Yanqui U.X.O.
Σε περίπτωση που δεν είστε εξοικειωμένοι με τις δημιουργίες των GYBE πηγαίνετε πάνω αριστερά, γράψτε το όνομά τους στο λευκό "search" κουτάκι και διαβάστε 4 κατατοπιστικότατα κείμενα, κριτικές κλπ. από τέσσερις διαφορετικούς ανθρώπους. Έχοντας πάρει μια ιδέα, έρχεστε και μας συναντάτε την ώρα που... σηκώνουμε τα χέρια ψηλά.
Πώς να αποτιμήσει κανείς κριτικά τέτοιες αισθητικές αντιλήψεις, πώς να εκφράσει μ' ελαφρότητα γνώμη για τέτοιες καλλιτεχνίες; Μας δυσκολεύει εξαιρετικά η πολυμελής Καναδέζικη ομάδα, καθότι ξυπνάει άλλα εγκεφαλικά κουτάκια. Ένα μεγάλο μέρος αυτών επιχείρησαν (μ' επιτυχία κατά τη γνώμη μου) να θίξουν οι παραπάνω γράφοντες. Τι μένει για μας ; Το U.X.O. (= is unexploded ordnance is landmines is cluster bombs, γράφουν στις σημειώσεις τους) ηχογραφήθηκε απ' τον Steve Albini φυσικά στην δική τους Constellation. Το αστείο δεν είναι ότι συνεχίζουν να παράγουν οι ίδιοι τη μουσική τους (με θαυμαστά αποτελέσματα, εφόσον έχει φτάσει μέχρι τ' αυτιά μας). Είναι ότι απουσιάζουν κι απ' τα γνωστά και βασικά μουσικά ψαχτήρια του διαδικτύου - ΧΑ!
Βασικά κόλλησα με τους GYBE για άλλους λόγους. Είχα πάντα μια ροπή προς τις ελεύθερες η ελευθεριάζουσες αναπτύξεις του ροκ, πόσο μάλλον αν συνοδεύονταν από πλήρη χάρτη κοινωνικών αξιών - προτάσεων - εικόνων. Μακάρι οι νεόκοποι ακροατές αυτής της μουσικής να νοιώσουν το απερίγραπτο σκίρτημα που νοιώσαμε εμείς όταν πρωτακούσαμε Savage Republic. Κι αν οι GYBE υπολείπονται των τελευταίων σε διονυσιασμό και ροκ, κερδίζουν σε βάθος - είναι άλλωστε παιδιά μιας άλλης εποχής.
Είναι κι αυτοί μια κολλεκτίβα, δρουν μαζί κι ομαδικά σε μια εποχή που ένα τετραμελές γκρουπ πάει αγκαζέ μόνο με τον παραγωγό του και τους σέσσιον. (Η τελευταία φορά που άκουσα ύμνο για το ομαδικό πνεύμα ήταν στη φάρμα. Λίγο πριν βγουν τα μαχαίρια.) Βασικά κολλεκτίβες πάντα είχαμε, μόνο που με είχε κουράσει το θορυβώδες φωνακλάδικο ροκ εντ ρολλ τους σφυροκόπημα. Τελευταία ελπίδα ήταν οι International Noise Conspiracy : ερεθιστικοί σε όλα αλλά προβλέψιμοι στη μουσική.
Οι GYBE μου ικανοποίησαν την ανάγκη αυτή : να διεγερθώ με όλη τους την κοσμοθεωρία αλλά και να τους απολαύσω και καθαρά «μουσικά». Αν σ' άρεσαν οι πειραματισμοί των Labradford, τα ηχοτοπία των Scenic, οι μακρόβιες δημιουργίες διαφόρων αγαπημένων σου ποστ ρόκερς σίγουρα δεν θα το βαρεθείς τούτο. Απρόβλεπτο αλλά και αργά εξελίσσιμο, μινιμαλιστικό αλλά και μελωδικό, πειραματικό αλλά και 70ς, αυτοσχεδιαστικό και κλάσσικ. Κανείς δεν ισχυρίζεται πως κάνουν κάτι πρωτοποριακό εδώ. Branca, freak rock, 70s, είναι όλα εδώ, ανεστραμμένη φολκ των πόλεων, ήχοι των υπογείων... Το σάουντρακ της πόλης τελικά δεν είναι και τόσο θορυβώδες και δεν χάνει τίποτα απ' τη μουσικότητά του αν δεν έχει μελωδίες, κουπλέ, ρεφραίν. Θα μπορούσε να αποτελέσει την υπόκρουση των αληθινών εικόνων, που μόνο ψήγματά τους βλέπουμε στις οθόνες μας, κι αυτά σπάνια : οπλισμένοι άνθρωποι, πετροπόλεμοι ή βομβαρδισμοί, όξινα τοπία, άνθρωποι που ζουν τη ζωή σαν το μεγαλύτερο μαρτύριο... Διακοπή για διαφημίσεις.
Η φωνή του συλλογικού υποσυνείδητου, του δικού μας, της γειτονιάς μας, της πόλης μας, του πλανήτη μας. Ελπίζω όχι του ασυνείδητου μας.
Μουσικά : 7, συνολικά....
