ίδια παλιά καθυστερημένη ελπίδα, που κρυφοκοιτάζει δειλά από την εποχή του “F♯ A♯ ∞” και δε λέει να σβήσει ακόμα. Το νέο τους άλμπουμ είναι ελαφρώς πιο λυπημένο και σκοτεινό απ’ ό,τι τα προηγούμενα, αν και καταλήγει έξυπνα, αν όχι «ύπουλα», ελπιδοφόρο. Τουλάχιστον, σε όσους θέλουν να το δουν έτσι. Είναι καλύτερο από το “Luciferian Towers”, κατά βάση ελεγειακό, αλλά και ευάλωτο σε μια αποξένωση, που μοιάζει να επιβεβαιώνει τους δύσκολους καιρούς που προοιώνιζαν οι προηγούμενοι δίσκοι τους. Μέσα από το συνοδευτικό του «μανιφέστο», διαμαρτύρεται για την αποτυχία των κυβερνήσεων και την αστυνομική βία, ζητά να σταματήσουν οι πόλεμοι, να φορολογηθούν οι πλούσιοι και να αδειάσουν οι φυλακές. Ουσιαστικά, όμως, προσπαθεί να απελευθερώσει τις κλειδωμένες σε θεοσκότεινα κελιά αισθήσεις και να δείξει το δρόμο προς το φως.

Έχει αφήσει κατά μέρος την ambient του πρόσφατου παρελθόντος, όντας προσανατολισμένο στη rock οπτική και jazz δομή του πρώτου συναρπαστικού μέρους της ιστορίας τους. Φυσικά έχει τα γνωστά συγκλονιστικά έγχορδα και πλήκτρα, όπως και ικανοποιητική δόση από drones. Ηχογραφήθηκε στο στούντιο του γκρουπ Thee Mighty Hotel2Tango στο Μόντρεαλ με μάσκες και αποστάσεις κατά το δεύτερο κύμα της πανδημίας, από την πλέον όχι και τόσο κολεκτίβα των GYBE, αποτελούμενη από τους σταθερούς επτά μουσικούς που πλαισιώνουν τον Efrim Manuel Menuck. Την παραγωγή του υπογράφει ο «όμοιος ομοίω» συντοπίτης και παλιός συνεργάτης Jace Lasek (The Besnard Lakes). Προπομπός του δίσκου, δεδομένης της σχεδόν απόλυτης άρνησης της μπάντας να προωθήσει τις δουλειές της με τους παραδοσιακούς τρόπους, ήταν το visual album event που μεταδόθηκε online από ένα άδειο από κόσμο σινεμά, επιχειρώντας να αποτυπώσει συναυλιακή ατμόσφαιρα και με την κλασική συνοδεία ασπρόμαυρων εικόνων από τους δύο μόνιμους συνεργάτες του γκρουπ και κινηματογραφιστές Karl Lemieux και Philippe Leonard. Η προβολή ξεκίνησε με τη λέξη «σήμα κατατεθέν», που δέσποζε από την πρώτη κιόλας μέρα στο τότε νεοσύστατο site τους και έκτοτε τους ακολουθεί σε κάθε συναυλία: “hope”.

Ο δίσκος αποτελείται από δύο εξάλεπτες συνθέσεις και δύο εικοσάλεπτες σουίτες, οι οποίες αναφέρονται παρακάτω με τον τρόπο γραφής της μπάντας. Το “A Military Alphabet (five eyes all blind)” μας βάζει χωρίς περιστροφές στον πόλεμο μέσα από διαταγές ασυρμάτων και ήχους πυροβολισμών και ερπυστριών, ενώ μια καλή drone και static δοσολογία μας μεταφέρει μέσα από το εκπληκτικό “Job’s Lament” και τα “First of the Last Glaciers”, “where we break how we shine (ROCKETS FOR MARY)”, σε ένα progressive αρχικά μινιμαλιστικό και ακολούθως πολυδιάστατο κρεσέντο. Το industrial του “Fire at Static Valley” είναι ξέπνοο, αλλά μεγαλεπήβολα μεσαιωνικό, θυμίζοντας τη μεγαλοπρέπεια των πρώιμων Dead Can Dance, υπερφορτωμένο από τόσα και τόσα συναισθήματα. Η σουίτα “GOVERNMENT CAME” με τα μέρη της “Cliffs Gaze”, “cliffs’ gaze at empty waters’ rise” και “ASHES TO SEA or NEARER TO THEE”, έχει πιο πειραματική διάθεση, αν και σταθερά προσηλωμένη στο post-rock, επιβλητικό μπάσο, ενώ προοδευτικά και με αργό βηματισμό ανεβάζει αισιόδοξα ρυθμό με συγκλονιστικά βιολιά και ήχους από καμπάνες. Τέλος, ο κινηματογραφικός επίλογος του “OUR SIDE HAS TO WIN (for D.H.)”, που αγαπά την κλασική μουσική και τις δουλειές του Βαγγέλη Παπαθανασίου στη δεκαετία του ’70, δε γίνεται να μη σε αφήσει στο τέλος εμβρόντητο, αφού αρχικά σε έχει ξεγελάσει ότι είναι θρηνητικός και στην πορεία σου αποκαλύφθηκε αναγωγικός. 

Με το “G_d's Pee AT STATE'S END!” οι Godspeed You! Black Emperor θα ήθελαν περισσότερο παρά ποτέ να κατευοδώσουν το Μαύρο Αυτοκράτορα. Αντ’ αυτού όμως, έχοντας πλήρη επίγνωση των καιρών, επιλέγουν να μας πουν ότι ίσως δεν πάνε «χαμένοι» οι απρόσμενα πολλοί θάνατοι των ημερών μας, αφού θα καταδείξουν ακόμα και στους πιο δύσπιστους ότι είμαστε σε πόλεμο. Εσωτερικό.